[Yilmaz]

RenaC Nickli Üyeden Alıntı

Egoyu tabiki yaşamalıyız ama kendi kontrolümüz altında,egolarımıza kurban gitmemeliyiz.Egolar yok edilemez fakat onlara daha güzel bir şekilde yön verebiliriz.Böylece kendimize olan güvenimiz artar.Egoyu beslemektir kendini sevmek.Hemde çok güzel bir besin.Aşırıya kaçmamak şartıyla halkımızın dilinde kendini beğenmiş şeklinde görükmemek suretiyle Kendimizi Sevebilmeliyiz.Sevmeye kendimizden başlarsak Hayatımızdakileri de sevmesini biliriz

Malesef, egomuzu tanimak uzun zaman alabiliyor. Evliliklerde yasanilan sorunun can damari sayilabilecek bir konudur. Beklentiler ve beklenti sonucunda yasadigimiz hüsranlar ise egomuzun kontrol disina ciktigini gösteren etkilerdir. Evliliklerde beklentileride kontrol etmek icin kendimizi evrensel duygu ve düsünceler ile elimizden geldigi kadar bilgilendirmek yasam kalitemizide arttiracaktir. Evliliklerin bir cogunda ise benim kendi gözlemim, alan almis satan satmis mantalitesi ile ne sagliga, " kilo almak gibi" nede iliski düzenini birlikte kontrol ve olumlu sekilde paylasma diriligini göstermemek uzun vadede sorunlar yaratacaktir. Yeni jenarasyonlar malesef daha fazla görsel iliskiye dayanan bir birliktelik yasama arzusundalar, buda gene görselligin agir bastigi bir iliski dogurur, görsel olarak davranis bicimi her iki tarafinda birbirlerini öyle kabul etme töreninden baska birsey degildir, sonuda ne kadar saglikli olur kendimize soralim. : )

[elccy]

Bu hikayeyi daha önce de okumuştum ve aynı etkiyi sağlamıştı üzerimde...ve yine ayısı oldu.. farkındalık.. ben yeni evliyim bir yıl oluyor,aynı hikayedeki gibi sakin eşim ve onun omuzunda uyumak beni mutlu eden huzur veren şeylerden birisi.. ama bazen bende bu sakinlikten yoruluyorum,hatta dün gece bile konuşamamaktan dolayı neden diye sorduk birbirimize... ama bu hikayeyi okuyunca yine fazla duygusallaşmışım dedim.. çünkü onsuz bir hayat düşünemiyorum,onun sakinliği,varlığı, benim için ,ilişkimiz için çabalaması beni yeterince mutlu ediyor.. bazen abartıp ondan ve kendimden çok şey beklediğimin farkındayım... amannnn bırak dağınık kalsın demeli arada insan.. o benim meleğim ve huzur kaynağım. ne olursa olsun eve adımımı attığı gibi tüm fırtınalar evimin huzurunda ve sevgilimin gözlerinde son buluyor.. çok şükür ki sağlıklıyız birlikteyiz ve sevgilimleyim... çok şükür ki eşruhum hayatımda....

[Alexandra]

elccy Nickli Üyeden Alıntı

Bu hikayeyi daha önce de okumuştum ve aynı etkiyi sağlamıştı üzerimde...ve yine ayısı oldu.. farkındalık.. ben yeni evliyim bir yıl oluyor,aynı hikayedeki gibi sakin eşim ve onun omuzunda uyumak beni mutlu eden huzur veren şeylerden birisi.. ama bazen bende bu sakinlikten yoruluyorum,hatta dün gece bile konuşamamaktan dolayı neden diye sorduk birbirimize... ama bu hikayeyi okuyunca yine fazla duygusallaşmışım dedim.. çünkü onsuz bir hayat düşünemiyorum,onun sakinliği,varlığı, benim için ,ilişkimiz için çabalaması beni yeterince mutlu ediyor.. bazen abartıp ondan ve kendimden çok şey beklediğimin farkındayım... amannnn bırak dağınık kalsın demeli arada insan.. o benim meleğim ve huzur kaynağım. ne olursa olsun eve adımımı attığı gibi tüm fırtınalar evimin huzurunda ve sevgilimin gözlerinde son buluyor.. çok şükür ki sağlıklıyız birlikteyiz ve sevgilimleyim... çok şükür ki eşruhum hayatımda....

Gerçekten çok şanslısın Elccy,

Ruh eşinle bir yastıkta yaşayın, bir değil, bin ömür yaşayın inşallah.

Sağlık, huzur, bolluk, aşk hep sizinle olsun.



Sevgiler

[Yilmaz]

Evlilik, adi bile aslinda yanlis konulmus bir birliktelik olabilirmi? Evlilik toplum ve toplumlar tarafindan kati bir sekilde takip edilen, kuralci, bireyesel olarak farkinda olamdan yada olarak egemen olmaya calisan, sosyal, kültürel, ideolojik üstünlük ve buna benzer karsilikli bir baskı aracina dönüsebilirmi? Evlilik bütünsel olarak karasteristik, Inancsal ( Dinsel ), kültürel, Irksal bir kurum olabilirmi? Yada tam tersi? Evlilik gercekte pembe rüyalardaki gibi anlatildigi, yada cilekes kadin yada adam`midir?

[scouter]

Bu hikayeyi okurken duygulanmamak elde değil. Okurken ağla herkese böyle bir aşk nasip eder inşallah...

[why-hi-one-why]

Başlığı ilk okuduğumda içeride tencere tava seti dağıtıldığı kanısına kapıldım, meğer beşi biryerde dağıtılıyormuş...
Bu arada adamın dönüşü muhteşem olmuş, susamlı ekmek ve taze süt demek , peki güzeldi teşekkürler.

[eksik33]

eşimi sevemiyorum ama bunun tek başına boşanma nedeni olup olmadığını kestiremiyorum onun için bişey yapmak içimden gelmiyor artık ama hikaye umut vericiydi

[Roader]

Böyle ince düşünenler umarım hala vardır..

[azraist_24]

RenaC Nickli Üyeden Alıntı

Bir kadın anlatıyor

Kocam bir mühendisti. Onunla sâkin tabiatını sevdiğim için evlenmiştim. Bu sâkin adamın göğsüne başımı koymak içimi nasıl da ısıtırdı… Gel gör ki iki yıl nişanlılık ve beş yıl evlilikten sonra bu sâkinlik beni yormaya başlamıştı. Eşimin -bir zamanlar çok sevdiğim- bu özelliği artık beni huzursuz ediyordu. İş ilişkiye gelince oldukça içli, hattâ aşırı hassas bir kadınım. Romantik anlara, küçük bir çocuğun şekere düşkünlüğü gibi can atıyorum. Oysa kocamın sakinliği, başka bir deyişle vurdum duymazlığı, evliliğimize romantizm katmaması beni aşktan almış, uzaklaştırmıştı.

Sonunda kararımı ona da açıkladım: Boşanmak istiyordum. Şaşkınlıktan gözleri açılarak ‘niye?’ diye sordu. ‘Gerçekten belli bir sebebi yok’ dedim, ’sadece yoruldum.’ Bütün gece ağzını bıçak açmadı. Düşünüyordu. Bu hâli ise hayal kırıklığımı daha da artırmaktan başka bir işe yaramıyordu: işte, sıkıntısını dışarı vurmaktan bile aciz bir adamla evliydim. Ondan ne bekleyebilirdim ki!


Sonunda sordu:
‘Seni caydırmak için ne yapabilirim?‘ Demek ki söyledikleri doğruydu: insanların mizacı asla değiştirilemiyordu. Son inanç kırıntılarım da kaybolmuştu. ‘İşte mesele tam da bu’ dedim. ‘Sorunun cevabını kendin bulup kalbimi ikna edebilirsen kararımdan vazgeçebilirim.’ ‘Diyelim dağın tepesinde bir uçurum kenarında bir çiçek var. O çiçeği benim için koparmak, düşüp vücudunun bütün kemiklerinin kırılmasına, hattâ ölümüne mâl’olacak. Bunu benim için yapar mısın?’ Yüzümü dikkatle inceledi ve ‘Sana bunun cevabını yarın vereceğim’ dedi. Bu cevapla son ümidim de yok olmuştu.
Ertesi sabah uyandığımda evde yoktu. Boş bir süt şişesini mutfak masasının üzerine koymuş, altına da bir not bırakmıştı. ‘Sevgilim’ diye başlıyordu, ‘O çiçeği senin için koparmazdım’ Kalbim yine kırılmıştı. Okumaya devam ettim.
‘Çünkü her zaman yaptığın gibi bilgisayarın altını üstüne getirip çökerttikten sonra monitörün önünde ağladığında, onu tekrar düzeltebilmem için ellerime ihtiyacım var.’
‘Anahtarları her zaman evde unuttuğunu bildiğimden, senden önce eve varabilmem üzere koşmam gerektiğinden bacaklarıma ihtiyacım var.’
‘Arabayı kullanmayı çok sevdiğin halde şehirde hep yolu kaybettiğinden, yolu gösterebilmem için gözlerime ihtiyacım var.’
‘Sâdık arkadaşının her ayki ziyaretinde sebep olduğu, karnındaki krampları rahatlatabilmem için avuçlarıma ihtiyacım var.’
‘Evde oturmayı sevdiğinden, içe kapanıklığını dağıtmak, can sıkıntını hafifletmek üzere sana şakalar yapabilmem, hikây eler anlatabilmem için ağzıma ihtiyacım var.’

‘Sabahtan akşama kadar bilgisayara bakmaktan gözlerinin bozulması kaçınılmaz olduğundan, yaşlandığımızda tırnaklarını kesebilmem, saçlarında -görülmesini istemediğin- beyaz telleri ayıklayabilmem, merdivenlerden aşağı inerken elini tutabilmem, çiçeklerin renginin – gençliğinde senin yüzünün rengi gibi olduğunu söyleyebilmem için gözlerime ihtiyacım var.’
‘Ama seni benden daha fazla seven biri varsa, evet o uçuruma gidip, o çiçeği senin için koparırım bir tanem.’
Baktım, mektuptaki yazının mürekkepleri yer yer dağılıyordu. Göz yaşlarım mektuba düşüyordu. ‘Mektubu okuduysan ve kalbin ikna olduysa lüften kapıyı aç canım. Çok sevdiğin susamlı ekmek ve taze sütle kapıda bekliyorum.’ Koşarak kapıyı açtım. Endişeli bir yüzle ve ellerinde sıkıca tuttuğu susamlı ekmek ve sütle kapının önündeydi. Artık çok iyi biliyordum: beni ondan daha çok kimse sevemezdi. O çiçe ği uçurumun kenarında bırakmaya karar verdim..


Bu gerçek aşktı.


İlk yıllardaki heyecanlar içinde görmeye alıştığımız aşkın, seneler sonra o heyecanlar kaybolup gittiğinde, huzur ve durgunluk içinde de hep var olmaya devam ettiğini göremeyebiliyoruz.
Oysa aşk hep vardır. Belki artık heyecansız, belki artık romantik değil… Belki sıkıcı, tekdüze, hatta belki yüzsüz… Ama hep oralarda bir yerdedir.
Çiçekler ve romantik dakikalar ilişkinin başlaması için elbette gereklidir. Bir zaman sonra bunlar gitse de gerçek aşkın sütunu ebedi kalır.
Hayat tam da böyle bir şeydir.

Harika bir yazi, paylasmak istdim... Tam da bazilarimizin derin umutsuzluga dustugu su zamanlar ve vakitlerde... Hepimiz gercek aski yasiyoruz emin olun ve degerini bilin..

[juger]

insan elindekinin değerini bilecek. her zaman daha iyisi var dedikçe, her zaman daha da düşmeye mahkumuz. şükretmeli...