Pencere

**pisimbat** · 24-07-2007, 09:44 PM

PENCERE

Evler vardır ,kimisinin pencereleri sıkı sıkı kapalıdır misal olarak,kiminin caf caflı tülleri vardır ,kimisi biblolar ile süslüdür,kimi gazete kadığı ile örter,neden örterizki pencerelerimizi halbuki(ehh etrafta manyak çok rahatsız olmamak için )kimi evlerin pencereleri jaluzi ile ,kimi tüller aşalara kadar sarkmış kimileri kaldırılmıştır ,çok çeşitlidir pencereler ahşap,pvc,demir doğrama,alimüyum,kimi dar kimi geniş,kimi balkonla süslenmiş demkki pencere yeetrsiz gelmiş balkon konmuş evlere ,pencereler çok önemlidir evimizin gözleri olaark tabir ederim ben onları ,kışın soğuk içeri girmesin diye sıkıca kapatırız soğuk sızmasın die ince çorapla sıkıştırırız,yazın ardına kadar açarız tertemiz hava alalım diye ,bodrum katları özellikle nişantaşı tarafında ve eğimli arazilerdeki evlerin olduğu yerlerdeki pencereler pek açılmaz çünki sadece ayaklar görünür toz toprak eve girer.Şu pvc ler çıkmadan önce en az 2 yılda bir ahşap çerçeveler mis gibi boyanırdı yağlı boya ile bizlerde ohh mis gibi oldu derdik .
Şimdi geleleim yaşadığım olaya ve pencerenin bunun ile anlamına :
Bundan 10 yıl önce annemi kaybettiğim yaklaşık 1 yıl oluyordu ilkbaharın yeni başladığı çok güzel bir bahar akşamında akşamları dışarı çıkmak pek adetim olmasada o gece çıkıp biraz dolaşayım dedim arkadaşlarımı aradım hadi kızlar bana gelin moda’da çay içelim bu güzel bahar akşamında dedim onlarda hemen geldiler çıktık,kadıköy bilenler moda çay bahçelerine giden yolu bilirler o akşam ana yol yerine ara sokaktan geçelim dedim arkadaşlarıma kızım delimisinkaranlık izbe yerlerde ne işimiz var aydınlık yerler dururken dediler hadi gelin dedim onlarıda 1 üst sokaktan yürümeye ikna ettim,güle oynaya şakalaşarak yürüyoruk ben fazla detaycı bir yapıya sahip olduğumdan geçtiğim yerlere çok önem veririm incelerim hem konuşyor hemde gözlerimle evlere bakıyordum sokaklara hele birde kedilere rastladımmı 10 dk sevme faslı ile o kısacık yolu 1 saatte alıyorduk ,bir an sol tarafıma döndüm ve olduğum yerde durdum karşımda annem duruyordu sanki,hayal gördüğümü düşündüm yaklaşık 20 aım ötemde 1.kattaki penceresine yaslanmış etrafı seyreden bir kadın vardı anneme okdar benziyorduki gözümü bile kırpmadan ona bakıyordum arkadaşlar elimden çekelediler kedimi gördün yine diye azarı işitirken kafam arkamda yürüyordum,epey yürüdüm sonra içimden bir ses o kadın ile konuşmam için beni dürttü evet evet gidip konuşmalıyım dedim ne var yine dediler siz gidin ben bulurum sizi dedim delisin sen dediler ,koşarak sanki o teyze ordan gidecekmiş onu orda yakalayamayacağımı düşünerek koşmaya başaldım,eeee hem koşuyor hem gecenin o saatinde kadına ne diyecektimki ben aklımda bunlar nefes nefese pencerenin önünde durdum ,teyze bana bakıyordu ,yutkundum nefes aldım teyzecim:dedim özür dielrim sizi rahatsız ediyorum ama kendime engel olamadım az önce sizn sokaktan geçerken sizi burda gördüm annemi kaybedeli 1 yıl oldu ve siz ona okdar çok benziyorsunuzki anlatamam içimde sizinle konuşma isteği ile dolup taştı yarını bekleyemedim dedim .Pamuk gibi saçlı,mavi gözlü teyze hafif gülümsedi benimse yaşalr gözümden akıyordu evladım dedibaşın sağolsun (tam bie istanbul hanımefendisi uslubu ile tane tane konuşuyordu tıpkı annem gibi)teşekkür ederim teyzecim umarım sizi korkutmadım dedim oda nemünasebet eğer yarın gelmiş olsaydın ben burda olmayacaktım dedi bu evimin penceresinden seyrettiğim son istanbul akşamı oğulum yarın beni izmire götürüyor onla kalacağım artık dedi,ve o an hislerimin beni asla yanıltmayacağını bir kez daha anladım ,biraz sohbet ettik teşekkür ettim elini öptüm hayırlı yolculuklar dieldim ve veda ettim .
Ve asla o sokatan geçmedim bir daha