Anneler Günü için anneme yazdığım mektup..

[yaseminist]

Canım Annem,

Sana olan duygularımı ifade etmekte zorlansam da, bu mektubu yazmaya çalışacağım çünkü çocukluktan beri yazar olmayı hayal ederdim ve beni bu konuda hep cesaretlendirdin. Hiçbir zaman cesaretimi kırmadın, senin bana olan inancını boşa çıkartmayacağım canım annem…
Bugüne kadarki yaşamımda birçok yılım anneme hasret içerisinde geçti, ortaokulda anneannemin yanında kaldım, o üç sene boyunca ailem beni her ziyaret ettiğinde sevinçten uçuyordum, gittiklerinde ise, yatağımın içine sinip gizli gizli ağlıyordum, şimdi o yılları düşünürken bile gözlerimden yaşların akmasına engel olamıyorum..Annemi çok özlüyordum..
Lisedeyken yurtta kaldım, Cuma günlerini iple çekerdim çünkü hemen hemen her Cuma günü, ailemin yanına giderdim, en kötüsü ise kendini hiçbir yere ait hissetmemekti, ne yurdu benimseyebildim ne de kendi evimi.. Pazar günleri ise ayrı bir telaş başlardı. Canım annem “anne yemekleri başkadır” diyerek, her Pazar günü yurda dönerken yanımda götürmem için envai çeşit pastalar, börekler, çörekler hazırlardı, ben de onları bir hafta boyunca arkadaşlarımla birlikte afiyetle yerdim…
Liseyi bitirdiğimde ise, şehir dışında bir üniversite kazandım, bu sefer hasret daha da uzun olacaktı, haftada bir annemi görmek zor gelirken, artık ayda bir sefer annemi görecektim. Gerçekten de dört senenin bitmesini iple çekiyordum. Derken, bir genç kız olarak evlilik hayalleri kurmaya başladım ve üniversiteyi bitirdikten 20 gün sonra dünya evine girmiştim bile… Bu arada, ben son sınıfta mezun olma telaşı, tez hazırlama telaşı içerisindeyken, tüm çeyizimi annemin hazırladığını ve benim sadece gelip, gelinlik giyip rolümü başarılı bir şekilde oynadığımı da söylemeden geçemeyeceğim..
Annem, sen hiçbir zaman aşırı korumacı bir anne olmadın, şunu itiraf etmeliyim ki, bazen arkadaşlarımın annelerini görüp senin de öyle korumacı bir anne olmanı istemedim desem yalan olur. Hatta bazen içten içe sana kızdığım bile olmuştur ama şunu anladım ki, sen en doğrusunu yapıyordun, sen böyle davranmasaydın, ben hayatın getirdiği güçlükler karşısında bu kadar güçlü ve metanetli olamazdım. Belki de ayaklarım yere bu kadar sağlam basamazdı. Bu gerçeği ancak kendim anne olduğumda anladım… Umarım geç kalmamışımdır…

Canım anneme sevgilerimle...