[Işıldayan Safir]

sewgim Nickli Üyeden Alıntı

Tekrar merhaba,ben 27 yaşımdayım.Tanışma bölümünde yazmıştım,uzun süredir siteyi takip ediyorum ama çekirdek inancımı bulmaya çalışıyorum yardım eder misiniz?Çekirdek inancın bir tane oldugunu okudum bi süredir bilincaltımda gerilere gidiyorum ve beni etkileyen bir kaç olayı hatırlıyorum sürekli ama hala çözemedim.Birincisi kaç yaşımda oldugumu tam hatırlamıyorum ama sanırım 4-5 yaşlarındaydım(bazen bu kadar küçük yaştaki şeyleri insan hatırlar mı diyorum ama bazı olaylar hatırlanıyo herhalde)Annemin arkadaşlarından biri o zamanlar biriyle görüşüyomuş sevgilisi varmış annemde yanlarında gitmiş arkadasını yalnız bırakmamak için,hani birisi görürse ne der?Kızın ailesinden biri görmüş ve annemin arkadaşı tüm iyi niyetiyle onunla giden anneme iftira atarak sevgilisinin annemin sevgilisi oldugunu söylemiş ailesine ve bu babamın kulagına gidince babam delirmiş tabi.Tek hatırladıgım çok üzülerek söylüyorum ve ağlıyorum şu an bile sinirlerim bozuldu babamın eve elinde silahla gelip annemle kavga etmesi annemin ağlayıp kendini savunması.Gerisi mi?Yok hatırlamıyorum.Sadece korku.Sonuç olarak annemin suçsuzluğu öğrenilmiş arkadaşı vicdanına yenik düşmüş olacak ki anlatmış olayı.Ama ne olursa olsun o olay hala benim hafızamda kazılı durumda.Ben bu yüzden mi güvenemiyorum kimseye?Bu yüzden mi hala evli değilim...Korkudan mı? Ve unutamadığım ikinci olay ilkolkulda ders çalışan derslerine düşkün bi çocuk olmadım,bi gün annemle ders çalışırken ilkokul 1 yada 2 deydim galiba,hiç unutmuyorum yazıları yazamadıgım için annem çok sinirlenmiş ve kalemi ellerimin üzerine hafifce batırmıstı.Bu yaşıma kadar bir tokat bile yemedim ne annemden ne babamdan,annemde hep sevgisiyle büyüttü bizi.Şu an bile hala öper koklar sever,sevgisini hep belli eder,babam çok belli edemez ya da etmez ama sever.Yani annem beni sevmiyodu ondan yaptı,kızdı diyemiyorum.Bununla ilgili değersizlik hissi olabilir mi?Bir de kardeşim çok zekidir,daha 3 yaşındayken bile el becerileri gelişmiş neler yapardı,hala öyle,ders çalışmazdı ama hep taktir getirirdi,ben ünv. kazanamadım o kazandı,başarılı bi işi var benim işim yok,ailem hiç ayırmadı bizi o erkektir sen kızsın demedi.Acaba kardeşimle mi kıyaslıyorum kendimi o başarılı ailem seviyor taktir ediyor ama beni sevmiyolar mı diyorum bilinçaltımda ne yalan söyliyim arada düşünürdüm.Çekirdek inancım değersizlik olabilir mi?Biliyorum çok uzun oldu ama nolur yardım edin bana.

Hoşgeldiniz yanımıza.

Öncelikle bu gibi konularda bir profesyonelden yardım almanız daha uygun olacaktır. Çünkü çekirdek inanç çalışması herkesin yapabileceği ve iki dakikada tespit edip bak senin inancın bu diyebileceği kadar basit bir şey değildir. Burada yapabileceğimiz yorumlar sadece "yorum" olabilir. Size farklı bakış açıları sunabiliriz. Çekirdek inanç tespiti için Abdullah Canıtez ile iletişim kurabilirsiniz. Bu konuda danışabileceğiniz en iyi isimdir.

Fikir almak istediğiniz için naçizane fikrimi belirtmek istiyorum. Değersizlik inancından ziyade değersizlik duygusuna inanıyorum ben. Her insanın sevildiğini ve karşısındaki insanların ona değer verdiğini hissettiren belli davranış kalıpları vardır. Bu kişiden kişiye göre değişir. Dolayısıyla herkesin sizi sevdiğini ve onlar için değerli olduğunuzu hissedemeyebilirsiniz. Bu tabii ki sevilmediğiniz anlamına gelmez. Hepimizin hayatında bu duyguyu yaşadığı zamanlar olmuştur.

Değersizlik şeklinde bir çekirdek inancınız olduğunu düşünmüyorum. Kıyaslama yaptığınız doğru. Bunu aileniz de yapıyor mu bilemem ancak kendinizi küçük gördüğünüzü düşünüyorum. O yaptı ben yapamadım, o kazandı ben kazanamadım, o çalışıyor ben çalışmıyorum gibi. Öncelikle farkedilmesi gereken şey ebeveynlerin çocuklarını dünyaya getirirken onlardan bir beklentileri olmaması. Sizin çok daha iyi yerlerde olmanızı isteyeceklerdir ancak bunları sizin hem maddi hem de manevi olarak daha iyi bir yaşam sürdürmeniz için isterler. Dolayısıyla size verdikleri değerle bu konunun bir bağlantısı yok. Ama sizin kendinize verdiğiniz değerle şuanki konumunuz arasında bir bağlantı kurduğunuzu düşünüyorum.

Çok lafı dolandırmak da istemiyorum. Zaten anne sevgisiyle büyümüşsünüz, babanız fazla sevgisini belli etmese de sevildiğinizin çok iyi farkındasınız. Ama siz kendinize değer veriyor musunuz onu bilemiyorum. Bildiğim tek şey çekirdek inancınızın bu olamayacağı. Bir de "taktir" kelimesinin anlamı "damıtmak"tır. Bunu da eklemek isterim. :)

Güvensizlik konusunda bahsettiğiniz olay etkili olmuş olabilir. Hatta yaşamınızın başka noktalarında da sizi etkilemiş olabilir. Bahsettiğiniz değersizlik inancından daha önemli gördüm ben. Bu gibi bir durum sadece insanlara değil hayata da güven duymamak gibi bir sonuç doğurmuş olabilir. Dolayısıyla yaşadığınız hayatı şuanınızı güvenli gördüğünüz için bunu koruma iç güdüsüyle hareket ediyor ve gelişmekten korkuyor olabilirsiniz. Çünkü gelecek belirsiz, insanları tanımıyoruz ve ne olacağını, ne yaşayacağımızı hiçbirimiz bilemiyoruz. Bazı noktalarda kendime benzettim anlattıklarınızı. Benim çekirdek inancım büyümek ve gelişmekten korkmaktı. Sizinki de budur diyemem ama yazdıklarınızdan yola çıkarak en azından buna benzer bir çekirdek inancınız olabileceğini düşünüyorum. Belki de çok farklı bir yerde arıyoruzdur inancınızı bilemeyiz. Benim söyleyeceklerim bu kadar.

Sevgiler.