[aquariel]

ipekibrisim Nickli Üyeden Alıntı

merhaba, çocuk eğitimcisi değilim elbet, ama deneyimlerimi paylaşabilirim.
5,5 yaşında bir oğlum var ve ben ilk başlarda annemin bana davrandığı gibi davranıyordum oğluma. ama annemle benim aramda bir kaç ufak fark vardı. durup düşünüyor, sorguluyor ve değiştirtirmeye çaba gösteriyordum. görünürde ben oğlumu büyütürken aslında oğlum beni büyütüyordu. ilk başlarda çocuğu azarlayarak yasaklayarak kaşlarımı çatarak çok sıkı iletişim kurmayarak terbiye etmeye çalışıyordum. iyi sonuçlar alamadıkça bi yerde bir hata var dedim. düşündüm ki bu davranışlar bana ait değil. çocuğumla ilgilenirken kendi çocukluğumdan anılar canlanıyo hep gözümün önünde. annemin beni genelde yalnız bıraktıgını, hatalarımda çok yüksek sesle azarladığını, dövdüğünü, benimle oyun oynamadığını, beni pek çok şeyden kısıtladığını, sevdiğim şeyleri kısıtladığını vs vs vs hep böyle anlarda hatırladım buldum çıkardım. ve bütün bunları kendi oğluma da yaşatmamaya karar verdim. sonuçta benim annem anneliği o kadar biliyordu, en iyi bildigi şekilde yaşamaya çalışyordu. ama ben de bunların doğru olmadığını biliyorum. en azından çekirdek inanç hakkında bilgim var ve oğlumun herhangi bir trauma yaşamaması için elimden geleni yapacağıma inanıyorum.
hayat bir sınav.. sadece bizim için değil çocuklarımız için de öyle. her nefeste yeni bir şey öğrenerek yaşamak dileğiyle.....

serper Nickli Üyeden Alıntı

merhaba ipekibrişim,

bende seninle aynı sorunu paylaşıyorum maalesef. aramızdaki fark sen kendini düzeltebilmişsin, iyileştirebilmişsin ne güzel. ama ben aynı annemin bana davrandığı gibi davranıyorum hala kendimi değiştirmeye çabalıyorum ama olmuyor.

Yazilarinizi okurken ne kadar sansli oldugumu bir kez daha fark ettim. Benim annem inanilmaz sabirli, anlayisli bir kadindi. Bazi konularda otoriterdi ama bunu bizi rahatsiz edecek sekilde yapmadi hic.
Mesela dagittigimiz odayi toplamamizi istedigi zaman "size misafirlige geliyorum, ama cayimi, pastami beraber getirecegim derdi. Bizde kizkardesimle odayi toparlardik misafir gelecek diye
Fakat liseye giderken benim hic hoslanmadigim bir aile gelmisti yemege. Onlar gittikten sonra kadinin terbiyesizligi, cocuklarinin simarikliligi yuzunden sinirlerim bozulmustu. Bulasiklari ben yikayacaktim. Tabii o sinirle yalap salap is yaptim. Annem geldi ve cacik kasesindeki yogurdu gorunce sesini cikarmadan yikadigim tum bulasiklari lavaboya koydu. Saskinlikla ne yaptigini anlamaya calisirken annem sicak suya deterjan koyup yikadigim bulasiklari yikamaya basladi. Bu sefer annemden ozur dilemeye basladim. "Sen birak ben tekrar yikarim" dedim ama annem bulasiklar bitene kadar hic konusmadi. Ben sessizce bulasiklarin bitmesini bekledim.
Annem bulasiklari bitirdikten sonra yavasca yuzumu oksadi ve cenemden tutup basimi kaldirdi. Gozlerime bakip "ben bulasiklari yikayabilirim. Sen isi kendin icin ogreniyorsun, benim icin degil. Ama sen sevmedigin insanlari gordukce isini yarim yaparsan ileride uzulebilecegin sonuclarla karsilasabilirsin. Sana kizmadim. Cunku sen kendine yeterince kizdin." dedi.