[hayathan]

Ortaokul yıllarında okul çıkışında eve hemen dönmez önce arkadaşımın evinin yolunda onunla birlikte yürürdüm. O yıllard yaşadığım şehir küçüktü ve her yer yakın mesafedeydi. Arkadaşımla yürüdüğüm yoldan eve dönerken yol üzerinde iki üç katlı gül bahçesi içinde çok şahane bir ev dikkatimi çekmişti. Ertesi yıl öğrenim döneminde o yoldaki o güzel evin yıkılıp yerine 7 katlı kaloriferli 1970 li yıllarda nadir olan apartman tiplerinden- bir apartman inşa edildiğini görmüş ve ikinci katta baktığım yöne doğru olan daireye bakıp iç geçirerek:
"O güzel ev yıkılmış güllere yazık olmuş. Am şimdi sıcacık kaloriferleri yanan bir apartman inşa ediliyor. Keşke biz de baktığım yöndeki ikinci kattaki daireye gözümü dikip bu daireyi satın alabilsek"
diye kısık sesle konuşmuştum.
ama içimdeki olumsuz ses: "Bizim o kadar paramız yokki alamayız, alsakta zor alırız" diye konuşmuş. Ben de
é Belki alamayız ama alsak ne iyi olur" demiş. Evrene mesajımı istek ve olumsuz düşüncelerimle birlikte göndermişim aslında.
bu sözümden 6 ay sonra babam memuriyetinden emekli oldu ve biz o şehirde o dairemi bu dairemi derken hiç benim katkım ve haberim olmadan gördüğüm içimden geçirdiğim daireyi tabiiki ödemelerde sürekli zorlanıp, sıkıntılar yaşayarak satın almıştık.
1987-1997 arası çalıştığım bankaya girmeden bir yıl önce aynı şehirdeki şubesine arkadaşlarımla iş için gittiğimde: Bu banka ne güzel ben de bu bankada çalışmak istiyorum, çalışabilirim aslında. Beni almazlar belki ama olsun girsem ne olur ki diye içimden konuşmuştum.
Evet 3 ay sonra öyle şeyler olduki babamın arkadaşının Genel Müdürlükte çalıştığını öğrendik. Hatta onlar benim o bankada çalışmamı önerdiler. Ama ben zorluklara inandığım için bir sürü aksilikle karşılaştım ve başvurumdan 6 ay sonra hiç beklemediğim bir andaki-başka bie işte çalışmaya başlamıştım- Bankaya çağrıldım, babamın ısrarıyla o bankada çalışmaya başladım. :D

O günlerde çekim yasasından ve Evrende isteklerimizi doğru dile getirmemiz gerektiğinden haberim yoktu. Aslında çok fazla dua eden biriside değildim. Sadece diledim. Keşke dileğimi teferruatlı ve istediğim şartlarla verseydim.
Kendi gücümüze inanalım ve bu yazının gerçekliğini kabul edelim.
Biz her şeyi yaratabilecek güçteyiz. O nedenle ağzımızdan çıkanı kulağımızın duyması lazım..

Paylaşım için teşekkürler..