[pisimbat]

Yol

Güneşi ve denizi arkamda bırakıp Ankara bozkırlarına doğru yola çıktım .aylardan yine kasımdı kasım benim doğduğum ay ,kasım benim kanser olduğumun haberini aldığım ay hem de 41. yaşıma bastım günün ertesinde.kocaman bir üç yıl doldurmuşum .kanserim 3 yaşında yani .Gataya her kontrolüme gidişimde endişelerim acabalarım kuşkularımda oluyor bavulumda .hoş artık alıştım ama işte içinde bir kurt oluyor illa ki acaba bir şey çıkar mı acaba bir yere sıçradı mı .benim için Ankara demek bilinmezliğe yolculuk demek her seferinde .otobüse binip yol boyunca yeşil yapraklarını sarı kızıl yapraklar olarak yerlere döken ağaçları izleyerek tarlalara bakarak ,en kuş uçmaz kervan geçmez noktalarda bile beni şaşırtacak bir güzellik yakalayarak geçiririm mola verdiğinde bir kaşarlı tost ve çay eşliğinde bolu’nun temiz havası ile doldururum ciğerlerimi.
Yaklaşık 5 saat sonra Ankara ya indiğimde gata ya giderim misafirhaneye yerleşip ertesi günü beklerim. sabah kan tetkiklerim için 7 gibi kalkar giderim hastaneye önceden almış olduğum randevular sayesinde tüm tetkiklerimi 3 günde bitirim ve sonuçları için sancılı beklemem başlar ilk kan sonuçlarını alır ve derin bir ohh çekerim (şimdiye dek hep ohhh dedim umarım hiç offf demem)sonra ultrason akciğer filmleri her şey yolunda çıkar .şükürler olsun allahım derim yine beni korudun .tüm vesveselerimi rafa kaldırırım bir dahaki kontrollerime dek .kanser olmaz onu yene bilmek aslında onunla yaşamayı bilmek demektir bu hayatınızın sonuna dek sizi tetikte tutacak bir yaşam şekli bazen korkacaksınız bazen endişe duyacaksınız ama hep savaşacaksınız bunun yolu bu savaşmak ve o salak kanseri hapsetmek .yok öyle kolay değil benim bedenimde metastas yapmak diyeceksiniz tabiî ki yaşam şeklinizide düzenlemiş olmalısınız öyle boş boş değil bu laflar.
Ankara dan dönüşümde kemo terapi gördüğüm vakit çektiğim resimlerime baktım ve anladım ki kemolar insanı epey yıpratıyormuş ama şimdi aslan gibiyim demek ki bedenin savaşını kazanması için ne çabalar verdiğini arada sırada görmek açısından kemo zamanı resimlerime bakmam lazım . Zor zamanlar dı kanserle ilk zamanlarım beni hiç şaşaırtmamıştı kanser olmam hatta geç bile kalmıştı 99 oldu sana 100 .
Ameliyat hemen ardından kemoterepi seruveni 8 kür yaklaşık 6 ay sürmüştü her 21 günde 1 gün çantama ilaçlarımı serumlarımı koyup istanbula giderdim İstanbul gatada kemo sırasına girerdim ki 1 gün önceden kan tetkiklerim yapılır ertesi günde kemodaydım.
İlk önce damar yolu açılır sonra ilk serum paketi takılır içinde bişi olmazdı damarları temizlemekmi açmakmı artık sebebi bilemem içlinde genelde mide bulantısı engelleyici ve kortizon olurdu sonra kızıl şeytana gelirdi sıra en gıcığı oydu aslında damarları mafediyordu yaklaşık 1.5 saat süren bu damardan takıldıktan sonra hastaneden ayrılır kadıköye yürür temiz hava alırdım herkes kemolardan sonra bişi yiyemezdi ama ben tersim ya müthiş karnım acıkırdı kadıköyde bi güzel karnımı doyururdum sonra hareme gider otobüse arlar eve gelirdim laf aramızda aldığım ilaçları etkisiyle tuvaletim kısaca çişim gelirdi birkez dayanamadım ve izmitte indim yolda sonra devam ettim.
Eğer vakit bulurdam kedilerimi beslemeye ve sevmeye giderdim .ertesi gün biraz halsizlik baş gösterirdi genelde çıkmazdım evden yatardım 3. günde genelde evde geçirir yada afakanlar basar yürüyüşe giderdim az bir süre .
Kemo ertesi ilk hafta dilim ve ağzımda pek tat olmazdı dilim alçı sürülmüş gibi olur şişerdi .öyle böyle derken 3 hafta geçer tekrar yollara düşerdim.
Genel yapım olarak zaten asabi bir yapım var komolarda bu sınır biraz daha yükseldi beni sevenlere epey çektirdim anlıyacağınız.

Şimdi 3 yıl doldu ben kanser olalı yada kanser melike olalı diyelim biz buna çünkü sert kayaya çarptı bu kez öyle kolay olmayacak beni alması benim işlerim var daha sen önden git kanser ben zamanım dolunca gelirim Allahın izniyle haydi yolun açık olsun kanser .
Kanser tanıdığım hiç tanımadığım hiç karşılaşmadığım insanları aldı bu hayattan hepsi yüreğimde ince bir sızı.tüm kanser savaşanları için bu cümlelerim gidenler eminim yanımızda kalan savaşçılar benimle aynı yolda …..