[sanemce]

turkem Nickli Üyeden Alıntı

Canım bende aynı dertten muzdaribim.6 yıldır babamla yaşıyoruz(çocuklarımla çocuklarımla)sayesinde çok mutsuzuz.kabullendik biat ettik öğrendik.ama bu öğrenme bitmezmi hergün gururumuzla oynayan aşağılayan bir baba.ne yapmalıyım bunun bir çaresi yok mu? hadii pozitif olalım mutlu olalım.

sevgili Turkem hadi pozitif olalım, hadi mutlu olalımla olunamıyor maalesef..

birileri bize mutluluk sunsun diye bekleyerekte olmuyor..

önce kendi gücümüzün farkında olmalıyız ve kendimizi sevmeyi bilmeliyiz..

hoşnut olmadığımız hiçbirşeyi yaşamak zorunda değiliz.. katlanmak zorunda hiç değiliz.. gerekli yerlerde gereken kişilere DUR demeyi bilmeliyiz.

kişisel gelişimle bu kadar iç içe değilken, diyordum ki, "en fazla ölürüm daha ne olacak" cesaretimi buna borçluydum

sanırım kendi yaşamımdan kesit vermeden ifade edemeyeceğim..

10 yıl önce boşanmaya karar verdiğimde, aileme durumumu söyledim ve boşanmama kesinlikle karşıydılar. kararlı olduğumu görünce "tamam boşan ama yanımıza gel" dediler..kabul edemezdim çünkü orada nasıl bir yaşamımın olacağının az çok bilincindeydim..

yeni bir yaşamda kuramazdım. buna ne gücüm ne de maddi birikimim vardı.. sosyal dayanışma vakıflarını araştırdım hatta gittim görüştüm.. kızım ve ben için sığınabileceğim bir mekan gösterirlermi diye.. evliliğim o raddeye gelmişti çünkü ve gidecek biryerim yoktu..

o araştırma esnasında ve evliliğimde artık göz yumamayacağım son damlayı da yaşayınca ertesi gün emlakçıdan ev buldum ve adıma laf getirmeyecek birkaç eşya (eşyaların çoğunu onlar almıştı çünkü) alıp aynı gün taşıdım..

iş hayatıma başlayalı 1 yıl kadar olmuştu.. tuttuğum evin kirası ile maaşım eşitti..
sonra dedem yanıma geldi ve o geçiş sürecinde yanımda oldu..(evimi terk ederken dedemin yanıma gelebileceğini bilmiyordum) herşeyim dört dörtlük olmasa da, mutlu olmama yetecek kadar var çok şükür..

demek istediğim şu ki, eğer ben çaresizim yapacak birşeyim yok deyip o evliliği sürdürmeye devam etseydim, şu an ya hapiste ya mezarda olurdum..

babamı dinleyip onların yanına gitseydim, yine o durumdan kurtulmak adına yine çok yanlış kararlar vermiş ve şu an kimbilir nasıl bir hayatın içinde olurdum..

lütfen dur ve bir bak.. kimin hayatını yaşıyorsun.. kimlerin istediği şartlara uyum sağlama ihtiyacı hissediyorsun..

sen teksin ve çok özelsin.. kesinlikle çaresiz değilsin.. içinde bulunduğun şartları bilmediğim için ezbere konuşuyor isem lütfen bağışla ama, ben mutlaka ama mutlaka önünde açık duran ve görmekte zorlandığın kapılar olduğuna inanıyorum..

bu durumda telkinlerin görevi ne dersen eğer;

ego güven güçlendirici ile suçluluk telkini içinde barındırdığın tüm suçluluk hislerini azat edeceği için kendi gücünün farkına varmanı sağlayacak ve yeni Turkem yaşamına daha güvenle yön verebilecek..

uzun oldu farkındayım. saatlerce sayfalarca konuşabilirim bu konularda.. çaresizliği kabullenip itaat etmek en tahammül edemediğim konudur çünkü..

umarım faydalı olabilmişimdir.
Not: Turkem'cim en iyisi sen günlük aç ben oraya geleyim

sevgilerimle