[maxim]

vaktiyle vehbi'nin bir bakkalı vardı,ahmetinde.....vehbi her sabah 5:30 da bakkalını açar büyümenin yollarını araştırırdı,sürekli zengin olacağı günlerin hayalini kurardı,kendini tamamen işine adamıştı,ekonomi haberlerini hiç kaçırmıyordu,kendi hayal dünyasında kaç defa zengin olmuştu kimbilir,bu yüzden yürüyüşüde asla sıradan bir bakkal gibi değildi.dünyanın en basarılı insanıymış gibi yürürdü.gece 12:00 den aşşağı dönmüyordu evine,gözüne uyku girmiyordu bir an önce sabah olsun istiyordu,saat 05:00 oldumu vehbi kendiliğinden uyanırdı,bir hedefi vardı..
ahmet ise saat 8:00e doğru açıyordu bakkalını,biraz bulmaca çözüp veresiye defterinde kurcalamalar yaparak,kapının önünde küçük sehpaya oturup sırtını güneşe dönerek tavla atıyordu manav arkadaşıyla,en büyük hayali manavı tavlada mars etmekti,hava kararınca ahmetin yüzünde ince bir tebessüm oluşurdu,''eve gidip sıcak bir çorba içmekten daha güzel ne olabilirki''? derdi..sabah inanılmaz bir güçlükle uyanırdı eşi onu uyandırmak isterdi o biraz daha uyumak,eşi ''kalk işe geç kalıyorsun''dediğinde duymazdan gelip bir yarım saat daha uyurdu.....
aradan yıllar geçti vehbi hedefine ulaştı dünyanın en zengin elli iş adamı listesine girmeyi başardı vehbi koç oldu...
bakkal ahmet de hedefine ulaştı manav rızayı tavlada mars etti.ahmet efendi oldu
alıntıdır.......