[es.o.es]

Merhaba,
Yaklaşık 15 senedir yutma korkusu problemi yaşıyorum.Ben vücut olarak kendimi çok iyi tanıdığım için yaşadığım bu sorunun kaynağını da biliyorum.Ancak sorunun kaynağını bilmek kendime çare olmama yetmiyor.Çocukken ablamın bana yaptığı bir şaka yüzünden " koş boğuluyorum su getir" demesi ile başladı ilk.O zaman daha 9 yaşındaydım.Daha sonra bunu unutsamda hep genzine birşey kaçan insanlara karşı bir hassasiyet oluştu bende."Ya boğulursa,ya nefes alamazsa "korkusu yaşadım.Daha sonra gazete de okuduğum bir haberle ilaç içememe korkum başladı."On yaşındaki bir çocuk asprin içerken boğuldu" haberi bende tablet türündeki ilaçları içememe korkusu yarattı.Artık ya ilaçları ikiye bölerek ve bu şekilde bile zor yutarak,ya da çiğneyerek içme durumum başladı.Ve yoğun korku hallerim zaman zaman devam ederek bu seneye kadar geldim.Şu an 24 yaşındayım ve şu son 4-5 senedir aşırı bir sorun yaşıyorum artık bu konuda.Çok acıktığım halde yemekleri yutamadığım için aç kalkmak zorunda kalıyorum.Bu yüzden baya bir kilo verdim.
Hele özellikle baharatlı,kuru,ufalanan yiyecekleri yerken tam bir panik halinde oluyorum.Veya yemek yerken birilerinin birşey sorması halinde hemen yemek boğazıma kaçıyor ve kalan lokmayı da yutamadığımdan ölecek duruma geliyorum.Artık öyle hale geldi ki,yemeğe oturmadan önce bende bir telaş başlıyor.Kalbim aşırı çarpmaya ,nefesimi sık almaya başlıyorum.Ya birileri konuşuturursa,ya birşey sorarlarsa veya ya yutamazsam diye düşünmekten aklımı oynatıcak duruma geliyorum.
Bu forumu görünce ve yazılanları okuyunca "benim gibiler varmış demek" diyip rahatladım,ama o sorunu yaşayanlar adına üzüldüm tabi ki.Hani derler ya "başına gelmeyen anlayamaz".Gerçekten öylesine sıkıntılı bir sorun bu.
Sosyal hayatınız sıfır oluyor,dışarıda yemek yiyemiyorsunuz.Mecburen yemeğe çıkmışsanız,herkes yemek yerken siz çatalınızla tabağınızdaki yiyecekleri sağa sola itiyorsunuz.Soranlara da "acıkmadım" yalanını uydurup açlıktan ölüyorsunuz.Çorbayı içemiyorsunuz,baskı sonucu "hadi bir kaşık bari al" dendiğinde,ağzınıza aldığınız o bir kaşık çorba sizin ölümünüz gibi oluyor.yutamıyorsunuz ve dakikalarca ağzınızda çevirip duruyorsunuz.Veya yolunu bulup levaboya gidip tükürmek zorunda kalıyorsunuz.
Bu konuda çok mutsuzum ve anlatacaklarım sayfalar alır.Şu an gecenin bu saatinde,televizyonda yemek yiyen insanları görünce yine içime bir sızı girdi ve sinirimden hıçkırarak ağladım.Öyle berbat bir sorun ki bunun ciddiyetini ailenize bile anlatamıyorsunuz.
Bahsedilen telkin cd' sini mailime gelen linke tıklayarak indirdim ve şu an dinliyorum.Umarım faydası olur,çünkü bu sorun hayatımı mahvetti,hayattan zevk alamaz hale geldim.Ölümü düşünmeden edemiyorum.Rahat yemek yiyen insanlara gıptayla bakmaktan yoruldum.
Şimdiden teşekkürler ve herkese sevgiler,saygılar.
Geçmiş olsun arkadaşlar ...

[sudem8]

es.o.es Nickli Üyeden Alıntı

Merhaba,
Yaklaşık 15 senedir yutma korkusu problemi yaşıyorum.Ben vücut olarak kendimi çok iyi tanıdığım için yaşadığım bu sorunun kaynağını da biliyorum.Ancak sorunun kaynağını bilmek kendime çare olmama yetmiyor.Çocukken ablamın bana yaptığı bir şaka yüzünden " koş boğuluyorum su getir" demesi ile başladı ilk.O zaman daha 9 yaşındaydım.Daha sonra bunu unutsamda hep genzine birşey kaçan insanlara karşı bir hassasiyet oluştu bende."Ya boğulursa,ya nefes alamazsa "korkusu yaşadım.Daha sonra gazete de okuduğum bir haberle ilaç içememe korkum başladı."On yaşındaki bir çocuk asprin içerken boğuldu" haberi bende tablet türündeki ilaçları içememe korkusu yarattı.Artık ya ilaçları ikiye bölerek ve bu şekilde bile zor yutarak,ya da çiğneyerek içme durumum başladı.Ve yoğun korku hallerim zaman zaman devam ederek bu seneye kadar geldim.Şu an 24 yaşındayım ve şu son 4-5 senedir aşırı bir sorun yaşıyorum artık bu konuda.Çok acıktığım halde yemekleri yutamadığım için aç kalkmak zorunda kalıyorum.Bu yüzden baya bir kilo verdim.
Hele özellikle baharatlı,kuru,ufalanan yiyecekleri yerken tam bir panik halinde oluyorum.Veya yemek yerken birilerinin birşey sorması halinde hemen yemek boğazıma kaçıyor ve kalan lokmayı da yutamadığımdan ölecek duruma geliyorum.Artık öyle hale geldi ki,yemeğe oturmadan önce bende bir telaş başlıyor.Kalbim aşırı çarpmaya ,nefesimi sık almaya başlıyorum.Ya birileri konuşuturursa,ya birşey sorarlarsa veya ya yutamazsam diye düşünmekten aklımı oynatıcak duruma geliyorum.
Bu forumu görünce ve yazılanları okuyunca "benim gibiler varmış demek" diyip rahatladım,ama o sorunu yaşayanlar adına üzüldüm tabi ki.Hani derler ya "başına gelmeyen anlayamaz".Gerçekten öylesine sıkıntılı bir sorun bu.
Sosyal hayatınız sıfır oluyor,dışarıda yemek yiyemiyorsunuz.Mecburen yemeğe çıkmışsanız,herkes yemek yerken siz çatalınızla tabağınızdaki yiyecekleri sağa sola itiyorsunuz.Soranlara da "acıkmadım" yalanını uydurup açlıktan ölüyorsunuz.Çorbayı içemiyorsunuz,baskı sonucu "hadi bir kaşık bari al" dendiğinde,ağzınıza aldığınız o bir kaşık çorba sizin ölümünüz gibi oluyor.yutamıyorsunuz ve dakikalarca ağzınızda çevirip duruyorsunuz.Veya yolunu bulup levaboya gidip tükürmek zorunda kalıyorsunuz.
Bu konuda çok mutsuzum ve anlatacaklarım sayfalar alır.Şu an gecenin bu saatinde,televizyonda yemek yiyen insanları görünce yine içime bir sızı girdi ve sinirimden hıçkırarak ağladım.Öyle berbat bir sorun ki bunun ciddiyetini ailenize bile anlatamıyorsunuz.
Bahsedilen telkin cd' sini mailime gelen linke tıklayarak indirdim ve şu an dinliyorum.Umarım faydası olur,çünkü bu sorun hayatımı mahvetti,hayattan zevk alamaz hale geldim.Ölümü düşünmeden edemiyorum.Rahat yemek yiyen insanlara gıptayla bakmaktan yoruldum.
Şimdiden teşekkürler ve herkese sevgiler,saygılar.
Geçmiş olsun arkadaşlar ...

arkadaşım durumuna üzüldüm ama her hastalığın bir çaresi var, önce bunu kabul et.şimdi Şanal Günselinin kuantum sıçrama kitabından boğazdaki rahatsızlıkların genelde kendini ifade edememekten kaynaklandığını duygularını açıkça söyleyemeyen kişilerin boğazda problem yaşadığını yazıyor.sürekli kendimi ifade etmeyi seçiyorum olumlamasını tekrar edersen fayda görürsün.Bir de bu sitedeki telkinler çok işe yarıyor.nedenini yazmışsın küçükken ablanın şakası yüzünden olmuş.şimdi hayalinde o ana gitmeni istiyorum.o an ki konuşmaları aklına getir ve sanki elinde kumanda varmış gibi önce sesleri kıs.sonra görüntüyü dondur ve kapat sanki tv de ekranın kararması gibi.zihninde canlandıracaksın zor bişi değil.şimdi bu görüntüyü ablanla başka mutlu bir anınızı gözünün önüne getir gülme sesleri, bir ortam neşeli yada ablan kahkahalar atıyor.(gerçi sen şimdi kahakaha atarken boğulacağını düşünürsün sakın ha :) şaka bir tarafa o eski görüntüyü resetle yeni görüntüyü gözünde canlandır.hayal edip fotoğrafla sesleri duy,içinde yaşa o anı güzel bir an olsun.yani imgeleme çok işe yarıyor.ben hep eski kötü anları bu şekilde temizledim.arkadaşım umarım yararı olur gelişmeleri bekliyorum

[generous]

Durumunu okudum aynı sorunlar bende de mevcut. Psikiyatride EMDR isimli bir yöntem var. Bu yötemi mutlaka araştırsan ii olur. Korkularına çözüm olabilir.