[schizophren84]

ben hic yalniz kalmaktan korkmadim, ögrencilik yillarimda yazin yaz okuluna kalmistim ve kimse yoktu benle beraber kalan. 4-5 gün kimseyle konusmadigimi hatirliyorum. ama o zamanlarda kendimi buldum. önceleri kismen yalnizken simdi tamamen yalnizim. hicte sorun degil. pek sorun etmiyorum aslinda. artik alistim böyle yasamaya, ev arkadasim eve haftasonlari geliyor, cogu zaman ben evde yalnizim. ama iste olumsuz etkiside var. en azindan bende söyle etkileri oldu. yalniz kala kala konusmadigim icin, hep dinleme modundayim. bana soru sorulmadigi müddetce, yani direkt olarak soru sorulmadigi müddetce cevap vermiyorum. karsimdaki anlatiyorda anlatiyor. bir ara baska bir ev arkadasim vardi, onunla evde kaliyorken bana, ögrencilik hayatimda hic bu kadar yalnizlik cekmemistim demisti. garip gelmisti, aslinda o an beraberdik yani evde oturuyorduk ama bana bunu söyledi. ben garipsemedim. insanlarla ortaklasa bir seyler yapabilme yetisini kaybettim. kaybettim ama etkisi bu oldu. yoksa cekingen bir insan degilim. arkadas ortamlarinda gülen eden birisiyim sadece yaipm itibariylede sakin bir durusum var.
yalniz olmayi seviyorum, ama ileride esim oldugu zaman, evlendigim zaman iortak nasil davranicagim bilmiyorum. ama nede olsa karsimdaki kadin olacak, kendisi bir seyler yapar eder :)