[tulu]

canım benim, ayrılıklar hep acıdır.Yüreğini burkar.Sadece insandan ayrılıklar değil, yerinden, yurdundan ayrılmakta koyar adama.En sevdiğin eşyandan ayrılmakta.Ama şunu bilmek gerek ki, yaşam uzun bir yol.Bu yolda aslında hep tekbaşınayız ama yalnız değiliz.Ve zaman zaman yanımıza bize yoldaşlık edecek arkadaşlar gelirler, sonra onlar kendi yollarına gitmek üzere ayrılırlar.Üzülmek yerine onların bize kattıkları ve onlarla yürüdüğümüz yolun kıymetini bilmemiz gerekir.Bazen yoldaşımız bizim en sevdiğimiz olur, yolun yorgunluğunu dahi duyumsamayız.Bazen çekilmez arkadaşlığı olur yol uzar gider.Bazen ise bize çelme takar düşürür, çamura yuvarlar.Tümünde almamız gereken bir ders vardır.Tümünün bize öğrettikleri.Haa, ben bunları söylüyorum, çok mu kolay kabulleniyorum.Hayır, elbette acıyor yüreğim.Ama yine de yoluma devam ediyorum.Kah gülerek, kah üzerimdeki çamurları temizleyerek.Yaşamda aslolan da bu değil mi zaten.