|
küçük bir hikayede benden... Merhaba arkadaşlar; Siteye henüz yeni üye oldum , bende hikayemi sizlerle paylaşmak istiyorum..27 yaşında genç bir bayanım.Hikayeme gelince ise ;bundan 20 yıl önce babam vefat etti ve hayatla ilgili mücadelemiz bu şekilde başlamış oldu.Annem benimle birlikte 3 kardeşimi zorluklar içerisinde okuttu. Dolayısıyla zorluklar içinde mesleğimi edinmem ve yaşadığımız süreçler beni çok olgunlaştırdı. Hayattan ne istediğini çok iyi bilen, ayakları yere sağlam basan genç bir kızım.Şükürler olsun iyi bir mesleğim var. Babamın vefat ettiği yıllarda annem her zaman kendi hayatından gördüğü ve bildiği kadarıyla bizi hep doğru yetiştirmeye çalıştı. Annem daha o yaşlardayken ikili ilişkiler açısından kendi deyimiyle ‘gözümüzün önüne bakmamamızı, kimseye kanmamamızı’ tembihlerdi..O kelimeler o yıllarda zihnime o kadar yerleşmiş ki alımlı bir bayan olmamama rağmen benimle ilgilenen biri dahi olsa çocuksu bir ruh hali içindeyken dahi bir anda ciddileşiyor, hoşlandığım kişilerle dahi iletişime ket vuruyorum ve bunu da bir türlü yenemiyorum..Şu ana kadar hiçbir beyle arkadaşlığım dahi olmadı bu yüzden..Bu duyguyu nasıl yenebilirim , hiç bilmiyorum amaLLL |
Cevap: küçük bir hikayede benden... bir paragrafa sığdırdığınız aslında ne büyük zorlukları aşmışsınız..başardıklarınıza odaklanırsanız, bu sorunun da üstesinden geleceğine inanabilirsiniz. yalnız değilsiniz..benzer sorunları paylaşan ve/ veya size yol gösteren arkadaşlarımız da var burada.. aslında çoğumuz ebeveynlerimizin endişeleri sonucu belli davranış kalıpları geliştiriyoruz. Ben de yaşadığımız yerde saygın bir babanın başımı yere eğme başını yere eğ :)) söylemleriyle büyüdüm, birsürü şeyi aştım ama hala yürürken burnumun ucundaki insanları bile görmem :)) Siz siteyi incelemeye başlayın, destek gelecektir; ben yalnızca hoşgeldiniz demek istedim :) |
Cevap: küçük bir hikayede benden... Alıntı:
Teşekkürler cansuyu yorum için..Evet küçükken büyüklerimizin söylediği cümleler bizim için yaşamımızı zorlaştıran gerçekler oluyor ..Ben de yenebilceğimi düşünüyorum ... |
Cevap: küçük bir hikayede benden... merhaba hoşgeldin. ben de senin büyütülüş şekline yakın bir şekilde büyütüldüm erkeklerden kendimi koruyarak aynı cansuyum arkadaşımız gibi burnumun ucundaki erkekleri bile görmeden hoşlandığım erkeklerden kaçarak büyüdüm. ne yazık ki annelerimiz babalarımız bizi dünyanın kötülüklerinden korumak isterken kaderimizi kısır bir döngünün içine sokmuştur istemeyerek de olsa.. umarım dilediğin desteği ve yardımı burada bulabilirsin. |
Cevap: küçük bir hikayede benden... Alıntı:
Evet byüklerimiz kendi doğrularını bizlere aktarırıken çocuk olduğumuz için farklı şekilde algılayabiliyoruz.Cinsel tercihlerimle ilgili bir sıkıtı yok..Bunu yenmek çok zor olacak onuda biliyorum.... |
Cevap: küçük bir hikayede benden... Kadın kimliğini kabul ediyorum gibi bir olumlama ile işe başlayabilirsin mesela. Tercihle ilgili değil bu kadın olmak şevkattir merhamettir, ve daha bir çok şeydir. Sertlik değildir. Her insana kadarşı aynı koruma duvarını koymak doğru değildir. Bazı insanlara kesinlikle konulmalıdır. Benim de ördüğüm duvarlar vardı hem sevdiğim insan hem de kendi çabalarımla bu duvarları yıktım. Kadın kimliğimi en iyi şekilde benimsedim. Bu durumun kaynağı annenle olan ilişkin bile olabilir. Ki benim öyleydi. Yaptığın seçimlerin sonuçlarını farkındalıkla incele ve farklı seçimleri bilinçli bir şekilde yap. Hep hatırla mutlu olmayı hak ediyorsun. Aklına takılan bir şey olursa biz buralardayız. Sevgiler. |
| WEZ Format +3. Şuan Saat: 10:31 AM. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.