güven ve hüsran, ve ümidetmek.

[AYIŞIĞI]

hayatımızda bazı anlar vardır.
güven duygumuzun zedelendiği,hayal kırıklığı yaşadığımız anlar.sonuçlarına bir türlü anlam yükleyemediğimiz anlar.

kendinizi çıkmazda hissettiğiniz dönemlerde,size uzatılan bir el,masum bir gülüş,samimi sevgi sözcükleri,ya da başka başka güzellikler .bir anda değiştirebiliyor o kötü anları...

öyle anlarda karşınızdaki insan ,gönlünüzde tahtına oturuveriyor.

ne güzel bir duygu değil mi.herkes gönlümüzde taht kuramazken.

sonra ,bir bakıyorsunuz ki o taht yerle bir olmuş.siz birilerine iyilik yapmak isterken,ya da birilerini incitmek istemezken,o insan kendi gönül tahtından sizi öyle bir indiriyorki,inandığınız o güzel duygular yerini hayal kırıklığına bırakmış.
kendinizin bir hiç yerine konmasını kabullenemiyorsunuz.olanlara anlam veremiyorsunuz,nasıl o hale geldiğine günlerce,aylarca,hatta yıllarca kafa yoruyorsunuz,yaşananlardan okadar yara aldınız ki,rüyalarınız kabusa,gözleriniz gözyaşlarına boğulmuş ve gönlünüzde koca bir yara açılmış.
kafanızda binbir düşünce,binbir duygu alıp başını gidiyor.nefret,öfke,intikam,ya da sevgi,merhamet,anlayış ....

yaşananlar karşısında kendimi ,duygularmı ifade bile edemeden,susmak ve unutmak zorunda kaldım.sır gibi.

hayatımda unutmak zorunda olduğum bir sır oldu belki.
ama öyle ağır geliyor ki.intikam almak istedim.

ancak intikam almanın bana bir faydası olmayacaktı.
ben merhamet ve anlayış göstermeye çalıştım kendimce.ancak bu şekilde hafifletebilirdim bu yükü.

artık yüküm tam hafiflemeya başlamışken,yeni ,ihtimal vermediğim bir tasadüf o insanla beni yeniden karşılaştırdı.ama bu karşılaşma o kadar sessiz di ki.... yükü hala ağır.

konuşmak,anlatamadığım kendimi ,anlatmak istedim hep.ancak bu şekilde üzerimdeki yük gidicekti belki.

ama gururum buna izin vermiyor.incindim,hiçe sayıldım.

gördüğüm değer karşısında haketmediğim hiçe sayılma duygusu çok ağır geliyor.

o insanın benden özür dilemesini çok istiyorum.ve onu affetmek istiyorum.
onun neler hissettiğini bilmek istiyorum.
neden bilmiyorum,
insanın yaşadıklarından çok hissettikleri kalıyor hafızasında sanırım.

hayatımda bana acı veren bir olay dı yazdıklarım.üzerinden iki sen geçmesine rağmen hala etkisi altında kalabiliyorum ne yazık ki.eskisi kadar şiddetli değil tabiki.
ama dedim ya o insanın bana bir özür bocu var...üzerinden iki sene geçmesine rağmen bu özür gelmediyse beklemenin de anlamı yok belki.gerçekten bir anlamım yok o insan içn ya da cesareti yok özür dilemek için.kimbilir....:((