[hayatbenimiçin]

Arkadaşlar eminim aranızda beni anlayacak kişiler çıkacaktır ya da bahsedeceğim kişiyi.Benim çok yakın bir arkadaşım var. hayatı boyunca kimseye gidip arkdaş olmaya çalışmamış.insanlarla konuşma konusunda cesur değil. Bense gider hemen biriyle tanışırım,konuşurum sohbet ederim. okula gelirken çok mutlu oluyorum.sonra o somurtuyor. hep kendine üzülecek bişiyler buluyor.o benim çok kötü günlerimde yanımda oldu. bir sürü arkadaşımı kaybettim.bu kişiler onun da arkadaşlarıydı.o da benim yüzünden o arkadaşlarını kaybettiğini söyleyip duruyor. halbuki onun yerinde olsam benim için o kişilerden uzaklaşmazdım hatta barıştırırdım iki tarafı da. neyse sürekli üzgün ben onu sürekli konuşturmaya çalışıyorum güldürmeye çalışıyorum etkili de oluyor. ben de yoruluyorum ama. ben ona olumsuz en ufak şey söylesem soğuk soğuk laflar sokuyor. O böle yapınca ben de soğuk konuşuyorum. hemen kötü bişey mi dedik neden hemn kızıyorsun diyor. gerçekten çıkmaza girdim. ona kişisel gelişim konusunda yardım etmek istiyorum da kesnlikle kabul etceğini sanmıyorum.ondan uzaklaşıyorum. soğuk soğuk donuk bakıyor. az konuşuyor sorularıma az cevap veriyor. benim de enerjim tükeniyor. hiç çaba göstermeden her şeyin olmasını bekliyor.o hep böyle yaparsa bağımız kopar diye düşnüyorum. 7 saat sıfır enerjili bi insanla vakit geçirmek zor. arkadaşlar aranızda bu arkadaşım gbi olan var mı? onu anlamama yardım eder misiniz ya da bana bi öneride bulunur musunuz? çok teşekkür ederim.