[acikiz]

merhaba

öncelikle belirtmek istiyorum ki , normalde çok iyi yazan ben , şuan konu bütünlüğünü nasıl sağlıyacağımı düşünüyorum. belki de bu hayatımın kargaşasındandır. 7 yıldır panikatağım var. bu halde iki üniversite bitirdim. çevremde ki herkes, zeki olduğumu ama nasıl olup da bu hastalığı yenemediğimi düşünüyor, hoş ben de düşünüyorum ama artık bu düşünceyi bıraktım.

benim hikayem şöyle: çok kavgalı bir ailede büyüdüm. diyebilirim ki hergece evimizde bağırış çağırış sesleri olurdu. ben diğer kardeşlerimle uykumdan korkarak uyanır ve ağlardım. okul çağına geldiğimde babam görevinden ötürü bizi bırakıp gitmek durumunda kaldı. yılda 1 kez görebiliyordum babamı.okul çağına geldiğimde hersabah okula gideceğim zaman inanılmaz bir korku saplanırdı içime. sebebini bilemezdim. sadece korkardım. bu şekilde ortaokul bitti. lisede ergenlikle birlikte kendime güvenim geldi ama içten içe problemler duruyordu. üniversiteyi başladığım ilk gün ise panikatak başladı.ogün bugündür de devam ediyor. çocukken ailem beni 1 ay bırakmıştı.bunun da etkisi var sanırım. ama ben biryerde kalamıyorum. bu kardeşimin evi bile olsa böyle.şuan çok iyi bir işim var. çok isteyerek elde ettim bu işi. ama şimdi aynı korkuları yaşıyorum.

artık bu telkin cd lerini dinelemeye karar verdim. inşallah faydasını görürüm. emeği geçen herkese teşekkürlerimle...

sevgiyle kalın