[scouter]

Bluepebbles Nickli Üyeden Alıntı

Teşekkür ederim benimle beni paylaştığın için Sümbüli... Geçecek, biliyorum her şey geçecek. Güneş her gün yeniden doğcak, bir gün herkes içindeki buzları eritmenin bir yolunu bulacak. Bugün biri için Kuantum bir ışık olacak yarın bir başkası için meditasyon. Ama daima iyi ve güzel duygularla yıkanacağız. Yapmak zorundayız Sümbüli. Bize verilen bu ruh bu beden adına yenilenmek ve hayatın ışığını yansıtmak zorundayız. Kendimiz ve kendi hayatımız için....

Farkında olmak yeterli oldu benim için. Senin takipçinim canım.
Bu hayat sana sümbül bahçeleri vaadediyor, baksanaaaaa....

Sevgili Bluepebbles ve Sümbülii sizlerin mesajlarını okudukça her geçen gün nasıl değiştiğinizi ve ruhsal gelişmelerinizi daha net görebiliyor insan.

Üstelik sizleri takip ettikçe kendimdeki değişimleri de daha net görebiliyor ve mutlu oluyorum.

17 Ağutos depreminden sonra tüm sevdiklerimizi ve herşeyimizi kaybettiğimiz düşündüğümüz en olumsuz zamanlarda dilime dolaşan, benim hayata tutunmamı sağlayan bir şarkı vardı. Çadırkentte birlikte olduğumuz arkadaşlar ile körfezi görebileceğimiz uygun bir tepenin üzerinde oturup yıkık-dökük viran bir şehri (doğup büyüdüğümüz ama bir enkaz yığını haline gelen, geçmişimizden elimize pek bir şeyin kalmadığını düşündüğümüz şehri) izlerken bir taraftan da avazımız çıktığı kadar bağıra bağıra bu şarkıyı söyler, adeta bu şarkının sözleri ile yaşadıklarımıza kafatutar, ayakta kalmaya çalışırdık.

Daha sonra o günleri atlattıktan sonra bile ne zaman kendimi kötü hissetsem hep o şarkıyı mırıldanırdım.

Bilinçaltı telkinleri dinlemeye başladığımdan beri bu şarkı yeniden dilime dolandı ve sürekli söylemeye başladım. Sanıyorum hayatım boyunca yaşadığım ayakta kalma mücadelesinde, yaşadığım tüm olumsuzluklara kafa tutabilme gücü verdiği için bilinaltıma işlemiş bu şarkı şimdi su yüzüne çıkıyor. Ben bu şarkıyı çok seviyorum dilerim sizlerde beğenirsiniz.

ELBETTE

Güneş her akşam batıp hergün doğuyorsa,
Çiçekler solup solup tekrar açıyorsa,

En derin yaralar kapanıyorsa,En büyük acılar unutuluyorsa,
Neden korkulur hayattan söyleyin bana?

En derin yaralar kapanıyorsa,En büyük acılar unutuluyorsa,
Ben neden aynı kalayım söyleyin bana?

Elbette bazen çiçek açıp bazen solacağım,
Elbette daldan dala konup sonra uçacağım,

Elbette bazen hızla dönüp bazen duracağım,
Elbette bazen söyleyip, bazen susacağım.

İnanmadım asla inanamam
Herşeyin bir sonu olduğuna...

Elbette bugün ağlıyorsam yarın güleceğim,
Elbette önce çekip gidip, sonra döneceğim....