[Alexandra]

bigokyanus Nickli Üyeden Alıntı

Çok güzel çakılcım senin adına nasıl sevindim anlatamam , yeni iş yeni hayat , değişiklik gibisi var mı? ben hep bi işten istifa ettiğimde çok sevinirdim daha güzel bir işim olacak diye nitekim de hep öyle oldu , senin de aynısı olacak ben inanıyorum. Allah yar ve yardımcın olsun ve şans hep seninle kalsın :)

Saol bitanemmmm, bu güzel dileklerin için çok teşekkür ederim. Bu içtenliğin, bu dostluğunla hep yanımda olacaksın biliyorum güzeller güzelim. :))

Senin oğlan nasıl oldu? Ateşi düştü mü? Toparlandı mı biraz? İnşallah tez vakitte iyileşir de annesinin gözü arkada kalmaz. Küçük kuzum benim. Hiç kıyamam ben ona. Yüzünden gülümseme eksik olmasın onun.

Bütün çocuklar hep sağlıklı ve mutlu olsunlar inşallah. Allah gripten büyük hastalık göstermesin hiçbirine.

Canlarım benim yaa:))

Bluepebbles Nickli Üyeden Alıntı

Saol bitanemmmm, bu güzel dileklerin için çok teşekkür ederim. Bu içtenliğin, bu dostluğunla hep yanımda olacaksın biliyorum güzeller güzelim. :))

Senin oğlan nasıl oldu? Ateşi düştü mü? Toparlandı mı biraz? İnşallah tez vakitte iyileşir de annesinin gözü arkada kalmaz. Küçük kuzum benim. Hiç kıyamam ben ona. Yüzünden gülümseme eksik olmasın onun.

Bütün çocuklar hep sağlıklı ve mutlu olsunlar inşallah. Allah gripten büyük hastalık göstermesin hiçbirine.

Canlarım benim yaa:))

Canım malesef oğlumun ateşi düşmedi :( bu geceyi de uykusuz geçirdik , dilerim bugün daha iyi olur da ben de o da biraz olsun dinlenebiliriz...

Teşekkürler güzel dileklerine ve içten düşüncelerine ve elbetteki haklısın dost olmak her daim yanında olmak demektir , dostunum dediysem sözümün eriyim güzelim her zaman yanındayım

[Alexandra]

bigokyanus Nickli Üyeden Alıntı

Canım malesef oğlumun ateşi düşmedi :( bu geceyi de uykusuz geçirdik , dilerim bugün daha iyi olur da ben de o da biraz olsun dinlenebiliriz...

Teşekkürler güzel dileklerine ve içten düşüncelerine ve elbetteki haklısın dost olmak her daim yanında olmak demektir , dostunum dediysem sözümün eriyim güzelim her zaman yanındayım

Sen ne güzel yürekli bir kadınsın bitanem yaa,

Oğluna acil şifalar diliyorum, daha yeni gördüm, ben de sağa sola mesaj yazıyodum sana, sen gör die:))

Meğer cevabını bile vermişsin.

Oğluşunun bir an önce ateşinin düşmesini ve iyileşmesini diliyorum. Bugün artık toparlanır biraz gibi geliyor bana. Dün geceye göre daha rahat bir gece geçireceğinden eminim canım. Gönlünü ferah tut sen. Üstelik o uyumuştur gün içinde. SEn kendine de dikkat et lütfen. Kendine de bakacaksın ki, oğluna bakacak daha çok gücün olsun.

Her daim yanımda olacaksın, ben de senin canım benim.
Hayatımın en güzel renklerinden birisin.
Çok özledim seni. Çok ama çok özledim gerçekten:))

bende çok sevindim.senin için umarım her şey yolunda ve güzel gider.
mutluluk daima gölgen olsun güzel kız.
sesindeki coşku yazılarınada yansıyor...
sevgiyle mutlu kal...

[Alexandra]

bengusu Nickli Üyeden Alıntı

bende çok sevindim.senin için umarım her şey yolunda ve güzel gider.
mutluluk daima gölgen olsun güzel kız.
sesindeki coşku yazılarınada yansıyor...
sevgiyle mutlu kal...

Harikasın canım,

İyi ki varsın sen de güzelim. Neşem oldun, keyfim oldun bugün:)))

Paylaşmak gibisi yok!!!!!

Prensesleri öp benim için:))

[Alexandra]

Hayat karşıma sizi çıkardı. Sizinle paylaşmak, sizinle dost olmak şansını verdi bana. Aranızdan dostlar edindim. Bu sayfalarda paylaştıklarımın yanı sıra maillerle de paylaştık acı tatlı olayları.

Geçenlerde bir arkadaşım benim değişimime inanamadığını anlattı. Benim bu siteye girip size yüreğimi açıyor oluşuma bile inanamadığını, kendimi işte bu noktada aştığımı söyledi. Bana eskiden ne kadar kapalı kutu olduğumu hatırlattı.

Çevrem çok geniş, çok güzel dostluklarım var. Fark ettim ki onları sadece dinliyormuşum. Bu kapıyı açmamla birlikte konuşmaya da başladım. Anlatmaya başladım. Cevaplar almaya başladım. Hayatımda yarattığım düğümleri bir bir çözmeye başladım. Ve bu çözülmeler sonunda mutluluğu buldum. Huzuru buldum. Kafam rahat yatıyorum artık. Sorunları büyütmemeyi, şikayetçi olmamayı ve en önemlisi kurban psikolojisinden çıkmayı öğrendim.

Bugün bunlar için hepinize minnettarım. Kalbim sıkışmıyor, hayat beni umutsuz bırakmıyor artık.

Geçenlerde bir tarot falı baktırdım. Şimdiye kadar baktırdığım hiçbir tarot falı beni memnun etmemişti, aksine, başkalarının hayatıyla karıştırdıklarını düşünüp dalga geçerek çıkmıştım. Bu adam beni tek kelimeyle yakaladı. Bütün sorularıma beni tatmin eden cevaplar verdi. Yaklaşık bir saatini bana ayırdı ve izlediğim yoldaki doğruları, yanlışları anlattı. Nefes kesiciydi. Hala bazı korkularım olduğunu fark ettirdi bana. Risk almam da hiçbir sakınca olmadığını, evrenin beni neden desteklediğini, nasıl desteklediğini anlattı. Beynimde öyle kapılar açtı ki inanamazsınız. Şimdi daha net görebiliyorum pek çok şeyi. Benim bir tarotçudan beklediğim bana geleceğimi söylemesi değilmiş meğer. Benim beklediğim gidiş yollarımı, doğrularımı ve korkularımı göstermesiymiş. Doğru olan da bu galiba, öyle değil mi?

O günden beri kanatlarım güçlendi. Daha sağlam ve daha tutarlı hissediyorum kendimi. Bu hayattan beklediklerim netse (-ki öyle), gidiş yolum da net olmalı öyle değil mi? Şimdi ufuk çizgisine biraz daha yaklaştım. Daha net görebiliyorum bir sonraki adımlarımı. Ve şöyle bir düşündüm de, bu dönem almayacaksam bu riski hangi dönem alacağım öyle değil mi? Şu anda ailemde bir sağlık problemi yok, benim bir çocuğum yok, kendimden başka bir kedim var (yanımda götürebileceğim), dolayısıyla işte zaman geldi. Bana kendini gösteriyor. Bu tırtılın artık çıkma vakti geliyor. Gidişime biraz daha vakit var. Burada yapılması gereken birkaç işim kaldı. Listeyi tamamladığım anda (kafamda zaten tamamlandı sorunsuz bir şekilde), ben bu günceye başladığım andan beri söyleyip durduğum gitmeler gerçek olacak. Çünkü beynimde çoktan gittim bile:))

Şükürler olsun bana günleri gösterdin tanrım. Şimdi ben bugünüme ve hayatıma sahip çıkabiliyorum. Nefes aldığım her an bu gücü içimde hissediyorum.

Ve bana destek olduğunuz için de size yeniden çok teşekkür ediyorum. Yolumdan sapma izin vermediniz.

Hepinizi çok seviyorum
İyi ki varım,
İyi ki varsınız

[Alexandra]

Bugün içinden geçen budur. Özdemir Asaf konuşunca ben otomatikman susarım!



Seni bulmaktan önce, aramak isterim.
Seni sevmekten önce, anlamak isterim.
Seni bir yaşam boyu bitirmek değilde,
Sana hep yeniden başlamak isterim...
Özdemir Asaf

[Alexandra]

Heppinize selamlar,

Bugün çok enteresan anılara götürüyor beynim beni. İlk okuduğum kitaplardan başladım sabah sabah.
Bir arkadaşımla kahvaltı sohbeti yapıyorduk, bir daldık derinlere gelemedim bir süre kendime. Şimdi geriye baktığımda ne kadar uzak o günler... Oysa hiç büyüyemeyecekmişim gibi gelirdi. Üniversiteye gidenler ömrünün sonuna gelmiş insanlar gibi gelirdi. Zaman su gibi akıp gidiyor gerçekten.
Herkes üniversite yıllarında sosyalliğini arttırır, bense aksine sus pus olmuştum. Yaşayamaz, yaşadıklarımı kimseyle paylaşamaz hale gelmiştim. Bir gün bambaşka diyarlara dalmış, bahçedeki banklardan birinde otururken, şimdi de sürekli görüştüğüm can dostlarımdan biri yanıma oturmuş, fark etmemişim.
"Korkutuyorsun beni", dedi. Algılamadım ne demek istediğini. "İyi bir dinleyici olmanın arkasına gizleniyorsun, paylaşmıyorsun, kendi içinde çözmeye çalışırken sıkıntılarını günden güne soluyorsun", dedi. "rengin bile karardı farkında değilsin. Konuş, artık anlat be kızım. Sus, sus nereye kadar. Bir gün bir yerinde bir şey çıkacak, değer mi??? Kızdığın, kırıldığın kişiye değilse bile, gel bana kus içindekileri, söylen. Bir kere başlarsan, nasıl rahatladığını göreceksin", dedi. Ben o gün onun sayesinde yeniden konuşmaya, paylaşmaya başladım. Kulakları çınlasın. Arada gelir, "çok açtım galiba senin sesini, ayarın kaçtı, biraz nefes al", derdi. Seneler geçmiş üzerinden. O gün dostlarım dediğim insanları nasıl kendimden uzak tuttuğumu, onlara bile güvenlik kalkanımı indiremediğimi farketmiştim. Bu sabah hepsi birer birer aklıma üşüştüler. Şimdiki halime bir bakıyorum da... Gördükçe, farkına vardıkça şaşırıyorum. Üniversiteden önce, çevremdekiler birbirleri hakkında atıp tutmayan, birbirlerini acıtmayan insanlardı. Sanırım kendimi daha acımasız daha vahşi bir grup insanın birbirlerine ettiklerini izlerken bulunca, bir savunma mekanizmasıyla kapatmışım. Bütün pencereleri sürgülemişim. Oysa yakınımıza sokulan insanları, en karanlık noktaları gösterebileceğimiz, yaraları sarmasına izin verdiğimiz insanları seçme şansına zaten sahibiz. Ben kapıları açtıkça, onlar da daha yakınıma geldiler. Üzerinden yıllar geçse bile eksilmeyen dostluklar yaşıyorum bu sayede. Burnumun ucunda da olsalar, kilometrelerce uzak da olsalar birbirimizi hissedebiliyor, birbirimizin derdine ortak olabiliyoruz.
Bir fincan kahve sohbeti hergün nasip olmayabilir ama zamanında kalp kalbe içilen kahvelerin tadı damağımızda konuşuyoruz telefonlarda.
Hasret ne güzel bir kelimedir. Derinliğini başka dillerdeki kelimeler karşılayamaz. Ahmet Arif gibi, Hasretinden Prangalar Eskitmeden, birkaç ziyaret gerçekleştirmek gerekiyor sanırım.
Her şeyi temize çekmeye başladığım bu dönemimde, sıra eski dostlara geldi demek. Uzun yıllar yaşadığım bir evi toplayıp, boş eve ve o eski döneme veda ettiğim bir gün vardı. Ben o evden ayrıldıktan sonra kabuğundan çıkmış kaplumbağa gibi kalırım sanmıştım. Meğer kabuğum yanımdaki canyoldaşımmış. Bugün de o günkü gibi yanımda olan.
Çok şükür, hayata omuz omuza devam ettiğim dostlarıma. Ben onların hakkını nasıl ödeyeceğim. Onların da üzerine bir de burada, yüzümü bile görmeden, sadece gönülden dökülen kelimelerin hatrına yaşamıma destek veren dostlar edindim. İki sıcacık kelimeyle günümü aydınlatan, bazen bir telefonun ucunda yaşamıma sevinç, mutluluk getirdiler. Yeni eski hepsinin yaşamları boyunca mutluluk ve dostluk yanlarında olsun. Yüzlerinden gülümseme eksik olmasın inşallah.

İçimi sevgiyle dolduran herkesi daha da derin bir sevgiyle kucaklıyorum.
Çok şükür,
İyi ki varsınız

[Alexandra]

Çook uzun zaman olmuş oturup içimi dökmeyeli. Dünün korkunç yangın haberi içimdeki bir mekanizmayı tetikledi ve duyduğum andan beri Haydarpaşa Garı ile yakından uzaktan bağlantılı tüm anılarım beynimde geçit töreni yapmaya başladı.

Daha ilkokula gitmiyordum onu ilk gördüğüm zaman. Vapurdaydık, karşıya geçiyorduk ve yanımda babam vardı. Yaklaştıkça gözlerimin büyüdüğünü hatırlıyorum. Babama da hayrandım, gördüğüm binaya da hayran olmuştum, babamın sevgiyle ondan bahsedişine de... Üniversite yıllarına dair bir şeyler anlatmıştı. Benim gözümde zaten gepegenç olan babamın gençlik yıllarından bahsedişi beni çok etkilemişti.

Daha sonraları hep sevinçle kavuştuğum, hüzünle ayrıldığım İstanbul'un giriş- çıkış kapısı gibiydi. İlk yalnız seyahatimi trenle Haydarpaşa'ya doğru yapmıştım.

Tren yolculuklarımın tamamlayıcı durağı... Sevgiyle kavuşmalarım, sevgilime kavuşmalarım... İstanbul'a kavuşmalarım. Kucaklaşmalarım, karşılanmalarım, karşılayışlarım... Kimi zaman hayallerimin başlangıcı, kimi zaman derin bir yalnızlık... Sabah güneşinde, akşam kızıllığında, yağmurda, karda... Ona yansıyan her rengi bambaşka taşıyan o binayı hep gözümden sakınarak sevdim, hep de seveceğim.

Hiç içine girip tavanları, duvarları incelediniz mi bilmem. Yüksek tavanların, koskocaman duvarların süslemeleri pastel renklerle yapıldığından sıcacık bir ortamı vardır. Allahtan yangın aşağılara kadar inip binayı yerle bir etmemiş. Çok şükür yerinde duruyor hala.

Bir kış, herhalde istanbul'un en rüzgarlı günlerinden biriydi. Bir tipi, bir tipi donduruyor insanı. Kadıköy'de eski arkadaşlarımdan biriyle buluşacağım ama hava buz gibi. Bir de tren bileti almam gerekiyor. Koştur koştur Haydarpaşa'ya attım kendimi. Bileti aldım, bekleme salonu sıcacık, kaloriferin yanına iliştim. Camlar buğulanmış... Kulağımda walkman, o zaman CD bile yoktu. En azından bende yoktu. Dışarıdan buğulu sarı ışıklar vuruyor cama. Kemiklerim açılana kadar oturmuştum. O salonun beylik kedileri bile vardır. Onlar da yaz kış sığınırlar Haydarpaşa'ya. Yazın serin, kışın sıcak olan o salondan da kimse kalkıp kovalamaz o kedileri.

Gece yolculuklarım... Tren restaurantında çeviri bile yaptım zamanında. Gece biner, sabah inerdim. Arada beni ders çalışan öğrenci sanıp bedava kahve, çay servisi bile yaparlardı...

Bütün sevdalarımın varış noktası Haydarpaşa... Daha neler neler var ama benim anlatmaya halim yok. Uzuuuun yıllara dayanan sevdamın canı yanınca benim de yanıyor elbette.

Bir an önce restorasyonun yapılmasını diliyorum. Yeniden kullanıma açıldığında, ilk iş bir vapura atlayıp önce onu denizden seyredeceğim, sonra da yanına kadar gidip yeniden içine sığınacağım.

Haydarpaşa büyük bir aşkın kavuşma noktası benim için. Büyük özlemlerin bittiği yer. Bazı insanları sevemediğim kadar çok seviyorum O'nu. O bina, bir çok insanın mutlu edemediği kadar çok mutlu etti çünkü beni.

Sevgiyle kalın

[Emel..]

darısı başıma.. :(..