[_roxie_]

Sanırım kendime de evrene de çok yüklendim. İlişki(m)si durumuma son verdim, bir temizlik yaptım hayatımda yalnız kalma pahasına, kendime de sözler verdim, artık yalnızca kendi hayatımla ilgileneceğim, kendi hayatımı başkalarının hayatı ile yarıştırmanın ne bi anlamı var ne de gereği var, hepimiz kendi yolumuzda yürüyoruz, arasıra yollarımız keşisse de bazı yolları beraber yürümeyi seçsek de hepimizin hayat yolu tek ve sadece kendimize ait. Hepimiz ayrı bir yolculuk yapıyoruz, neler kazanıp neler kaybettiğimizi de ancak geçmişe geri dönüp kendimizden ölçebiliriz. Başkalarının hayatları bize sadece görünüyor çünkü, biz başkalarının hayatlarını kendi gözümüzle algılıyoruz. Bize kazanç olacak bir şey bir başkasının yıkımı felaketi de olabilir. Kimsenin kalbini, beynini düşüncelerini okuyamayız.

Ve sanırım şunu anlamak gerekiyor, bu gücün göstergesidir ve saygı duyuyorum, insanlar kötü hayatlar da yaşasalar çoğu zaman dışarıya herşey mükemmelmiş gibi yansıtmayı tercih ediyolar, kuyruğu dik tutuyolar, başarısızlıklarından ziyade başarılarını, kazançlarını ön plana çıkarmaya çalışıyolar. Bence güzel bir şey, çünkü baktığımız her şey çoğalıyor. Üzüntülere baktığımızda her yerde üzüntü, yıkım görürüz. Kazançlara baktığımızda ise başarıları, sevinçleri çoğaltırız. Kendi yolumu seviyorum ve onaylıyorum. Bu hayatta kendim olduğum için mutluyum. Kendimi seviyor ve onaylıyorum. Başkalarının hayatları ile ilgilenmemeyi seçiyorum. Başkalarının hayatlarının beni üzmesine izin vermemeyi seçiyorum. Yalnızca kendi seçimlerim ile ilgileniyorum. Bu gün benim miladım olsun, bir yandan suyun akıp yolunu bulmasına izin vericem, bir yandan geçmişinden özgürleşmiş bir ben olma yoluna ilk adımı atıcam...

hadi bakalım =)