[sebastin]

söze nerden başlasam bilemiyorum.
ailemle hep geçim sıkıntısı çekerek büyüdüm. onların olumsuz düşünceleri, olumsuz tavırları, "bunu yapmazsan yok şöyle olur yok böyle olur" diye bitmek tükenmek bilmeyen boğucu öğütleri, beni hem çok düşünür hem de karmakarışık bir hayat formuna soktu.
bir şeye heveslensem, yok o öyle olmaz olacak da neye yarayacak, gereksiz, gibi anlamsız cümlelerin engeline maruz kaldım.
babam bir gün bana şöyle bir söz etmişti: oğlum, gördüğüm kadarıyla sen kişilik arayışındasın ve ne olduğunu nerede olduğunu bilmez haldesin. ben sende bunu gördüm.
evet! haklıydı babam. ve hala da haklı. ben bir kişilik arayışındayım. o bunun farkında. ama beni bu duruma sokan kendilerinin olduğunun farkında değil.

okul hayatımda bile sürekli bana derslerime dikkat etmediğimi, yetersiz olduğumu, böyle devam ederse sorunlu bir hayat yaşayacağımı anlattılar durdular. ancak bir kez olsun motive edici tek bir kelime bile söylemediler.
doğrusunu söylemek gerekirse okuyup bir yerlere gelmemi çok istediler ve bunun için çok emek sarfettiler ama dediğim gibi motive etmediler.

ben sara hastası bir insanım. önceleri ilaç alırdım. doktorlar krizlerimin sürekli oluşacağından, ilaç içmediğim taktirde nöbetlerimin sürekli tekrarlanacağından bahsetmişlerdi. o ilaçlardan hep oldum olası nefret etmiştim. üstüne bir de babamın sosyal hayatım hakkındaki görüşlerini hastalığıma endekslemesi ve sürekli bana "sen hastasın oğlum" demesi beni çileden çıkarır olmuştu. birgün nefret ettiğim o ilaçlara inat edip "sizleri artık içmeyeceğim ve sizleri ölene dek hayatımdan çıkaracağım. artık ağzıma tek bir nörolojik tedavi ilacı almak istemiyorum. ben hasta değilim" diye haykırarak o ilaçları içmemeye karar kıldım. zaten doğru düzgün de içmiyordum. ancak içmediğim zaman da en geç üç gün içerisinde kriz vuruyor, nöbetlerim başlıyordu. tam bir çin işkencesi. beynindeki o kabusu yaşamak, gözlerinin önüne gelen o çıldırtıcı ve karmaşık renkler...

herşey bu zamandan sonra gelişti. içine kapanık, sessiz, geleceğinden ümitsiz olan ben, önünü göremeyen ben, inancı zayıf olan ben, nasıl olduysa hastalığıma karşı bir duvar ördüm ve önüne geçmeyi başardım. aslında hastalığım hala devam ediyor. bunu bazen hissedebiliyorum ama artık ilaç içmediğim halde bir kez olsun kriz geçirmedim. belki beş seneden fazla oldu ilaç içmeyeli. bu zamana kadar bir kez olsun ilaç içmedim ve bir kez olsun kriz yaşamadım.

bu durum benim hayatımdaki en büyük etkendi. zamanla kabuğumu kırıp dostluklar kurmaya, insanlarla iletişime geçmeye başladım. günden güne az da olsa aranılan birisi konumuna girebilmiştim. fakat ailemin beni böyle olumsuzluklar çerçevesinde yetiştirmiş olması, hayatım boyunca doğru düzgün tek bir kız arkadaşımın bile olmamasına neden olmuştu. çok sevmiştim ama sevilememiştim. hep merak eder dururdum ve hala da merak ediyorum; nedir bendeki bu iticilik?

ve işte bu günlere geldim. ailem yine bana karşı aynı konumdalar. hatta bazı pozisyonlarımı da yüzüme vurur oldular. iki kardeşim var. ikisi de okuyorlar. birisi inşaat mühendisliğini bitirecek, diğeri ise fen lisesinde okuyor. ben ise basit bir meslek lisesinde okumuş sonrasında da iki yıl ön lisans bitirip bitirdiğimle kalmıştım. ve hala öyle kala kaldım. iyi ki kardeşlerim benim gibi bu durumlara maruz kalmadan kendilerini geliştirebildiler.

babamın eskiden dediği gibi. ben hala bir kişilik arayışındayım. babam ise başıma çıkardığı bir borcun ödemelerini benden beklemekte. annem ise tam bir olumsuzluk abidesi. hayatımızda olan biten ne varsa herşeyi bir olumsuzluğa bağlamakta.

işte bu süreçte hayatıma olumlu olan düşünceleri sokmaya çalıştım bütün gücümle. ama başaramadım. ben ne kadar olumlu düşünmek için çaba sarfetsem de onlar olumsuz düşünceleriyle fikirlerimi, hayallerimi katlettiler. hala da devam etmekteler.

öyle çok isterim ki hayatımızdaki bütün olumsuz cümleleri buruşturup çöpe atsak ve önümüzde aydınlık varmış gibi karanlıkta göz bebeklerimizi büyüterek yürümeye başlasak. zaten zamanla karanlık ortadan kalkacak, engeller aşılacak, sıkıntılar, borçlar, dertler, olumsuz olan herşey bitecek. ama bu ne zaman olacak?

öyle karışık bir haldeyim ki bunu izah etmem imkansız. sürekli kendimi yenilemek ve yenilmez olmak için çareler çözümler arıyor araştırıyorum. ama her zaman da bu olumsuzluk çemberi içinde canlı tutmaya çalıştığım hayallerim hedeflerim ölüyor ve ben de boşa çıkan çabalarımla kalıyorum.

sinir hastası bir insan olarak hizmet sektöründe çalışıyorum. yani kasiyerlik yapıyorum bir mağazada. çok yorucu ve çok sabır isteyen bir iş. hele hele kendini bilmez ve kendini bir halt sanıp sınırsız müşteri haklarını bir çalışanın üzerinde kullanmak isteyip de onu ezen ve küçük düşürenlere tahammül etmek! sinir hastası olmama rağmen hala nasıl buna sabredebiliyorum ben de bilmiyorum. bazen kendime şaşıyorum.

bir ton borcun altındayım ve çıkmazdayım. sanırım yakında avukatlarla bir haciz muhabbetimiz gerçekleşecek. ne yapacağımı bilmez halde karmakarışığım.

ailemi siz saygıdeğer arkadaş ve kardeşerime sanki şikayet eder gibi oldum belki ama en azından içimi dökmek için anlattım bütün bu olanları. onları herşeye rağmen seviyorum. çünkü onlar benim ailem.

şimdi soruyorum size! sizce ben ne yapmalıyım?

[the desert]

yani sebastin cok guzel anlatmışsın her şeyi ...ama burda cok onemlı bır şeyı anlatmışsın oylesine..ben oraya dıkkat cekmek ıstıyorum...fızıksel bır hatsalığı kı beyınle alakalı olan bır hastalık bu ..sne bunu ılaçsız yenmışsın..bu super bır şey..sne bunları belkı duz anlattın ama bana cok ders verdıon bılıomusun?aslında sen cok guclu bır ınsansın..yanı bunalr senın anlattıkların...sne yaşıosun...hanı ben ne yemek yapayım gıbı bı şey dıl bu sordugun..ben ne yapayım..sne zaten yapacagın şeyın bılıosun...ve bunu yapacak guctesın..ama bence kendını gelıştırıp yapabılecegın ve yaşamak ıstedıgın hayata kaymalısın artık..anneın ve babanın olumsuz konuştuğunuda bılıosun..ee duymazlıktan gel dıyemem ama uzerınde olumsuz yaratmalarına ızın verme....

[yelda_k]

yazdıklarını büyük bir dikkatle okudum..zaten sen bırsuru sorunu zaten aşmıssınnn ...üstelık çözum cumlelerıde kurmussunnn

"öyle çok isterim ki hayatımızdaki bütün olumsuz cümleleri buruşturup çöpe atsak ve önümüzde aydınlık varmış gibi karanlıkta göz bebeklerimizi büyüterek yürümeye başlasak. zaten zamanla karanlık ortadan kalkacak, engeller aşılacak, sıkıntılar, borçlar, dertler, olumsuz olan herşey bitecek. ama bu ne zaman olacak?
" bu gıbı ...gelelım borcaa suann gercektennn tek sorunun aslında buuuuu bunu nasıl halledeceksın bılmıorumm iştee bu noktada gercekten bende tıkandımmm..

hastalıgına gelınce pardon eskı hastalıgınaaa bı saglık calısanı olarakk bunu başarman senın bulmaya calıstıgın kısılkte oldugunun gostergesıı..gercekten senı tebrık edıyorumm...vee i haberlerınde beklıyorummm...ıns<llahh bı sekıldee halledebılırsınnn ...borcun ne kadarrrr bu aradaa? bırınden falan bulunmaycak kadar cok anladıgım kadarıylaa..allah yardımcın olsunnnn gercektennnn

[sebastin]

bu zamana kadar aileme karşı hiç tavır almadım, alamadım. onlara dur demem gerektiği yerde sesimi bile çıkaramadım ve olayların gidişatını izlemekle kaldım. ben sadece kendi bünyemdeki bir rahatsızlıkla mücadele ettim ve başardım. ancak hayatımızdaki bu olumsuzlukların, onların bu olumsuz düşünceleriyle daha fazla can bularak bizi ayakları altına almasına karşı tek başıma mücadele etmek beni oldukça yıprattı. inan bana tek başına olmuyor.

ben duygusal bir insanım. belki sahip olduğum bu rahatsızlıktan belki de böyle yetiştirilmemden ötürü. bu nedenle ne zaman kendimi güçlü hissetmek istesem ve güzel olan şeyler araştırıp öğrenmek istesem, diğer tarafta annemle babamın günlük kavgalarını, bağırışlarını duymak bütün hevesimi kırıyor ve beni olumsuzluğa yöneltiyor. ne zaman biter bu kavgalar, ne zaman biter bu olumsuz düşünceler diye kara kara düşünüyorum. ve hep hayal ettiklerimle kalıyorum. istediğim beklediğim motiveyi enerjiyi aile ortamında bulamıyorum. aile hayatım resmen bir negatif düşünce merkezi haline dönüşmüş halde ve ben çöl ortasında resmen bir deniz kıyısı arıyorum. sonuç: serap görmekten öteye gidemedim.

burada yazmış olduğunuz onca olumlamayı yapmak, havada uçabilmeyi öğrenmek kadar zor geliyor bu durumlar karşısında. öyle çok istiyorum ki bütün bunları başarabilmeyi! ama ne zaman buna niyetlensem hep ailemin o öldürücü negatif enerjisine karşı maruz kalıyorum. ikiye karşı bir. ben sessiz sedasız onlar ise fırtınalar estiriyorlar.

çok mutsuzum ve beni terkeden sevgilimi çok özledim! keşke onunla başka şartlar altında çok daha güzel bir şekilde karşılaşsaydık ve ölümüne beraber olabilseydik. onu bile bu olumsuzluklar yüzünden kaybettiğime inanıyorum.

ne yapacağımı bilmiyorum :(

[sebastin]

size yaşanmış bir olayı anlatayım. bunu belki bazılarınız bilir. üniversitede bir sınavda sormuşlardı bu soruyu. sanırım bu da size anlatmak istediklerimin bir kısmını izah etmek için iyi bir örnek olur diye düşünüyorum.

ben 12 yaşında bir kızım.
ailem çok zengin ve hiçbir maddi sıkıntımız yok.
ailem benimle çok az ilgileniyor. genelde hep dadılarla büyüdüm. hayatta en nefret ettiğim şey ise piyano çalmak. piyano çalmaktan ve ve piyano hocasından nefret ediyorum. ne zaman yanlış yapsam hep cetvelle ellerime vurarak beni cezalandırıyor. bu nedenle onlardan nefret ediyorum. bu durumu anneme anlattığımda ise bana karşı çıkıyor ve " bu ders alınacak piyano çalmayı öğreneceksin" diye beni sert bir şekilde tersleyerek odama gönderiyor. annem bile beni anlamıyor ve bunları bana söyleyen annem bir ruh doktoru!

benimki de böyle birşey işte!

[debiantech]

Sebastian aliemin durumu bizim de "Şu an için!!!" bizim de iyi değil. İnan sen güçlü ve savaşan bir insansın.Kendini küçümsememeni öneririm.Senin durumunda bir çok insan olumsuzluğun dibinde "kaderine razı bir şekilde" duruyor.Fakat sen değil.Bu bile güçlü olduğunu gösteriyor.Etrafında anne babanın olumsuz bilinçaltı mesajlarını kendinde ki bu gücü NLP diliyle kaynağını görmeyi engelliyor.Her olumsuz mesajı duyduğunda bu mesajı atacak bir mantra bulmanı ve NLP öğrenmeni acil olarak çapalama yapmanı öneririm.Borç olayına gelince o konuda benim de problemlerim oluyor.Çünkü bilinçaltım annem babam çevre tarafından doldurulan yokluk fakirlik mesajları ile dolu.Bunu da aşmanın yolunu bilen varsa yardımcı olmasını en azından bilinçaltını bu yanlış inançlardan nasıl arınabiliriz anlatmasını isterim.Şu an vaktim az daha da yazmak isterim.

[debiantech]

Geçmişin Gölgeleri Nilgün Kuraldışı yayıncılık kitabını şiddetle tavsiye ederim.

[nevin aydoğmuş]

bence ayrı eve çık ailen seni sürekli baltalıyor ve kendinle kal sessiz ol meditasyon yap kendini tanımya çalış onları arada gör ahhhhhhhhh bu babalar anneler ne çok zarar verdiniz sakat bıraktınız bizi kıi sadece aile ile kalmıyor bu dünyada herkes yalnız kendimiz içimizdeki güce ulaşip kendimizi aşmalıyız madem bu dünyadayız birşeyler yapmalı farkındalığını geliştir bırak gitsin herşeyi gevşe rahat ol sen ki tek başına hastalığı yenmişsin kimbilir içinde daha ne güçler vardır bekleyen

[doris]

sebastin.. dikkatilice okudum... inancını bir an olsun yitirme bizler herzaman senin yanındayız unutma.. ne zman olmsuz şeyler aklına akmaya başladığında gülen bir bebek portresi getir aklına veya çok şirin bi köpek anlık olrak düşüncelerini takip et belki o an için frekansını değiştire bilirsin..
ailen için de şu (sessiz) mutlu olmak mp3 nü evdekilerin haberi olmadan ailene dinletsen diyorum belkide ailecek telkinler size çok iyi gelicek ve sorunlara daha olumlu bakabileceksiniz..
bilmiyorum anlattığın dertlerin yanında benim çözüm önerilerim sana komik gelmiş olabilir.. ama ne yaşarsan yaşa anının tadını çıkarmaya bak ve şükretmeyi unutma...
allah yardımcın olucaktır...
hoşçakal.. mutlu haberlerini bekliyoruz..

[debiantech]

Sonunda ayrıntılı yazabilmek için fırsat bulabildim.Bazı kitaplar tavsiye edicem.Hayatımı değiştiren kitaplar bunlar hayatımda uyguladığım kitaplar.Sana da faydalı olur inşallah :)

-Savaşçı Yazar Doğan Cüceoğlu -Limitsiz Secret Bumerang Yasası Yazar Ecthart Handler
-Martı Jonathan Yazar Richard Bach –Hipnozcu Yazar Richard Bach
–Geçmişin Gölgeleri Nilgün Kuraldışı Yayıncılık
Özellikle “Geçmişin Gölgeleri” kitabını öncelikli okumanı tavsiye ederim.Yaşadığın duygusal durum ve sıkışmışlık hakkında bilgi verir.Farkına varırsın.Kısaca duygusal zekanı geliştirmiş olursun. Richard Bach’ın Martı kitabı Sınırlı bir varlık olmadığımızı anlatır.Aynı yazarın Hipnozcu kitabı ile seninde fark ettiğin negatif bilinçaltı mesajların etkilerini ve neden tepki verdiğini ( Tepki vermen gayet olumlu bence ) anlarsın.Doğan Cüceoğlu’nun Savaşçı kitabı insanın kendini gerçekleştirmesi, toplumsal hipnozdan kurtulup seçim yapıp özgür bir birey olmasını anlatan ( Benim anladığım ) çok güzel bir gelişim kitabıdır.Limitsiz Secret Bumerang Yasası kitabı çekim yasası olarak lanse edilen ticari bir meta haline dönüşmüş “Çekim Yasası” nı eleştiriyor, eksikliklerini dolduruyor.