AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Merhaba ben de kısaca yazmaya karar verdim yaşananları yazmaya kalksa insanlar satırlar yetmez.
1981 yılında Bursa da dünyaya geldim.Ailemin ilk çocuğuyum iki kardeşiz 4 yaş ufak erkek kardeşim var.Çocukluğum çok güzel geçti ailemden yana hiçbir sıkıntım sorunum olmadı hep sevgiyle üstüme titrediler.Liseye giderken biriyle tanıştım ve arkadaşlığımız ilerledi sözlendik 3 yıl içinde de evlendik ve hayatımın hatasını yaptım sevdim çok sevdim.Daha sonra kızımız dünyaya geldi o doğduktan sonra sorunlarımız ortaya çıktı zaten hep vardı ama iyice çığ gibi büyüdü hiç anlaşamıyorduk bir yandan kendimi çaresiz hissediyordum ayrılsam çocuğum ufacık , evim, herşeye rağmen çok sevdiğim eşim bir yandan bitmek bilmeyen kavgalar, sorunlar onun ilgisizliği,aşırı kıskançlığı,baskısı, günden güne iyice değişmesi,eve bakmaması ve sonunda ihanet !zaten bunu öğrenince yıkılmıştım olamaz dı böyle birşey bana göre ve evliliğin ilk yıllarında böyle birşey başıma gelmişti sorunu hep kendimde aradım neydi bulamadığı ama anladım ki sorun aldatılan da olmuyor aldatan kendini aldatıyor ve onun karaktersizliğinden kaynaklanıyor bu durum, çok ciddi bir depresyon yaşadım ihanetini bir türlü kabullenemedim defalarca ayrılmaya kalktık olmadı kıyamadım evime,kızıma ve ona her günüm ağlamakla geçiyordu ben affedemeden o yeni yeni maceralar yaşamaya başlamıştı maddi durumu iyiye gittikçe onun maceraları artıyordu biri bitti diğeri başladı ben onu gözümden sakınırken o neler yaşıyordu ve eve hiç bakmıyordu kavgalar sorunlar derken öyle bir duruma geldik ki hayatımız herşey bitti bizde. Boşanmayayım kızım var evimi seviyorum diye çabaladıkça olmadı olmadı ailem her ne kadar destek olsa da kucağımda bir çocukla baba evine dönmeyi hiç istemiyordum çok mücadele ettim kızım 5 yaşına gelmişti artık, bir de tehditleriyle yaşadım gidersem çocuğu asla göremessin kanunda neymiş diye. Neyse artık büyümüştü kızım almak istese de alamazdı benden koparamazdı kızımı sabahlara kadar eve gelmiyordu son anda eve hiç bakmaz olmuştu annemler sürekli destek oluyordu ve son kavgamız oldu karar verdim boşanmaya 1 ay içinde eşyalarımı topladım alabildiklerimi aldım, kalanlar kaldı geldim baba evine davayı açtım kızımın velayeti bana verildi 3-4 davada boşandık boşandık ama gerçekten çok zordu bu durum mahkeme de yıkılıp düşmemek için çok zor dayandım ve sonunda herşey bitmişti bitti gitti ayrılalı 3 yıl oldu ayrılığın birçok acısını yaşadım çok sevmiştim ama karşımdaki layık değilmiş sevgime maalesef.
Ayrıldıktan sonra biraz bilgisayar muhasebe kursu falan derken kendimi geliştirdim işe girdim çalışmaya başladım ofis içerisinde. Yaşadığım acıları daha çabuk atlatırım dedim kızıma annem baktı bu arada fakat talihsizlik mi bu bilmiyorum nedir girdiğim işyerlerinde muhakkak bir rahatsız eden patronla karşılaştım değişik teklifler bunları ailem bilmedi hiçbir zaman annemden başka hiç kimse yine mi çıktın işten evet yine çıktım dedim anlatsan zaten anlayamazlardı kötü sonuçlanırdı şimdi yine evdeyim düzgün bir iş arıyorum ve bir yerden haber bekliyorum büyük bir firma umarım olur o kadar bıktım ki yeni başlangıçlar yapmaktan ama yine de o gücü hissediyorum içimde ve biliyorum ki Allah kullarına dayanamıyacağı yükü yüklemezmiş umut ediyorum ki güzel günler gelicek umutlarım,gücüm tükenmedi Allahım benim ve tüm kullarının her isteğini gönlüne göre versin inşallah.Affedemediğim onu da affettim affettim sonunda tüm yaşattıklarına rağmen ve biliyorum ki hayat acısıyla tatlısıyla var o kadar mutsuzluğu yaşamasaydım mutluluğu nerden bilebilrdim ki artık adımlarımı daha dikkatli atıyorum ve mutluluğu arıyorum.......................................... ................

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Sevgili Elif,
hayatımdeğişti sayfasını her ziyaret ettiğimde tekrar tekrar anlıyorum ki,
hiç kimse kusursuz hayat yaşamıyor,
her insan hayatının en az bir döneminde ciddi sorun yaşamış/yaşıyor.
Ama şanslıyız ki, bu sitede birbirimizi bulduk, paylaşım insanın dertlerini azaltmasa da çekilir kılıyor.
Ve ne mutlu sana ki, hiç vazgeçmemişsin ,hep kendini geliştirmişsin, anladığım kadarıyla da her davranışının arkasında durmuş ve pişmanlık yaşamamışsın ;kızın için de gereken tüm çabayı göstermişsin.
Şu saatten sonra da inanıyorum ki, yaşadığın tatsız deneyimler artık sana rehber olacak ve alacağın doğru kararların temelini oluşturacak.
Dilerim en kısa zamanda köklü bir firmada seveceğin bir iş bulursun ve kızının büyümesini gelecek kaygısı olmadan izlersin.
Gelişiminin daim olması dileğiyle...
Sevgiler

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Merhaba Elif,

İnternette okuduğum ve eğitimlerimde paylaştığım bir hikayeyi burada yazmak istiyorum. Çünkü konu başlığı ile birebir uyumlu ve affedemediğini bile affetmekle sen en doğrusunu yapmışşın.

öğrencilerine hayata dair dersler vermek isteyen bir öğretmen, ders çıkışında öğrencilere:

yarın herkes sınıfa 1-2 kilo patases ve boş bir torba getirsin demiş.

öğrenciler uff, pufff etmişler ama yinede öğretmenlerinin sözünü dinlemişler. Öğdetmen sınıfa girdiğinde sıraların üzerinde patatesleri görünce öğrencilerine:

şimdi affedemediğiniz her kişi için torbanıza bir patates koyun demiş. kimi öğrenci az kimi öğrenci çokça patates koymuş torbasına. sonra bugünden itibaren bu torbaları nereye gitseniz yanınızda taşıyacaksınız o torbalar olmadan hiçbirşey lapmayacaksınız ve affedemediğiniz yeni kişiler olursa torbanıza bir patates daha koyacaksınız demiş.

bir hafta geçmeden öğrencilerden şikayetler gelmeye başlamış.

öğretmenim bu torbalar çok ağır, öğretmenim herkes bana garip garip bakıyor, öğretmeni çok rahatsız oluyorum vs vs.

bir haftanın sonunda öğretmen: artık affetmenin başkalarına yaptığınız bir lütuf değil kendinize yapacağınız bir iyilik olduğunu öğrenmeye hazırsınız. bugünden itibaren affettiğiniz her kişi için torbanızdan bir patates çıkarın ve hafifleyin. bir daha da torbalarınızı patatesle doldurup bu yükle yaşamamak için affetmeyi öğrenin demiş.

Yaşadıklarını paylaşmakla rahatlama yolunda büyük bir adım attığını düşünüyorum. Bu kadar şeyi içinde tumak aslında ne büyük bir ağırlığı taşımaktı öyle değil mi?

bu site gerçekten ihtiyacı olan kişileri bir araya toplamış. belki hepimiz bir şekilde buraya çekildik ve burada yaralarımızı sarıp, hayatımızı değiştirip yeniden daha güzel başlangıçlar yapabilecek gücü bulup birbirimize faydalı olacağız.

herşey gönlünce olsun. sen doğru yoldan ayrılmadığın sürece karşılaştığın engeller sadece seni biraz oyalayacaktır. en sonunda hedefine ulaşacağından, kendine ve kızına güzel bir hayat kuracağından eminim.

hayata dair coşkun, yaşama sevincin hiç eksik olmasın.

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Elif anladığım kadarı ile sen de Bursa'da oturuyorsun. Danışmanlık firması sahibi bir arkaşım var. genelde evlere çocuk bakıcısı yerleştiriyorlar ama ara sıra firmalardan çeşitli eleman talepleri de oluyor. istersen bakım işi için istersen eğitim ve tecrübelerine uyan başka bir alanda iş fırsatları için onlara başvurmanda fayda olabilir. firmanın adını, web adresini ve telefonunu özeline göndereceğim.

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Sevgili Ceren,
haklısın hiç kimse kusursuz hayat yaşamıyor yaşayanlar da zaten mutluluğun kıymetini bilemezler diye düşünüyorum kimimiz çocukluğumuzda, kimimiz evliliğimizde sorunlar yaşıyoruz.Bu site de kendime yakın arkadaşlar bulduğum için çok şanslı hissediyorum kendimi ne mutlu hepmize ki sorunlarımızı paylaşabiliyoruz iyi dileklerin için sonsuz teşekkürler ve ne mutlu sana ki sen de geçmişini bir büyüklük yapıp affedebilmişsin herşey gönlünce olsun sevgiler.

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Çok teşekkür ederim Burcucuğum siteye ilk üye olduğumdan itibaren paylaşımların için iyi ki varsınız smiliyface

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Merhaba Coşkun ,
anlattığın hikaye çok güzel ve gerçeğe birebir uyumlu.İnsan gerçekten de affedince üzerinden büyük bir yük kalkıyor ve paylaşınca daha da hafifliyor. Paylaşımın için, iyi dileklerin için ve iş konusunda yardımcı olduğun için sana çok teşekkür ederim.Evet ben de Bursada oturuyorum bir gıda firmasına yönetici asistanı olarak başvuru yapmıştım ordan bir yanıt bekliyorum umarım cevapları olumlu olur, aksi olursa önerdiğin danışmanlık firmasına başvuru yapmayı düşünüyorum tekrar teşekkürler
sevgiler hismiley

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Hala beklemedeyim burcu inşallah alırım öyle umut ediyorum

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

zararın neresinden dönülse kardır lafını severim ben..
hiç bi ciddi karra kolay alınmıyor.. ama en kötüsüde kararsızlık bence.
boşandım ben.10 dk sürdü, anlaştık 10 yıl sonunda o zmanlar 1 yaşında olan oğlumuza rağmen ortak karar aldık ayrıldık.Ayrılma karraını verme sürecim yılları aldı, benki ne sağlam duruşlu kendine güvenen bir bireyimdir ama o toplumsal baskı, o aile bütünlüğü kavramı, o çocuma ne olacak endişesi, o dul olarak yaşamı idame etme korkusu.. bana ne olacak şimdi, nereye giderim kime güvenirim gelgitlerini de yıllarca yaşadım.
ve kararımı veripde mahkemeden çıktığım o an herşey bitmişdi. tüm endişelerim....
kararsızlıkmış dedim eziyetim...
1,5 yıl oluyor yalnız yaşıyoruz oğlumla...geçmişi affetmedim ben es geçtim.
hafızamdan sildim, önüme baktım. eski eşimle iletişimimi sürdürdüm çünki oğlumuz var.
kolay değil elbet bir kadın olarak yalnız yaşamı idame ettirmek. benimde oğluma annem bakıyor ve biz hiç çatışmadığımız kadar çok geriliyoruz annemle artık.
en önemlisi kendine yetebilmek. çalışmak, para kazanmak şart.
başını dik tutmak şart.
üzerime gelen meraklı insanlara çok rahat" ben dulum "diorum.. oğlumu doğurmak için tedavi gördüğüm zamanlardaki meraklı sorulara da "ben kısıırım " die cevap veriodum, daha başka bişi soramıyolar, bişi söyleyemiolardı. 44 aksi halde bıdı bıdı yorum yapmakdan geri durmuyo insanlar.
işte bu noktada kulağını kapatıp önüne bakacaksın. kendi işine, kendi yaşamına...
ve kapatmamak gerekior kendini yaşama..
ben huzurluyum. seninde yolun açık olsun dilerim.

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Sevgili Ayşe,
Ayşe diye hitab ediyorum umarım yerinde bir hitabdır.
Yazdıkların o kadar doğru ve gerçek ki çok teşekkür ederim paylaştığın için ,insan yalnız olmadığını anlıyor ve anlattığın gibi aynı sorunlar.Ayrılmaya karar vermek gerçekten çok zor hiç kimse boşanmak için evlenmiyor ama şartlar, sorunlar ,karşımızdaki insan bizi buna mecbur ediyor.Biz eşimle birbirimizi çok severek evlenmiştik benim affedemediğim onun ihaneti ve bu ayrılıkda çektiğim acılardı yani ayrılmayla herşey bitmiyor.Kızım o kadar çok babasına benziyor ki her baktığımda onun yüzünü görür gibi oluyorum ama artık geçmişi, onu öylesine affettim ki, bu yaşadıklarımın bana çok büyük tecrübe ve ders olduğunu artık kararlarımın daha net ve kesin olabileceğini anlıyorum.Ben ailemle yaşıyorum annem,babam ,kardeşimle birlikte, onlar çok iyiler bana ve kızıma karşı ama yine de olmuyor insan evindeki rahatı tekrar baba evine geldiğinde bulamıyor ve çatışmalar yaşıyoruz sık sık yine de olsun ailem deyip geçiyorum ve biliyorum ki en zor günlerimde onlar vardı yanımda kale gibi destek oldular, çevreye gelince ben artık boşandığımı söylemiyorum kolay kolay, artık olmadık şeylerle karşılaşmak istemiyorum, bilmiyorum ortam mı böyle ben mi yaşadım ama boşanmış olduğunu öğrenince bazı insanlar ne varsa bunda evlenmek kadar doğal bir durum ayrılık da ama yanlış algılayabiliyorlar sanırım ,insanın huzurunu kaçırıyorlar.Hiç kimseye ödün ve taviz vermek zorunda ya da hayatımızı anlatmak zorunda değiliz.
Herşeye rağmen hayata gülerek umutla bakıyorum ben, hayat hiç kimse ve hiçbirşey için üzülmeye değmez bugün varız yarın yok ve ben de artık çok huzurluyum zaten rabbim neleri affediyor ,biz niye affetmeyelim.Şimdi affetmenin hafifliğini yaşıyorum ve zaten hayatın ilahi gücün onu cezalandırdığını görüyor ve duyuyorum.
HAYAT ÇOK GÜZEL YAŞAMAYA DEĞER blissy blissy blissy

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

98569 sağol burcucum sen de harikasın ve çok güçlü, inan bana da seni ve burda ki diğer arkadaşlarımı tanımak güç verdi zaman zaman dalgalanmaları yaşasak da biliyorum hepsi geçecek ve dilediğimiz, hakettiğimiz hayatı yaşayacağız sapkal89

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

imgelemeyi sırrı okuduğumda yapmaya başlamıştım sonra ne olduysa bıraktım yapmaz olmuştum yine yapmaya başladım dünden bu yana ve çok iyiyim gerçekten çok güzel bir şey hismiley

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

alk78

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

selam yakın zamanda iyi şeyler yaşamadım ama ben de affedemediklerimi af ettim . İlk mücadele insanın kendi içinde bitiyor aslında inatla direnmek istiyorsunuz kırıldığımız şeylerin etrafında dönüp durmaktansa uzaklaşmak en iyisi. Af etmek başta gururumuza zor geliyor ama insanın içini kemiren bir kini güdüp sürdürmektense alıp boşluğa savurmak en iyisi sanırım Af etmek gönül işidir bizi üzenleri , af etmeyenleri bile af etmek bize anlam katıyor bence . Bu büyüklük bizde kalsın diyorum Dinimizde bunu emrediyor zaten
Nefsimizi yenmek için en sevmediğimiz kırıldığımız kişiyle konuşmak ve barış köprüsü kurmak tavsiyesi vardı tasavvufta çok ilgimi çekmişti Gerçekten de iş içimizde içimizdeki olumsuzlukları temizlemeye çabalamakla ve içsel savaşı esasında bizim kazanmamızla bitiyor .Elifcim devam her şey düzelecek umarım umudunu kaybetme olur mu? Ayşe seni de tebrik ediyorum bu gücün için Sevgiler

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Çok teşekkür ederim yakamoz düşleri ismini bilmiyorum bu şekilde hitab ettim sana kusura bakma.Affetmek gerçekten insana çok iyi geliyor , insan affetmeyince sanki intikam gününe hazırlanır gibi , bir savaştaymış gibi yaşıyor ve bu arada hayattan da hiç zevk almıyor ve neleri kaçırıp neleri kaybediyor , en büyük zararı da kendine veriyor evet büyüklük bizde
kalsın ben herşeyi Allaha havale ettim artık , sadece önüme bakıyorum o olumsuz düşünceler ara sıra gelse de başa çıkmayı öğrendim ve daha da öğrenicem umudumu kaybetmedim kaybetmiycem de umutsuz yaşanmıyor zaten her şeyin çok güzel olucağına inanıyorum ve bütün isteklerimin bana doğru gelmekte olduğunu biliyorum, bazı insanlar vardır mutluluk onlara o kadar kolay gelir ki ellerindekinin ne olduğunu kıymetini hiç bilemezler , oysa ki bizler az çok birşeyler yaşadık ve tecrübe kazandık ve inanıyorum ki artık mutluluğun kıymetini öyle güzel bilicez ki daima içimizde olucak.
Sevgili yakamoz düşleri senin de hayatında yaşadığın olaylar için geçmiş olsun diyorum ve affedemediklerini de affettiğine çok sevindim inan hayat böyle çok daha güzel ve hafif hismiley sevgilerimle smiliyface

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Hayatımızı kapsayan her şey bizi onlara bağlar insanlar olaylar acılar dertler mutluluklar bunlar ile aramızda bağ vardır görünmez ışık ipi gibi bir bağ buna karmik bağ da denir yani ruhsal bir bağ.Bu bağ yaşadığımız kötü olayları kişileri affetmedikçe güçlenir ve her seferinde bizi ona çeker affetmek bu bağı koparır ve özgür kalırız belki ağırlığa alışmış olan benliğimiz boşluk duygusu hissedebilir bir süre ama hafifliğe alıştıktan sonra affetmenin ne kadar önemli olduğu anlaşılır çok güzel biz söz biliyorum insanlığın gerçeği gibi:Allah affeder ama vicdan affetmez işte iş bize düşüyor bi noktadan sonra

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

alk78

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

birini affedebilmek gerçekten büyük bir erdem bence. kalbinden kini, nefreti söküp atmayı başarıp tekrar kollarımızı sevgi dolu açabilmek... her insanın yaşaması gereken bir tecrübe bence. sadece affetmek değil aynı zamanda af dilemek de bir erdem. hatamızı anlayıp pişmanlığımızı tüm samimiyetimizle karşımızdakine gösterebilmek...

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Ya affediğimiz kişi bizi affetmiyor ve düşmalığa devam ediyorsa..Tek başına affetmek ne işe yarayacak o zaman

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

o affetmese bile sen üstündeki yükü kaldırmış kalbinden kini söküp atmış olacaksın. yüreğin daha ferah olacak. bunlar az mı sence?

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Haklısın fatma...

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

hepinizi tebrik ederim ne kadar büyüksünüz..oysa benim gözümde küçücük çocuklarsınız..bütün bunlarla ne kadar genç yaşta başetmek zorunda kaldığınızı görüyorum, kıyamıyorum..bir an sonra ruhunuzun büyüklüğünü, olgunluğunu görüp takdir ediyorum..hayatta birlikte olduğumuz herkesle ama herkesle yapılmış bir anlaşmamız var..bize kötü davranarak, büyümemize katkısı olan insanların ne kadar zor bir görev üstlendiklerini düşününce, onları affetmek daha kolay oluyor..
güzel kızlarım şimdi benim ablalığım tuttu yine, eşlerinizden boşanmış olabilirsiniz..onlar size çok kötü davranmış olabilirler..ama ortada bir çocuğunuz olduğu için sizler ölünceye kadar sürecek olan bir akrabalık bağıyla bağlısınız onlara, onlarda size...ayrıca onlara ihtiyacınız var..belki maddi, belkide sadece manevi anlamda...evliliğiniz sürdüğü sırada olayların tam içinde olduğunuz için berrak bir zihinle hareket edememiş olabilirsiniz...şimdi o pırıl pırıl zekanıza kurnazlığı eklemenin tam zamanı...ne yaparsınız..nasıl yaparsınız bilmiyorum...ama onlarla dostça bir ilişki kurun..şimdi çocuklarınız küçük...ama yarın onlar büyüyecek...babaları onların kimlikleri...nufus cüzdanları...bir çocuk babasını gösterebildiği zaman toplumda sağlam bir yer bulabilir...onların sistemli bir şekilde babalarıyla görüşmesini sağlayın..babalarına babalığı hatırlatacak olan sizin dost davranışınız olacaktır....bu adamlara hayatınız boyunca ihtiyaç hissetmeyecek kadar doyum içinde olabilirsiniz(inşallah) ama çocuğunuzu evlendirirken..babası için...ayrıldık ve babası aramadı dediğinizde haa..hayırsız birinin çocuğu damgası yiyecek olan sizin üzerine titrediğiniz evladınız olacak...bunları size parçalanmış bir ailenin çocuğu, boşanmış bir kadının tecrübeleriyle aktarıyorum...eğer ahkam kesmiş olarak algılandıysam özür diliyorum..

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Sevgili Hayal ablacım,
güzel duygu ve düşüncelerini, birikimlerini ve tecrübelerini bizlerle paylaştığın için,böyle bir sitede olduğum için kendimi çok şanslı hissediyorum, dediğin gibi hayat yaşımıza bakmadan bazı acı tecrübelerle deniyor bizleri , hayatı başkalarından dinleyerek değilde her dönemini acı çekerek ve o acılarla olgunlaşarak senin de dediğin gibi yerden bir parça toprak avuçlayıp da kalkmasını öğreniyoruz ve büyüyoruz, kötü deneyimleri yaşamasak huzuru, mutluluğun kıymetini sanırım bu kadar iyi bilemezdik.Çocuğumuzu her yönden mutlu yetiştirmeye çalışıyorum, elbette ayrılıklar çocuklar için bir yıkım oluyor , fakat huzursuz , gergin bir aile ortamında sevgisiz , sorunlu bir anne ve babanın ortamında büyütmektense ben ayrılığı seçtim ve bu şekilde daha mutlu, babasıyla çocuk konusunda sorun yok alabildiği zamanlarda alıyor o da ben de sevgimizi en güzel şekilde aktarıyoruz ve gelecek için de elbette babası dediğin gibi bu işin geleceği de var düğünü , eğitimi madden ve manen evladının yanında olmasını elbette çok arzularım her ne kadar ayrı da olsak evlat ve baba bunu hiçbirşey değiştiremez.Ben onu affettim gerçekten ve bunu her geçen gün içime sindirmeye çalışıyorum tabii kolay olmuyor ve biliyorum olmaz ama birgün kendisiyle karşılıklı konuşup( 3 yıl boyunca hiç yüzyüze görüşmedik ayrılınca) birbirimize haklarımızı helal etmemizi istemeyi ve kendisi de bilincinde hatalarının, onu gerçekten affettiğimi söylemeyi düşünüyorum sanki daha bir rahatlıycam böyle olursa gibi geliyor bana, fakat yapabilir miyim yapamaz mıyım bilmiyorum ve onun da bilmesini istiyorum onunla az da olsa yaşanan güzel anların ve evladımızın hatrına dostuz ve dost kalıcaz ölene dek hismiley
Çok teşekkür ediyorum güzel paylaşımların için ve ahkam kesme sözünü hiç duymamış kabul ediyorum Hayal abla sonsuz sevgiler hismiley

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

elifim
demin dedimya zekanıza kurnazlığı eklemenin zamanıdır diye..sen bilirsin ama bana göre affettiğini söylemenin zamanı değil...hele bir evlensin...biz kadınlar çok iyiyiz çok hoşuzda nedense başkasının gülündeki kokuyu almamk için burunlarımızı tıkıyoruz...hani derlerya elin gülü ele kokmaz diye..şimdi sen bu adamı affettiğini söylediğinde ..evlendiği zaman çocuğuna olan ilgisini kıskanan bir karısı olursa..nasıl olsa affedildim diye yine large davranır erkek milleti çocuk gibi... sabrını zorlamaya başlar..bizim gibi kadınlar kendilerine yapılanı affeder ama avladımıza yapılan içimize yara olur...boşver..söyleme..vicdan yapsın köftehor..ben eşimle oğlumun kep giyme töreninde helallaştım...artık sen evlen dedim...eşi çok iyi bir insan buna rağmen keşke biraz daha bekleseydim diyordum..insanlk ettim..eti çengel tutarken evlensin dedim..neyse yinede sen bilirsin..sevgiler.

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Hayal ablacım ben de onunla yüzyüze görüşmekten çekiniyorum zaten, birincisi yanlış anlaşılabilirim durduk yerde tekrar barışmak istiyor muşum gibi maalesef keşke mümkün olabilseydi ama böyle bir umut yok biz hiç anlaşamayan,sürekli
tartışan ,dünya görüşleri çok farklı olan iki insanız aynı çatı altında yaşamaya başlayınca o benim tüm hayat haklarımı elimden almaya, özgürlüğümü madden manen kısıtlamaya çalışan ve kendisi aklına geleni yapan biri böyle bir cehennem hayatını tekrar göze alamam kızım için de olsa, bunları niye yazıyorum sürekli düşünüyorum çünkü evladım ve kendim için ne yaparsam daha iyi olur diye ,ikincisi ben ona böyle bir şeyi söylediğimde suçlama politakısına girecek ve sen ayrıldın konularına tekrar başlıycak her ne kadar hatalarının bilincinde olsa da böyle biri maalesef ve dediğin gibi ha tamam nasıl olsa herşeyi unuttu gitti diye daha bir rahat ve geniş davranmaya başlıyacak haklısın evladına yapılanı insan kaldıramıyor bazen alamadığı günlerde kızımın baba diye ağlaması benim içime zaten yara oluyor o yüzden dediğin gibi ben geçmişin o ağır yükünden kurtuldum unuttum sildim gitti ve sindirmeye çalışıyorum bunu ve ben bileyim bunu o bilmese de olur. hismiley

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Affedebiliyoruz da bir de bugüne gelen o acıların mağdurluğu olmasa neyse ki acıları tamamladık sıra mutlulukta hakettik bunu biliyorum
Mutluluk kadere karşı kazanılmış zaferlerin en büyüğüdür
Bana bir mutluluk gösterin ki acı karşılığında elde edilmiş olmasın
Gelecek güzel günlerin hayalini kuruyorum en sıkıntılı anlarımda birden yüzüm gülüyor ve sırrı çalıştırıyorum hayallerimi gerçekleştireceğime eminim sadece bir adım kaldı 96

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

elif iş için coşkunun önerdiği yerede başvur kendi yeteneklerin doğrultusunda sana doyum veren görev verebilecek heryere cv gönder...başvurularının cevabı eş zamanlı olarak bir çok yerden gelir ve sen tercih edilen değil, tercih eden olursun..tercih etmek bizlere iyi geliyor..bunu deneyimlemek adına her yere cv gönder...beğenmediğin her iş yeri için şu olumlamayı söyle...sevdiğim ve çalışmaya özgür irademle karar verdiğim bir işim var...sevdiğim , saygı duyduğum , ve beni seven saygı duyan insanlarla birlikte çalışıyorum...böylece hem ideal işyerini kendine çekeceksin..hemde eğer daha önce sarkıntılık eden patronların yüzünden içinde bir korku oluştuysa bu yok olacak...ne kadar doğru bilmiyorum ama nacizane benim fikrim bu saygılı sevgiler...

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Sağol Burcucum ,sağol Hayal abla,
Hayal ablacım Coşkun'un bahsettiği danışmanlık firmasına başvuru yaptım fakat oturduğum yere uzak olduğu için onların iş bulabilecekleri yerler, açıkçası pek olumlu bir cevap alamadım, sonra internet üzerinden başvuru yapıyorum sürekli,onlardan da bir yanıt gelmedi henüz, gazete ilanlarına bakıyorum kendime uygun pek düzgün bir iş ben göremedim, bunlara rağmen sürekli olumlama yapıyorum ve dediğin olumlamaları da tekrar edicem iş konusunda eminim ki sevebileceğim gibi bir işim olucak yeniden ve kendime istediğim herşeyi çekmeyi başarıcağıma inanıyorum, moral olarak şu an iyiyim en azından 2 günden beri daha iyiyim hayatım bazen çıkmaza giriyor çok şükür ki öyle gitmiyor herşey yoluna giriyor zamanla ve gerçekten şunu biliyorum ki bu sitede olmam ve böyle sizler gibi arkadaşlarımın bu sitede birarada olması bir tesadüf değil, şimdi kendime bir liste hazırlıyorum her gün yapmam gereken olumlamaları yazıyorum ve sonunda başarıcam hepinizi öpüyorum içten sevgilerimle actionsmile smiliyface

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Elif merhaba,
Firmaya gittiğini bilmiyordum. sen form doldudurken adımı verdin mi bilmiyorum ama biraz evvel firmayı arayıp sana referans olduğumu söyledim. yüzyüze görüştüğümde de tekrar hatırlatacağım. İnşallah en kısa sürede dilediğin gibi bir iş bulacaksın.

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Çok teşekkür ederim Coşkun,gittiğimde girişte karşılayan bayana söylemiştim ismini, ilgine alakana tekrar teşekkürler actionsmile

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

Affettim affetmesine de insanın yüreğinin derinliklerinde az da olsa bir şeyler kalıyor zamanla o kalıntılar da kalmaz olur belki 4897

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

elif yara geçmiyor sadece kabuk bağlıyor...yıllar içerisinde kabuk bağlamış bu yarayı acıtmadan yaşamayı öğreniyor insan..inşallah senin yaraların tamamen iyileşir,izi tozu kalmaz ablam ..neden olmasın..

Ynt: AFFEDEMEDİĞİMİ DE AFFETTİM
 

elif hayat hikayeni okudum,yaşadığın bu olumsuz olaylara rağmen seni çok güçlü görüyorum,umarım istediğin gibi bir iş bulursun,güzel haberlerini bekliyorum.