[disik82]

merhaba serkan,sabah bana ünlüğümü oku anlarsın dedin bende işyerinde detaylı olarak olmasada anlayacağım kadarını okudum ve inan bana okurken hem üzüldüm hem sana çok kızdım.öncelikle kırılmakta sonuna kadar haklısın ama sitemizdeki herkesin söylediği gibi acınıda tadında yaşayıp geçmişinde bırakmalısın.sana söyleyeceklerime nereden başlayacağımı bilemiyorum bu yüzden baştan senden özür diliyorum.öncelikle belirtmk isterim ki şu satırları yazarken ki tek amacım sana yardımcı olabilmek.
öncelikle aşk hakkında birşey söyleyeceğim,aşk yürek ister serkancım sende o yürek varmış ve aşık olmuşsun ama aşk aynı zamanda riskde ister yani aşık oluyorsan baştan kaybetme riskinide almış olursun çünkü hayatta inan bana hiçbirşeyin garantisi yok.bu hayatta yaşadığımız her tecrübe iyi olsun kötü olsun yanında bize birşey kaybettirdiği gibi illaki birşeyler kazandırıyor.
bak inançlı bir insansın allaha inanıyorsun hala yaşıyorsan senim bu hayattaki görevin hala devam ediyor demektir yani sen allahın sana emanet ettiği canı alamazsın.hiçbir aşk allahın aşkından büyük olamaz ve bence kaldı ki senin bu kıza duyduğun aşktan çok bir saplantı.sakın bana kızma arkadaşım ama dost acı söyler. sen bu kızla ilgili bir hayal kurmuşsun ona kitlenmişsin kızın sana değer vermiyor olması seni ona daha da çok itmiş ve sen birazda hırslanmışsın bu duruma çünkü ancak hırs insanı bitirir.güçlü ol.eğer senin için hayırlı olan o olsaydı zaten bin kere olurdu.sen bu tutumunla seni gerçekten tüm kalbiyle sevecek tertemiz insanı da hayatına sokmuyorsun.
biliyorum sen şimdi bana çok biliyorsun,konuşmak kolay diorsun ama kazın ayağı öyle değil canım.demek istediğim o yollardan herkes gibi bizde geçtik.
ben yıllar yılı aşkı aradım sonra bir baktım ki o benim en yakın arkadaşımmış rüya gibi bir ilişki başladı aramızda o bana aşık ben ona.biz 6-7 yıl bir ilişki yaşadık.ondan başkası olmaz diordum hayatımın sonuna kadar o ama o değişti onun yüzünden büyük acılar çektim ailemi karşıma aldım kan kustum kızılcık hoşafı içtim dedim mutsuzluktan gözümün feri sönmüşken aileme mutluluk rolü yaptım anacığımın kalbini kırdım o kadar acı çekiyordum ki bende aynen senin gibi ölü düşünüyordum.ailem istemiyordu sevgilim dediğim insan beni horgörüyor bana değer vermiyordu kaba kuvvet bile gösterdiği oluyordu.kısacası ben mutsuzluktan ölüyordum,sevdiğim insan bu mu diyordum uğrunda hayattan zevk almaktan vazgeçtiğim insan bu mu?ben ne kadar acı çeksemde hayat devam ediyor güneş doğup batıyordu demek yaşamam gerekiyordu ki ben bunları görmeye devam ediyordum.birgün karar verdim.en kötü karar bile kararsızlıktan iyidir dedim ki bu benim için iyi bir karardı,zordu ama başardım.terk ettim ve gömdüm onu.sonra hayat bana yepyeni bir sayfa açma fırsatını verdi ben mutlu olmaya karar verince.bana ruh eşimi verdi şuanda yolunda giden bir ilişkim var gerçekten seviyor ve seviliyorum.eğer hala eski halim olsaydı şuan mutlu olamayacaktım.
yine bişeyler kötü gidebilir ve ilişkim bitebilir, dedim ya hayatta hiçbirşeyin garantisi yok,evlensen bile...ama hayat inan bana yaşamaya değer.acı çekiyorum diorsun ama bu dünyadaki en büyük acı,en geri dönülmeyecek acı,en çaresiz acı ne biliyor musun?ÖLÜM!!!! insanı yıkan tek bir gerçek var o da ölüm onu bile zamanla dindirebilirken bir insan sen değmeyecek bir insan için hayatını neden zindana çeviriyorsun?birgün kıyamet kopupta hesap günümüz geldiğinde kendine ettiğin işkencenin hesabını verebilecek misin?değer mi 3 günlük dünyada birşeylere 3 gün küs kalmaya??şimdi işten çıkıyorum daha sonra devam edeceğim..şimdilik hoşçakal....
--