[Robi]

bugün okulun ilk günüydü. ben sağlık meslekte okuduğumdan bölüm seçtim ve şimdi yeni sınıfta yeni arkadaşlar var. ben bugün kendimi test ettim. hoca soru sordu parmak kaldıramadım zaten hocalarla muhabbet kurmam imkansız hoca herkese kendini tanıttırdı sıra bana geldi ben adımı söylerken sesim içime kaçmış gibi ve laflar ağzıma dolanıyo gibi çıktı yani tam anlaşılmadı ne dediğim sınıftaki bi oğlan şu kızın adını bile bilmiyorum diye beni gösterdi eliyle. bunlar yaşanırken ben kendime suçluluk duygusunu artık hissetmedim ama ne zaman herkes gibi olucam diye düşünmekten başım ağrıdı. üzülüyorum. sınıfta hoca soru soruyor ona bile cevap veremiyorum. işin garibi hocalar bile halden anlamıyor sana ezik damgasını yapıştırıp geçiyolar. halbuki ben de düzelmek sizin gibi olmak için her yolu denedim. olmuyor napabilirim. yardımcı olan kimse yok kimseye ben SOSYAL FOBİĞİM diyemiyorum. annemgilin benden nasıl beklentileri var onlara çok üzülüyorum. onlara layık bir evlat olamadım. kendimi savunmayı sözümü geçirmeyi bilmiyorum. ağzımı bıçak açmıyor ve yalnız kalıyorum.

benim ne hissettiğimi anlayanlar vardır hatta daha fazlasını bile yaşayanlar. durum bu. beynimde tümör varmış gibi sanki. onu söküp alan biri olsa rahatlıycam ya da ömür boyu onunla yaşamayı öğrenicem. yaşam dediğim nefes almak. r düşünceleri.korkular. boğazının düğümlenmesi. bitmeyen baş ağrısı. eziklik...