[corekotu138]

ben çalışkan bir insanım. hem evde, hem işte çok çalışıyorum. planlarım var, adım adım gerçek oluyor. ne ekersem onu biçiyorum. elimdeki kötü tohumları değiştirirmeyi de bir başarırsam olacakları tahmin bile edemiyorum. ben vazgeçmeyen, umutlanmaktan vazgeçmeyen bir insanım.. etrafımdaki tüm olumsuz insanlara inat güzel bir şimdi ve güzel bir gelecek benim biliyorum.. sadece benim için değil herkes için güzelliklerle bir dolu bir dünya bu ve ben yaşadığım için çok mutlu ve şanslıyım..

[corekotu138]

şöyle bir düşündüm de beni mutlu edenler:

-sabahları güzel kahvaltı etmek
-yeteri kadar uyumak
-pilates yapmak
-temiz bir ev
-sadece sevdiğim insanlarla iletişim kurmak
-gün içinde mutlaka kendimle kalmak
-8 saat telkin dinlemek

ben sanırım dışa dönük bir insan değilim. sessiz ve içe dönük biriyim. o zaman mutlu olmak için kendimi böyle kabul etmem gerek. o halde neden sürekli baskı altında hissediyorum kendimi? sanki baskın bir karakterim olmalı, sürekli konuşmalı, espri yapmalı, mutlaka lider olmaıyım..

insan sakin sessiz olduğunda neden iddiasız olup dikkate alımaz? hımm sanırım bir yerlerde bir hata yapıyorum.. zaman yönetimi telkini satın alacağım sanırım. beni mutlu eden şeyleri bile düzenli yapamıyırum :(

[corekotu138]

kayınvalideme çok kızgınım. ve haklı olduğumu biliyorum. bana onu takma, onu giyme, onu yeme, onunla konuşma, anneni aradığın kadar beni ara, benimle ilgilen, senin önemin yok, herşeyi ben bilirim, benim istediğim gibi biri olmazsan allah seni cezalandıracak, hayat çok kötü siz ben olmasam elinizdekileri kaybedersiniz, her gün bana gel, benimle otur vb vb vb mesajları veriyor ve vermeye devam edecek..yanında 1 saat 24 saat gibi geçiyor. sadece yanındayken değil ondan uzakta ike bile yani şu an ona olan kızgınlığım özümü ezmeye çlışması beni yiyip bitiriyor ve bu durumdan hiç memnun değilim. ömrümün güzel saatlerini onu düşünerek geçirmek istemiyorum. onunla konuşsam vs çözüm olmayacak çünkü ruhsal sorunları var yanında kimse dayanamıyor çünkü herkese hükmetmek istiyor en ufak konuda bile..onu değiştiremem, onu eşimden dolayı hayatımdan çıkaramam, sadece o ne yaparsa yapsın bundan etkilenmemeye çalışabilirim. şimdiye kadar beceremedim çünkü dili çok zehirli imalarla yıpratıyor. şu affetme çalışması işime yarar mı ki günlük? pek mantığını anlamıyorum ama acaba o ne yaparsa yapsın bundan etkilenmemeyi başarabilir miyim*

[corekotu138]

sürekli çabalıyor ama temel sorunlarımı çözecek o keskin hamleyi yapamıyorum. zaman su gibi akıp geçiyor. kafamda işle, diğer insanlarla ilgili bir sürü soru. neden en ufak konuyu bile çok önemli bir iş kadar ciddiye alıp kendimi yoruyorum. biraz daha kaygısız olamaz mıyım ben? düğüm bir çözülse sanki gerisi gelecek ama çözemiyorum. ben ne zaman büyüyeceğim? dünya güvenli bir yermiş duygusuna kavuşmak istiyorum. panik atak ya da başka bir sorun istemiyorum.

şu düğümü bir an önce çözmeye niyet ediyorum. kendimi sevmeyi seçiyorum. güvendeyim. her şey tam olması gerektiği gibi. güçlü bir auraya sahibim ve yaşam enerjimi yalnız kendim kullanıyorum.

[corekotu138]

iki zor hafta geçirdim. elde var sırt ağrıları. pilates yardıma gel..

hala istediğim noktadan çok uzağım. kendime bu anda burada söz veriyorum "mutluluğu başkasının gözlerinde aramayacağım" artık. kimsenin onayını da beklemeyeceğim. kendimden başka..

çalışmaya devam..