[corekotu138]

evet,

okumaya öğremeye devam ediyorum. bugün yaşadığım pek çok sorun sınır koyamamakla, ailemle bağlarımı koparamamakla ilgili. insan evlendiği için ailesini terk ettiğini düşünüp suçluluk duyar mı? evet oluyor, hem de görüyorum ki bu sadece bende olan birşey değilmiş. annemle babam benim canım ciğerim. ama bana öylesine kötülük etmişler ki büyüyünce sorunlarla yüzleşince ne yapacağımı bilemez olmuşum. benim annem de, babam da çekingen insanlardı. kendileri bilmedikleri bir yolu bana öğretemezlerdi. onun için onlara tam olarak kızamıyorum.biliyorum ki beni ne olursa olsun seviyorlar. şimdi benim kuş olup kendi kanatlarımla uuçmam gerekiyor. ve tabii kazandığım farkındalıkla sorunlarımı çözüp kendi çocuklarıma aynı sorunları yaşatmamam. bu arada günlük 5 yıldır evliyim ve artık bebek konusunda baskı hissediyorum eşimden bile. oysa ben hiç hazır değilim. eşime kişisel sorunlarımı çözeyim ondan sonra diyorum, o çok abartıyorsun diyor.

diğer problem de eşimin ailesinin de hayatımızın tam ortasında olmas. yani ben ailemden özgürleşemezken, eşim de ailesinden kopamıyor ortaya ne çıkıyor: çifte kavrulmuş problemler. tabii ben bunu sorun olarak görürken eşim görmüyor. bakış açısı farkı :) özlem hanımın dediği annesinin ooğlu babasının kızı sorunsalı..

peki bu noktada ben ne apıyorum? kişisel telkinlerime sığınıyorum.

allahım lütfen yardım et..