[sarışınım]

ewet sewgili günlüğüm..ben seni bayadır imal ettim..ama napim mutsuz olunca yazmak da hiç içimden gelmio..dün akşam uyumadan önce bir şey dinledemdim..ondan önceki gün sosyal fobiye son dinlemiştim..bir gün ara werince etkisi daha ii oluo:)bugün saat 6 da uyandım..otobüsle ankaraya gidecektim ertesi gün de doktora gidecektim..biraz sinirlşi bir şekilde kalktımm..kafamın içinde gezen endişe falan minimum düzeydeydii..aşağıya indim baktım bizim komşu da ankara gidecekmiş..biraz rahat oldum..ona tutanarak giderim daha rahat olurum:)otobüs gelirken baya dolu olduğu belliydi..ilk otobüüse binince eski okuldan arkadaşım ve berrin wardı..nasılsın falan die sordum...sonra bir yer buldum oturdumm.gayet rahattım we sakindimmm..yanımda oturan kadının çocuğu da araba tutuormuş gölbaşıya kadar çocuk mahvoldu....eskiden olsa o kalabalıkta ben o otobüste rahat olacam..töwbe olamazdım..kasılırdım,gerilridim,aman kimse benle konuşmasın die kendimi yer bitirirdim..halamlara gelince önce sakindim sonra olumsuz düşünceler aldı götürdü beni..bu sene tekrar dersaneye gitcem..ben bu halde nasıl gideim ide kara düşündüm..sonra düşündükçe düşündükçe aklıma neler gelmedi:)yaaa bu seni ewi taşırsak o zaman bize bir sürü akraba gelir gider..bunlar benim için feleaket..ben yapamam,beceremem die beynimin içinde döndürüp durdum..en azından köydeyekn kimse gelip gitmiordu şimdi taşınırsak teyze kızları oğulları,hala kızları falan ohoooo...işte ben bunları düşünmekten ANI YAŞAYAMIORUM...off allhaım offf yardım et sen tüm sosyal fobililere....şimdi daha iiyiyim de düşüncelerim hiç sabit olmuo ki sürekli hal değişrio...iii olcak herşe..iiki warım: