Cevap: umut ışığım
 

Evet herşey bende bitiyor.Fakat bu durumdan okadar kurtulmak istiyorum ki.belkide bir saplantı oldu bende.çünkü o kişiye daha öncesinde buyuk anlamlar veriyorsunuz ,farklı görüyorsunuz ama aynı karşılığı alamadıysanız durum böyle olabiliyor.kendimde şunu farkettim ki bi insanı sevdiğim insanlar kategorisine koyduysam o insana istesemde kötülük yapamıyorum.Saf olduğumu kabul ediyorum ama en azından bana zarar veren insanları hayatımdan uzak tutabiliyorum.

Cevap: umut ışığım
 

Birde şunu söylemeden geçemicem.yazılarıma verilen yanıtlar bana gerçek bir dost samimiyetinde geliyor.TEŞEKKÜR EDERİM İLGİLENİPTE YANIT VERENLERE :)

Cevap: umut ışığım
 

içimi dökmeye çok ihtiyacım var. bu aralar gerçekten bunalımdayım ve kendime inanamıyorum bu kadar güçsüz olduğum için çünkü elimde olmadan üzülüyorum,kahroluyorum.ağlıyorum geçiyor gülüyorum tekrar ağlamaya başlıyorum ama artık gözyaşlarımda dindi.göğsümde ağrı hissediyorum.duygularımı hislerimi açık açık yazıyorum yoksa içimden atamıcam sanırım.bir an önce kendime gelmek istiyorum.Allahım sen bana güç ver.erkek arkadaşımdan ayrıldım.ayrılmamız gereksiz bi sebepten oldu ve ben bunu unutamıyorum.onun beni sevmediğini düşünüyorum ve ayrılmak için bahane aradığını düşünüyorum.ben kendimi biliyorum ki bu konularda çok hassas yapıda bi insanım ikiyüzlülüğe gelemiyorum.üzüldüğüm konu ise karşımdaki insana son derece iyi niyetli yaklaştığım halde haketmediğim muameleyi görmüş olmam.isteğim ise kafamdaki tüm olumsuz düşünceleri atıp kendime gelmek.

Cevap: umut ışığım
 

hayat öyle tuhaf ki hiç ummadığın bi anda seni mutluluktan göklere çıkarabiliyor yine hiç ummadığın bi anda seni gökten alıp yere koyabiliyor.Ve ben buna asla katlanamam dediğin şeylerede öyle bir katlanmayı öğretiyor ki.Hayat asla bizim yaptığımız hesaplarla örtüşmüyo.yani biz nekadar hesap yaparsak yapalım hayat bildiğini okuyo.evet tamam ben bu kez olgunlaştım artık her acının karşısında güçlü durabilirim diye birşey de yok çünkü zaten olgunlaşmanın bir sınırı yok.
Kendimi okadar zıt buluyorum ki içimde hem kendine çok güvenli hemde hiç güvenmeyen,hem sinirli hemde çok sakin hem konuşkan hemde suskun hem neşeli hem hüzünlü okadar zıt duygular var ki.beynimi alıp içini boşaltıp yeniden yoluma devam edesim var.İşte bunu yapmayı çok istiyorum.
herkesin hayatının dönüm noktası olarak gördüğü yaşlardayım.iş bulmak,evlenmek...helede evlenmek doğru insanı bulmak okadar zor ki.başkaları ne kadar da kolay başarıyor bunları oysa.belki güzel günler var önümde ama şuan içinde bulunduğum sıkıntılı günleri atlatmak çok zor.Ve hayatta kimi sevdiysem yanımda olması varlığı bana yeten herkes en uzağa gitti.kiimi yakınımdayken uzak.kimi ise uzaktaki yakınlarım oldu.benim merak ettiğim herkes hayatı kolay yaşabiliyoken ben niye kendime zorlaştırıyorum bu hayatı.beklentilerim mi çok korkularımmı çok nedir .oysa istediğim çok birşey değil belki bukadar alçak gönüllü olduğumdan...

Cevap: umut ışığım
 

Ne kadar ilginç nerdeyse 1 yıl olmuş günlüğüme yazmayalı.Ama ben burda yazdıgım duyguların çoğunu hala hissediyorum.Günlük te olsa olumsuz şeyler yazmak doğru değil demekki.Neyse inşaallah hakkımda herşey güzel olur bundan sonrasında.