[RimA Vita Perfetto]

Şimdi içinizdeki o güçlü hissi tekrarlayın diyordu meditasyonda. Ve ben yalnız olduğumu hissediyor ‘yalnızım, çok yalnızım’ diye tekrarlıyordum. Ve yalnız, yapayalnız olduğum o ‘an’a, eski yaşamıma gitmemi söylemişti.
Küçük bir kız çocuğuydum. 5-6 yaşlarında, simsiyah saçları olan esmer bir japondum. Gülümsüyordum. O kadar güzeldi ki bu çocuğun gülümsemesi ve bakışları.. umut ve heyecan doluydu. Önünde bir şeyler vardı. Onları göremiyordum ama oturmuş onlarla uğraşıyordum. Hemen arkamda iki metre uzunluğunda zayıf bir adam duruyordu. Yanında da yaşlı ve ondan biraz daha kısa bir adam.. Bunlar benim evinde yaşadığım insanlardı. Uzun boylu adamın yüzünü göremiyordum. Beni kolumdan tutup kaldırdı. Korkmuştum. Ve hissediyordum bana ne yapacaklarını. Korkudan bayıldım. Ve bir daha gözlerimi hiç açamadım. En sonki görüntüde ise toprağın altında yatıyordum. Anne karnındaki gibi bir yatış pozisyonuyla üşümüş bir şekilde orada öylece yatıyordum. Yalnız bırakmışlardı beni. Çok yalnızdım .
Beni öldüreceklerdi ama ben bayılınca bayılmamı fırsat bilip toprağa o şekilde gömmüşlerdi.
Ağlamaya başladım o görüntüleri görünce. Bu hayatta neden hep kendimi yalnız hissettiğimi anladım. Meditasyon devam ediyordu. Bu ‘son’u iyileştirmem isteniyordu meditasyonda.
O uzun adamın beni kaldırıp götürmeye çalıştığı o ana geri döndüm. O adamı itekleyip kaçıyordum . bu defa ölmeyecektim. Bu defa onların istediği olmayacaktı. Evden çıkıp koşmaya başladım ve önüme gelen at arabasına binip oradan uzaklaştım. Sonra ise.. Kendimi evlilik törenimde gördüm. 21 yaşında uzun boylu ve çok güzel bir kadın olmuştum. Eşimle oturuyorduk ve nikahımız kıyılıyordu. Bir prensle evleniyordum. Sarayda düğünümüz yapılıyordu ve ben çok mutluydum. Prens de çok yakışıklıydı ve o da benim gibi bir japondu. Birbirimizi çok seviyorduk. Hep şunu diyordum meditasyon esnasında ; bu defa ailemin istediği gibi yaşamayacağım.
Sahi hiç farkına varmamıştım bunun. Şu anki hayatımda hep anne ve babamın istediği gibi bir hayat yaşadım. Tıpkı önceki hayatımdaki gibi, ‘onlar istediği için’ ölmüştüm. Ve artık kararlıyım her ne olursa olsun bu benim hayatım. Sırf onlar istiyor diye kendime aykırı gelen hiçbir şeyi yapmayacağım.
Hep engellediler beni. Onların istediği gibi bir yaşam sürdürdüm. Ama şimdi kendi hayatımı yaşama zamanı.!!


BİR DİĞER ÇALIŞMADA YAŞADIKLARIM..
Mutlu bir anınıza gidin diyordu bu çalışmada.
Görüyordum. Kendi düğünüm vardı ve ben 20-21 yaşlarındaydım. Evleniyor olduğum adamla aramda 2 yaş fark vardı. Düğünümde eşimle karşılıklı oynuyorduk. Herkes oynuyordu. Çok neşeliydim. Evimizin bahçesiydi burası. Babamın maddi durumu çok iyiymiş.
Sonra ölüm anıma gitmemi söyledi meditasyondaki o ses. Yatıyordum. Üzerimde gelinliğim vardı, göğsümden aşağısı görünmüyord, ölmüştüm..!
Eşim yaşıyordu ama kendinde değildi. Bedenimden çıkıp kendimi izlemem istendiğinde kaza yaptığımızı ve arabanın içinde sıkıştığımızı gördüm. Yolu izledim. Hiç araç geçmiyordu ve geceydi. Gece 2-3 sıralarıydı. (o yol gözümün önünden gitmiyor.)
Ben ölmüştüm ama eşim ölmemişti. Bizi izlerken çok kızgındım. Çünkü neden eşim ölmemişti . kesin beni unutup başka biriyle evlenecekti. Kesin beni unutacaktı işte, çok kızgındım ona.
Ve çalışma bittiğinde neyin ne olduğunu biliyordum artık.
Hep ‘’evlenince hayat biter’’ demiştim kendimi bildim bileli. Hep bunu sayıklamıştım. Ve erkeklere hiç güvenim yoktu, HİÇ…
Evet gerçekti aslında. Evlendikten sonra hayatım sona ermişti. Çünkü o yüzden bunca zaman hiçbir ilişkim yolunda gitmedi. O yüzden evlilikten nefret ettim hep. Öyle ya evlendikten sonra hayat bitecekti. Nefes alamayacaktım. Çünkü evlilik iyi bir şey değildi. Evlilik kötüydü..
Ve şu anda fark ettiğim bir şey daha var. Tüm ilişkilerimde sevgilimden ayrıldıktan sonra onun ölmesini istedim. Onun bir daha kimseyle olmamasını istedim. Ölmeliydi işte, başkasının olmamalıydı. Elimde değildi bu. Kendimi hep onların ölmesi için dua ederken buluyordum kendimi. Hatta bir ay önce ayrıldığım sevgilim için bile çok istemiştim bunu; ölmesini..
Öyle ya, geçmişte ben ölmüştüm ama eşim yaşıyordu.
Öyle ya benden sonra biriyle evlenebilirdi beni unutabilirdi. Unutmamalıydı, o da ölmeliydi…
Üzgünüm.. tüm bunlar için kendimden özür diliyorum ve kendimi affediyorum. Tüm ilişkilerimdeki o insanlardan da özür diliyorum…

[RimA Vita Perfetto]

telkinlere devam ediyorum. daha doğrusu bazılarına yeniden başladım. kendimi iyileştirme çalışmalarına odaklandım. meğer neler varmış benim uygulamadığım daha :)
büyüyorum. bi tek eft kaldı. yakındır ona da el atacağım. herkesin affına sığınarak gitmeye karar verdim. bu defa okyanuslara açılmak amacım. Deniz olmak yetmiyor. veda yazımı hazırladım. en kısa zamanda paylaşıp forumdan ayrılacağım kısmetse. görüşmek üzere.

[ceko_25]

şimdi hemen gitmede nurbanu nun yazdıkları için akşam biraz tartışıcaz senle ayrıca felsefe az bilen ataist oluyo dedin ya çok harikaydı bende bu felsefeciler neden böle oluyo deyip duruyo dum

[RimA Vita Perfetto]

tartışalım :)
evet onlar az bildiğinden öyle oluyor. 2 bi şey öğrenince bırakıyorlar öğrenmeyi her şeyi biliyorum havalarına bürünüyorlar. oysa şöyle bi baksak din alimleri bile felsefe ile ilgileniyor :)

[RimA Vita Perfetto]

Çok yorulduğumu hissediyorum. O çok derinden hissettiğim yalnızlık duygusu artık o kadar belirgin değil.. Yine de korkuyorum bazen. Ama neyden korktuğumu bilmiyorum. Bu korkunun kaynağını bulabilsem iyileştirebilirim.
Ve ben bu arada Ümit’i çok özledim. Meğer ben onu gerçekten seviyormuşum. Meğer tahmin ettiğimden daha çok yer alıyormuş hayatımda ve kalbimde. Kırgın değilim ona. Hatta çok mutlu olmasını istiyorum. Ama özlüyorum onu. Hem de o kadar çok özlüyorum ki. Yine de iyi ki onunla olmamış diyebiliyorum. Sana çok teşekkür ederim ümit. Seninle olduğum için hiç pişman olmadım. Seninle olduğum için mutluyum. Seninle devam etmeyi çok isterdim. Çünkü sen harika bir insansın. İyi ki tanıştık seninle sevgilim- sevgili öğretmenim. İyi ki öğretmenim oldun, çok şey öğrendim senden. Çok teşekkür ederim. Eminim ki sen de benden çok şey öğrendin. Sana her şey için teşekkür ederim. Seni affettim sevgili. Diliyorum ki miniklerine kavuşur ve meleğinle çok mutlu olursun. Sen de beni affedersin. Böyle umuyorum. Hakkımı helal ettim.
Evet, o’na son sözlerim bunlar olurdu onunla görüşebilseydim. O’na bir kerecik daha sarılıp, seni çok seviyorum diyebilseydim şimdinin pişmanlığı olmazdı üzerimde. Yine de sanki son sözlerimi duyabiliyor muşsun gibi seslenmek istiyorum sana sevdiceğim. Ne olur beni affet. Ne yaptıysam seni sevdiğim için yaptım. Seninle mutlu olmak için yaptım.. seni her zaman güzel hatırlayacağım. Sen de beni öyle hatırla..
Özür dilemek istediğim insanlar var hayatımda. Ama onlardan özür dilemeye korkuyorum. Biri beni 6 yıldır bıkmadan seven dostum. Aşkına karşılık veremediğim için özür dilerim.
Diğeri üniversite 1.sınıftan beri beni seven ve hala ümidini kesmeyen okul arkadaşım. Senden de çok özür dilerim. Sana karşılık veremedim. Çünkü en yakın arkadaşın da beni seviyordu ve gözümün öünden ra kalkışmıştı. Onu sen engellemiştin. Diliyorum ki seni çok mutlu eden bir kadınla evlenirsin.
Ve bir başka arkadaşım vardı. Senden de yüzbinlerce kez özür diliyorum. Benim için kaç sevgilinden ayrıldın. Affet beni ne olur. Umuyorum ki beni unutmuşsundur. Geçen seneye kadar aklındaydım hala aklındaysam özür dilerim.
Zoruma gidiyor hala beni soruşunuz başkalarına. İyi miyim diye arkadaşlarımı bulup bana ulaşmaya çalışmanız.. beni affedin sizlere karşılık veremedim.
Ve hayatımın miladı Murat.. seni çok sevdim meleğim..
Sen de evleniyormuşsun. Hep özeldin hala çok özelsin. Çünkü kimse senin kadar sahiplenmedi beni. Ve ben hiç kimseyi senin kadar sevmedim. Benim ‘değerlim’oldun. Allah razı olsun senden. Seni tüm kalbimle affediyorum sevgili dostum. Senin için artık hiçbir şey ifade etmiyor olsam da sen hala benim Murat’ımsın. Elele gezdiğimiz Gençlik Parkındaki son halimizle hatırlayacağım seni hep. Hele ayağımdaki kırmızı topuklu ayakkabıları çıkarıp başka ayakkabı giydirmiştin ya beni kıskanıp. Biliyor musun beni en çok kıskanan adam sendin. Teşekkür ederim öğretmenim..
Bir şey fark ettim internetten okuduğum bir yazı sonrasında. Yazı, hayatımızdaki insanların isimleriyle ilgiliydi. Anlaşamadığımız ya da anlaştığımız insanların ismindeki harf tekrarlarının tesadüf olmadığını ve bu harfleri önemsememiz gerektiğiyle ilgiliydi.
Eski sevgililerimi düşündüm hemen.
Murat, Vedat,Sedat, Ümit, Muhammet,Murat(2),Murat(3),,Mehmet…
Hepsi ‘t’ harfiyle bitiyor ve genelinde ‘u’ harfi var. Bu benim hayatıma yön verebilir bundan sonrası için. Eğer bundan sonra bir ilişkim olursa isminde ‘u’ ve ‘t’ harfleri olmamasına özen göstereceğim.
Geçmiş telafi edilebiliyormuş. Bir kitapta anlaıyordu. Geçmişime dönüp beni üzen olayları değiştirebileceğim kadar değiştirmeyi düşünüyorum. Çünkü şifalandırmanın yetmediği durumlar olabiliyor. Ben de kitapta anlatılan yöntemi uygulamayı düşünüyorum.
Ailem enerjimi çalıyor. Negatif evimde negatif ailemle yaşamak zorundayım. En azından içinde bulunduğumuz problemden kurtulana kadar. Ben ailem için, ailem benim için büyük bir sınav. Çünkü asla uyuşmuyoruz. Onlar ‘A’ diyorsa ben ‘Z’ diyorum. O kadar zıtız. Ve bu yüzdendir ki onlardan çok beddua aldım. Onların bedduası tutar mı bilmem, ama ben onlar benim gibi olamadığı ve benim gibi düşünmediği için onlara hiç beddua etmedim.
Hani Önder Ergin’in ‘’Derin’’ isimli bir sesli meditasyonu var ya, ben oradaki ağaç kavuğundan hiç çıkmak istemiyorum bazen. Çünkü orada istediğim gibi her şey. istediğim gibi bir dünyayı hayal edip orada mutlu olabiliyorum. Bir ağaç kovuğunda…
Bazen düşünüyorum . herkes doğru yolda da ben mi ters yoldayım acaba.. yoksa herkes gibi mi olmalıyım ben de.. bilemiyorum.
Çok asosyalleştim. Çünkü benim telefonla dahi konuşmama kızan bir anne-babam var. En son bir arkadaşımla oturup dertleştiğim tarihi çok iyi hatırlıyorum. İki yıl beş ay oldu..
En son 4-5 kişilik bir arkadaş ortamını o zaman görmüştüm. Oysa ben çok istiyorum 2-3 kişilik de olsa bir arkadaş ortamını görmeyi ve öyle bir ortama sahip olmayı. Çok sorguladım kendimi. Biliyordum bir şey eksikti. Yoksa benim de olurdu arkadaşlarım. Benim de sıkı dostlarım olabilirdi. İstediğim gibi olabilirdi her şey. Ama benim iki buçuk yıldır reel olarak görüştüğüm hiç arkadaşım olmadı. Sanal vardı elbette. Çok sevdiğim sanal dostlarım hala var. Ama insan alle tutulur gözle görülür dostluklar istiyor bazen. Dokunabileceği, gözlerinin içine bakabileceği ve baktığı gözlerdeki sevgiyi görmek istiyor. Kendim gibi olanı görmek istiyor yüreğim.
Elbette bu hayatta en büyük dost ‘ben’im kendime. Lakin dedim ya bazen dosta ve onun yüreğine dokunmak istiyor ruhum.
Geriye dönüp bakıyorum bir haftadır. Çok büyümüşüm. O kadar büyümüşüm ki irkildim o ilk an.
Nereden nereye… kendim için yaptığım mediler, okuduğum kitaplar, denediğim çeşitli yöntemler.. ne kadar çok olgunlaştırmış beni. Özellikle son yaptığım geçmişi iyileştirme çalışmaları ne kadar da olgunlaştırdı beni. Kendime itiraf edemediğim her şey çok basit geliyor artık bana. Yapmak isteyip de yapmaktan çekindiğim tek bir şey kaldı; EFT. Kendimi hazır hissettiğimde ona başlayacağım. 30 günlük çalışmaya..
RimA Vita Perfetto olmak kolay değil. Bunun için çaba harcamadım mı zaten. Önemli olan Vita Perfettonun düzenli ritmi olan Rima’yı yakalamaya çalışmadım mı.. Vita Perfetto’yu yakalamak ve bunun sürekliliğini sağlayıp Rima olarak yaşamak. ‘Muhteşem Hayat’a ulaşıp onun kafiyesiyle devam etmek tek çizgide. Muhteşemlik bozulmadan, deforme olmadan..
Eşimi artık görmüyorum rüyalarımda. En son gördüğümde (3 ay oldu) bana yüksek bir tepeden bakıyordu. Ve sabah uyandığında vermek istediği mesajı anlamıştım..
Biliyorum ve inanıyorum ki benim yıllardır beklediğim ve rüyalarımda gördüğüm o adam bir gün çıkıp gelecek. Az değil, 8 yıl oldu. Ve ben her gelen sevgiliyi ‘o ‘sandım. Meğer bilerek bekletiyormuş beni , değerini bilmem için. Hele bi gelsin.. köle bile olurum ona  zamanı var elbet her şeyin. Eşimin de gelme zamanı var. Ve biliyorum ki en doğru zamanda gelecek o. Anneme anlattım sonunda rüyalarımı. Ertesi gün seccade yapmaya başladı. Bu ne diye sorduğumda ‘dedin ya, oğlum gelecek, üzerinde namaz kılacak bunun’ dedi. O da bekliyor yarimi, benden kurtulacak ya 
Bu arada psikolog olmaktan vazgeçtim. Ama yüksek lisansımı tezli olarak psikoloji’den yapma kararım hala yerinde. Ondan vazgeçmedim. Psikolog olmanın, gerçekten istediğim meslek olmadığına karar verdim. Çünkü ben geçmiş yaşam terapisti olacağım. Ne kadar karma çözülürse insanlar o kadar rahatlayacak ve dünya üzerindeki gereksiz enerjiler temizlenmiş olacak.
Biliyor musunuz bazen temiz ve farklı bir sayfa açmak istiyor insan ve ben şu an bu durumdayım. Bu forumdan ve diğer tüm üye olduğum forumlardan, sitelerden vs. kısaca tüm üyeliklerimden gidiyorum.
Kendimi sadece araştırmaya ve kendimi tanımaya adamak istiyorum. Çünkü iyi bir terapist ve iyi bir öğrenci olmak için bu yeni sayfaya ihtiyacım olduğunu düşünüyorum.
Hepiniz hakkınızı helal edin. Ben üyeliğimin forum yetkililerinden silinmesini talep ediyor ve şimdilik veda ediyorum. Kimse üzülmesin lütfen. Herkese teşekkürler.
Yeniden geleceğim bir gün. Ve o gün eşimle beraber karar verdiğimiz bir nickle açacağımız bir üyelikle sizlere burada tekrar merhaba diyeceğiz.
Tek bir tavsiyem var size. Kendinizi tanımaya çalışın. Ne istediğinizi öğrenmeye çalışın. Emin olun ki ‘ben kimim’ diye sorduğunuzda tereddüt etmeden cevap verebiliyorsanız bir sorun var demektir.
Eğer günlüğümü okuyanların içinde, günlüğümden hiçbir şey öğrenememiş yahut kendisine hiçbir şekilde pay çıkaramamış birileri varsa lütfen haklarını helal etsinler. Ben kimsenin vaktini ‘boş’a çalmak istemedim. Allah hepinizden razı olsun. Hoşça kalın..

[ceko_25]

bide bana ruh hastası gibibi bişe demişti ne çok sıkıntın varmış neyse yolun açık olsun

[RimA Vita Perfetto]

sevgili ceko sana ruh hastası demedim. bence terkrar oku yazdıklarımı. ayrıca sıkıntım yok çok şükür. bence seni benden ayıran ve beni farklı kılan da bu. ben sıkıntı olarak değil başarılarımın yolundaki çiçekler olarak görüyorum onları. günlüğümde bir tane olumsuz bir şey yok. herkesi affedişimi yazdım. kendimi özgürleştirdiğimi ve bu sayede rahatladığımı anlattım yazımda. Hangi bakış açısıyla bakarsan öyle görürsün.. biraz olumlu olmayı dene sevgili arkadaşım. ışık dolu bir hayat diliyorum.

[RimA Vita Perfetto]

bu arada forumdan ayrılma sebebim de bu. cahil insanların sayısı forumda çok fazla arttı. ve ben bu durumdan fazlasıyla etkileniyorum çünkü benim enerji kanallarım açık. üyliğim kısmetse yarın sonlanacak. hayırlı bir ömür diliyorum herkese.