[imported_Angel]

evet sevgili günlük :)
bir günü daha bitirmek üzereyiz...ancak her biten günün ardından hangi alanda kaç eylem yapmışım bunun çetelesini tutmak beni biraz sıkmaya başladı..

ve dahası sanki eylem sayısı olarak az eylem yaptığım alanda sanki az ilerliyormuşum gibi beni bir yanılgıya da düşürebiliyor beni bu sistem..onu farkettim şimdi...mesela atıyorum hayatımın bir alanı için bir yandan 7-8 iş yapmış görünüyorum ancak hepsinin toplasan bir incir çekirdeğini doldurmayabiliyor..öte yandan 1-2 eylem yapmış göründüğüm işte de az ama esaslı bir iş yapmış olabiliyorum...mesela en düşük eylem sayılarım saç ve gardrop konularıyla ilgiliydi...ama insan bu konuyla ilgili hergün yeni birşey yapamayabilir...tabi canım kim saçlarına hergün farklı bir model buluyor ki ? yada kim hergün alışverişe çıkıp hergün kendisine yeni kıyafet alıyor ki ? aslında bu tarz eylemler hergün birşey yapılması zorunlu olmayan..ama arasıra belli bir vakit ayrılıp o vakit içerisinde halledilip bitirilmesi ve periyodik aralıklarla tekrar edilip sürekli hale getirilmesi gereken şeylermiş bunu farkettim...o yüzden artık eylemlerimi tek tek saymama kararı aldım...

bir günü başarıyla ve istikrarla bitirip bitirmediğimin tek ölçüsü olarak bundan sonra sadece hayatımın 5 alanının en azından hergün tekrar yapılması gereken zorunlu olan kısımlarında yapmam gerekenleri yapmışmıyım yapmamışmıyım ona göre değerlendireceğim kendimi...daha önce belirttiğim gibi zaten bu başlıklar sabit değil...mesela anabaşlıklardan birisinin tamamen hallolduğunu ve kafamda sorun olmaktan çıktığını gördüğüm an..normal hayatımın bir parçası haline geldiği an artık o başlıkla uğraşmama gerek kalmayacak..iş otomatik pilota bağlanmış olacak...

bundan sonra hergün takip edeceğim başlıklarımı 5 ten 3 e indirmiş bulunuyorum..geri kalan ikisini tamamen hayatımdan çıkarmayacağım ancak hergün üzerinde çalışma yapılabilecek konular değiller o yüzden...

böylece şu 3 başlığa yoğunlaşacağım...

sağlık, kişisel bakım ve psikoloji...

[imported_Angel]

merhaba sevgili günlük
bugün çok mutlu bir gün geçiriyorum hava kapalı ve gri olmasına rağmen...bunda dünkü günümü kendi açımdan verimli bir şekilde geçirmiş olduğumu düşünmenin vicdan rahatlığının da etkisi var tabi ki :)

yaptığım sevgi olumlamalarından mıdır nedir ? aile fertlerimin bana olan sevgi gösterileri ve güzel sözleri gözle görülür şekilde artış gösterdi...sevildiğimi gerçekten hissetmeye ve sevildiğime gerçekten "ikna olmaya" başladım..
eskiden bu sözleri duyabilmek için ve gözlerine girebilmek için neler yapmıyordum ki ? sırf sevilebilmek için onların hoşlandıkları sevdikleri şeylerden ben de hoşlanıp seviyormuş gibi davranıyor ve kendi zevkimi unutuyordum...ama şimdi tam tersine hiçbirşey yapmıyorum bile...daha da iyisi artık benim kendi zevkime de saygı gösteriliyor...

geçen sene hep değişimin içten başlayıp dışa doğru devam etmesi gerektiğini düşünerek gelişim rotamı ona göre çizmiştim ama şimdi de görüldüğü üzere tam tersi yol izliyorum...bu sefer dıştan başlamayı kendime uygun gördüm...zaten diğer günlüğümün içeriğiyle bu günlüğümün içeriği arasında epey fark görüyorum..eski günlüğüm daha ziyade geçmişe daha ve ailemin bana karşı yaptığı yanlışlara ve bu yüklerden kurtulma çabalarıma dayalıydı..şimdi ise önüme bakarak kendimi geliştirme çabaları içinde olduğumu anladım...yani eski defterleri kapatmışım belli ki...

şu an dıştan içe yol izliyor olmam tabi ki içsel çalışmalarımı bıraktım anlamına gelmiyor..burada söylemek istediğim şey ; ağırlık verdiğim taraf..
eskiden dinlediğim telkinlerin seçimlerini bile buna göre yapıyordum..yani dışadönük sosyal amaçlı telkinlerden ziyade ego, kendine güven, suçluluk , koruma kalkanı gibi telkinlere daha çok ağırlık veriyordum ama sosyal telkinleri daha az dinliyordum hatta bazılarını hiç dinlememiştim..

şimdi ise yeni yılda, daha önce hiç dinlemediğim ; topluluk karşısında konuşma ve sosyal fobi telkinlerini dinleyerek başlamak istedim (yani dıştan içe yol izlemek istedim) eskiden ben topluluk karşısında konuşma telkinini işhayatında toplantılarda sunum yapan ve seminer veren konuşma yapan kişilere ait telkinler zannederdim ve bana göre olmadığını düşünürdüm ama düşündüğüm gibi adına bakıp yanılarak bu telkinin sadece topluluk karşısında konuşma olarak değil, "toplum içinde konuşabilme" telkini de olduğunu anladım...
gerçekten bunlara da ihtiyacım varmış hakikaten iyi geldiler..belki hala dışarıda gezmeye karşı isteğim yok ancak eskisi gibi buna kabus gözüyle de bakmıyorum...yani aniden gel beraber gezelim diye çağırsalar ve reddedemeyeğim bir durumda olsam belki isteksiz giderim şu an ancak bunu kabus olarak görmem...eskiden kendimi insan içine çıkmaya toplum içine çıkmaya layık göremezdim..çünkü kendimi çok ihmal ettiğim kendime bakmadığım için birşeyleri hep eksik görürdüm kendimde..ama şimdi kendime bakıyorum ve kendime saygı gösteriyorum...dinledikçe daha da iyiye gidecek inşallah...

[imported_Angel]

merhaba günlük..
bugün şu an belki de hayatımın en önemli kararlarından birini vermiş bulunuyorum (yada şöyle söyleyeyim çok önemli birşeyin farkına vardım)

ne mi ? hani sorunlarımın bir kısmını imajımla ve görünüşümle ilgili sorunlar teşkil ediyordu ya...işte onun nedenini düşüne taşına buldum günlük...
geçmişimdeki kendime özen gösterip süslendiğim ( en azından heyecanla hevesle birşeyler yapmaya çalıştığım dönemler) hayatımdaki daha aktif dönemlermiş...şu anki yaşantım o kadar aktif olmasa da kendime o gün gösterdiğim aynı özeni..duyduğum aynı heyecanı neden bugün yaşamayım ki ? neden kendimi şu anki bulunduğum ortamı ve yaşam tarzımı beğenmediğim ve küçümsediğim için cezalandırayım ki ?
evet oturduğum mahalle ve sakinleri bizim yaşam tarzımıza uygun değil..yaşıdım yok...yakınlarda tek başına gideceğim biryerde yok..günlük zorunlu işler ve alışverişler için çıkıyorum...ve ben bu sorunu kafamda çok büyütmüşüm ve mahalle tutucu olduğu için bırakın kendine bakmayı süslenmeyi..kendimi saldıkça salmaya başladım böylece mahallede rahat gezicek ve kimsenin dikkatini tepkisini çekmeyecektim ve rahatsız edici bakışlara maruz kalmayacaktım kendime göre...fakat ona bakarsan buna rağmen hala da rahatsız eden bakışlara maruz kalıyorum ve buna meydan bile vermemiş olmam daha sinirimi bozuyor....suç işlemeden cezasını çekmek gibi oluyor...ama artık kendi standartlarımı aşağı çekmeye niyetim yok..bulunduğum şartları belki değiştiremem ama bu böyle gitmez...kendimi saldıkça daha kötü hissediyorum...o yüzden yaşamımı mahallemi mahallemdeki insanların tarzlarını küçümsemeyeceğim artık...ve dışarı alt tarafı bir bakkala gitmek için bile çıkıyor olsam "amaaaann nasıl olsa mahalle bakkalına gidiyorum iyi giyinsem ne olacak ? " demeyeceğim...en azından kendime saygım olduğunu dışarıya telkin edebilmek için en azından saçımı başımı tarayıp, çok bi makyaj yapmasam bile en azından hafif bir rimel ve dudaklarıma parlatıcı sürerim en azından sağlıklı görünmemi sağlar bana da moral olur öyle değil mi ?

yoksa ben kendime daha iyi bakmak daha iyi giyinmek için şu anki şartların değişmesini beklersem ohooooo daha çok beklerim...hatayı burda yapmışım..yoksa ömrüm böyle geçip gidecek...
hesapta olmayan ve aniden içine katılmak zorunda olduğum farklı ortamlarda da zorlanıyor olmamnın nedeni bu olsa gerek...kendimi bulunduğum şartlara ve mekana göre şekillendirmek...

[imported_Angel]

merhaba sevgili günlük :)
bugün evdeki makyaj malzemelerimi gözden geçirdim ve birkaç deneme yaptım..ve aralarından bana yakışmadığını düşündüğüm renkteki malzemeleri ayıklayıp attım...bu denemelerim sayesinde bir dahaki sefere böyle bir alışverişe çıkmam gerektiğinde en azından hangi renklere bakmam gerektiğini hangi renklerden uzak durmam gerektiğini anladım..benim için çok faydalı oldu geçmişteki zevklerimin tercihlerimin de bugün itibariyle değişmiş olduğunun farkına vardım böylece...geçmişte satın aldığım (beğenerek aldığım) siyah gözkalemlerinin aslında beni ağır ve yorgun gösterdiğini, onun yerine gri tonlardaki gözkalemlerinin beni daha dinç gösterdiğini farkettim ve artık renk seçimlerinde artık çok sert ve belirgin renkler yerine daha açık ve yumuşak ve daha ışıltılı tonları tercih ettiğimi farkettim...yani daha abartısız şeyleri tercih ettiğimi ve artık abartıyı beğenmediğimi farkettim benim için çok güzel bir deneyim oldu bugün..kendimle ilgili epey şey öğrendim :) günü bitirip yatağa yattığımda "günü boşa harcadım" diye düşüneceğim günlerden birisi olmayacak..rahatça günü arkamda bırakıp uyuyabileceğim :)

[imported_Angel]

Merhaba günlüğüm

son birkaç gün (bugün de dahil) depresif ve dalgalı ruh halleri yaşadım..şu an biraz daha iyiyim çok şükür..o dönemde buraya yazasım gelmedi..
ama farkettiğim birşey varki artık eskisi gibi çabalarımı kötü günlerimde bırakmadığım...yani bu süreç içinde yine mutluluk listeme uyma gayreti gösterdim..günlük bakımlarımı sporumu falan aksatmadım..artık hayatımın bir parçası haline geldiler çok şükür..istediğim de buydu zaten..

ama biyandan şunu da anladım..hayatımıza kattığımız yenilikler bize ilk başlarda cazip geliyor heyecan verici geliyor düşünerek ve özenerek yapıyoruz ve zevk alıyoruz..bir yerde bize kendimizi ödüllendirme kendimizi şımartma gibi geliyor yani...ama temel hayatımıza bunlar yerleşip otomatik hal aldığında eski heyecanı kalmıyor...mesela kendimden örnek vereyim benim eskiden vucuduma nemlendirici krem sürme adetim yoktu..son dönemlerdeki çabalarım sonucu bunu yapa yapa günlük hayatımın bir parçası haline getirdim ancak ilk günkü kadar farklı ve extra birşey gibi gelmemeye başladı sıradan gelmeye başladı..

demem o ki...hayatımıza belli aralıklarla yenilikler katmamız gerekiyor ki o heyecanı taze tutabilelim..bazı şeyleri hayatımıza katmak rutin haline getirmek tabi ki bizim istediğimiz birşey..ve hayatı kolaylaştıran birşey..ancak zaman zaman katmak istediğimiz başka yenilikler bulamadığımızda elimizdeki rutinleri bile yitirme tehlikesiyle karşı karşıya kalabiliriz..
bunu önlemek için bugün farklı birşeye kendimi alıştırmaya başladım..bugüne kadar kulağım delik olmasına rağmen küpe takmazdım..şimdi bugünden itibaren evin içinde de olsam küpe takmaya başladım..yatarken çıkarıorum eskiden krem sürmek heyecanlı gelirdi bugün ise küpelerim heyecan verdi...bunu da hayatıma katınca bakalım sırada ne olacak :)

geçenlerde eskiden çalışıyor olduğum dönemdeki halimle şimdiki halimi karşılaştırdım ve kendimi epey salmış olduğumu farkettim...zaten bugüne kadar ki yaptığım girişimler bu sorunu ortadan kaldırmak içindi...
çalışıyor olmanın ve ortamın verdiği zorunlulukla sürekli bakımlı ve iyi giyimli olma zorunluluğu vardı tabi..şimdi ev ortamının rahatlığı ve üstüne üstlük oturduğum mahalle sakinlerinin yaş ortalamasının yüksek oluşu yaşıdımın olmaması ve tutucu bir yapıya sahip olmaları kendim iyice salmama neden olmuştu..göze batmamak aradan sıyrılmamak için önce renkli giyimi kesmiştim ve koyu kıyafetlere yönelmeye başlamıştım...derken makyaj yapmamaya hatta saç taramamaya kadar gitti iş..şu an yaşım 30 a geldi ama bunun 40 ı var 50 si var..bu yaşta böyleysem işim çok zor dedim kendi kendime....ve şimdi misafir geleceği zaman kendimi hazırlamak bei çok yorar oldu ve dışarı çağırdıklarında gezmeye karşı isteksizlik başladı..çünkü çok bakımsızdım ve işyahatında çalıştığım dönemki kadar bakımlı olduğum günlere geri dönmeye karar verdim...iyi görünmek ve bakımlı olmak için illa çalışıyor olmam gerekmediğini ve de mahallenin yapısına birebir uymak zorunda olmadığımı düşünüyorum şu an...yine işe sıfırdan başladım ve temel bakımları rutin hayatıma tekrar katmayı başardım...dün odamdaki dolap raflarını yeniden düzenledim..bakımım için olması gereken herşey şimdi elimin altında ve birarada oldu iyi de oldu..bence dekoratif biblolardan çok daha işe yarar bir düzene sahip oldum..çünkü iyi görünmek ve bakımlı olmak beni oldukça etkiliyor..diğer şeyler sonra geliyor benim için...
çabalarımın meyvelerini şimdiden görmeye başladım..spor sayesinde vucudum şimdi daha sıkı..ve yaptığım bakımlar sayesinde de sabah pürüzsüz mis kokulu ve yumuşacık bir ciltle güne merhaba diyorum :)

[imported_Angel]

merhaba günlük :)

geçenlerde demiştim ya hani...insanın günlük hayatına alışkanlık olarak katmak istediği, hayatına geçirmek istediği yeni şeylerin yanısıra sık sık başka yenilikler bulmaya da ihtiyacı var diye...

şu an çok şükür hayatıma katmak istediğim birçok şeyi kattım ve alışkanlık haline getirdim..ancak şu an nedense hayatıma katabileceğim yeni şeyler bulmakta zorlanıyorum...durum böyle olunca da hayatıma kattığım yeni şeyler artık normal gelmeye başlıyor ve heyecanı kalmıyor...
zorlanmamak için küçük şeyleri kata kata ilerlemeye çalışıyorum..eskiden yüzünü bile yıkamaya üşenen ben şimdi her Allahın günü vucuduma kremler losyonlar sürer oldum...e buraya kadar tamam...gerçekten kendimi temiz ve bakımlı hissediyorum..eeee sonra ? hepsi bu kadarmıymış ?
ama başka ne gibi bir yenilik bulabilirim bilmiyorum...düşüneyim bakalım olmazsa hayatıma katmak istediğim ufak yeniliklerin listesini çıkarıyım...bu listeyi çıkarmak için de sakince bir köşeye çekilip sıkılmadan düşünmem lazım..ve de rahatsız edilmemem lazım tabi ki...

ha bu arada belirteyim telkinden midir nedir internete ve bilgisayara olan düşkünlüğüm azaldı...isteğim azaldı ancak şimdi de boşluktan sıkılıyorum ve ne yapacağımı bilmiyorum...kendimde eksik gördüğüm şeyleri yine ufak yenilikler olarak katmak istiyorum aslında çok da eksik yönlerim var gibi..ama neden bulamıyorum ? heralde tek sorunum günlük bakımlarımı ihmal etmek değildi öyle değilmi ? kafam neden çalışmıyor şu an canım sıkılmasın diye hergün hayatıma katabileceğim ufak yenilikler aramaya başladım..sanki hergün daha önce hiç yapmadığım yada uzun süre yapmadığım birşeyi yapmak zorundaymışım gibi hissediyorum aksi halde sıkılıyorum..bugünmün dünümden farklı geçmedi diye...zamanı boşa harcamış hissediyorum kendimi..

[bluegirlx]

harika kararlar almışsın..bu boş günlerini kendini tanmakla geçir derim..kitap oku bol bol..yazı yaz..içinden gelenleri yaz..yürüyüş yap. hayatın içine karış ..fırsatlar çıkacak..mesajlar gelecek..rüyalarından rehberlik iste..sevgiler..

[imported_Angel]

tekrardan merhaba sevgili günlük

bulunduğum mahalle ve ortam ve sosyal imkansızlık dolayısıyla.ve ortama ayak uydurarak rahat etmek rahatça yaşamak bahanesi arkasına sığınıp kendimi salmıştım hatırlarsın..ama kendimi geri toplayabilmek için de girişimlerde bulunmuştum...mesela günlük bakımımı aksatmadan düzenli olarak yapmayı hayatımın normallerinden birisi haline getirmek gibi..ve çok şükür bu hedefime ulaştım...ancak bu tek başına yeterli değildi...

bende kuaför fobisi olduğu için saçlarımın renginden aylarca rahatsız olmama rağmen ve kuaföre giderek anca bundan kurtulacağımı bilmeme rağmen günlerimi hatta aylarımı...ha bugün gideyim..ha yarın gideyim...olmadı aybaşı gideyim derken durum ayları bulmuştu ve sonu yoktu...evet erteleme tuzağına düşmüştüm...ama artık bakımlı birisi olarak bu istemediğim saçlara daha fazla dayanamayacağımı anladım ve bunu çözmenin psikolojik yollarını aradım...derken erteleme ve karar vermeyle ilgili kendi olumlamalarımı hazırladım ve sesimi kaydedip dinledim...inanırmısın dinlediğim ilk gün etki etti ve dinlerken birden babamın yanına gidip dedim ki " artık bugün kuaföre kesin gitmek istiyorum" dedim...bunu duyduğunda ilk başta ciddiye almamıştı çünkü daha önce bu sözleri ona defalarca söyleyip sonra son anda vazgeçmiştim..ama sonra işin ciddiye bindiğini anladı ve saçlarımı istediğim renge boyattık ve şu anda çok mutluyum...

anladım ki mutluluk sadece tek bir eylemi gerçekleştirmekle olmuyor...merdivenin basamakları gibi birbiri ardına doğru sırayla eylemler sıraya diziliyor ve gerçekleştirildikçe mutluluk artıyor...nitekim ben günlük hayatımda bakımlı olmayı hayatıma katmamış olsaydım bakımsız halimle saçlarımı boyatmış olmam da tek başına işe yaramayacaktı..ama ilk önce bakım olayını hallettiğim için saçımı boyatma isteğim sonradan kendinden alevlendi...

ve şimdi günlük bakımlarını ihmal etmeyen, bakımlı ve ideal saç rengini bulmuş birisiyim...şu an böyle olduğum için de şu an daha çok süslenesim ve daha çok dışarı çıkasım geliyor..biliyorsun dışarı çıkma konusunda da sorunlarım vardı...ama şu an hiçbir bahanem olmasa bile markete alışverişe gitme bahanesini bile kullanıyorum dışarı çıkmak için....ayrıca internetten doğru makyaj yapma ve kendime yakışan renkleri deneyip yanılarak bulma çalışmaları içindeyim şu an...özellikle de y eni halime göre bunu uyarlamaya çalışıyorum....daha kilo problemim çözülmedi kilo veremedim ama sporuma olabildiğince devam ediyorum..eskisi gibi yan gelip oturmuyorum...sadece çok yorgun bir gün geçirmişsem yada kaslarımda sorun varsa yapmadığım oluyor..başka türlü bahanem yok artk...

belki böyle devam edersem hayatımda girdiğim ortamlar da kendiliğinden değişebilir ve çevremde arzuladığım türde insanlarla karşılaşabilirim inşallah...bakımlı, kendine güvenen, kendine yakışanları bulmuş ve imajını oturtmuş ve kilolarını vermiş birisi olarak belki dışarı çıkma isteğim sadece yakın çevre marketlere alışveriş için gitmekle sınırlı kalmayıp daha uzak mesafelere daha merkezi yerlere gitmeyi de isteyebilirim..böylece yaşadığım mahallenin yapısı da benim için sorun olmaktan çıkar
anladım ki kendimi yaşadığım mahalleye adapte ettiğim için herşeyi ihmal etmişim ve bu yüzden dış dünya fobisi geliştirmişim..bu da beni çorap söküğü gibi gelişip bakımsız özensiz ve sağlıksız ve psikolojisi bozuk ve dünyaya ilgisiz biri haline getirmiş...şimdi kendimi hayatın merkezine daha yakın hissediyorum..

[imported_Angel]

tekrar merhaba sevgili günlük
şu an nasıl olduğumu tam bilmiyorum..hem iyiyim hem de kötüyüm..yani hayatımda beni mutlu eden şeyler de oluyo..kötü hissettiren enerji düşüren şeyler de oluyor..bu iyi ve kötü şeylerin oranı şu an eşit yoğunlukta olsa gerek ki..iyiyim yada kötüyüm diyemiyorum..2 taraftan birisi baskın gelememiş...

ama ben yinede önce iyi gelişmelerden bahsetmek istiyorum...geçenlerde düzeltmek istediğim konularla ilgili bulduğum olumlamaları seslendirmiştim ve bir süredir dinliyordum...ve burada da okumuştum insanın kendi sesi olunca daha etkili oluyormuş diye...hakikaten bu olumlamalar telkinler gibi kulakla duyulmayan halde olmamalarına rağmen telkinlerden daha kısa sürede etkilerini gösterdiler..belki bunda kısa olumlama cümleleri seçmiş olmamın da etkisi vardır..çünkü telkinlerden biliyordum uzun telkinler bana pek yaramıyordu beynim çok yoruluyordu...erteleme ve kilo vermeyle ilgili böyle bir olumlama çalışması yapıyorum 2 haftadır...okumaya ve yazmaya özel vakit ayırmaya üşendiğim için seslendirip dinlemek yöntemi aklıma geldi...özellikle de erteleme konusunda hemen etkisini gösterdi...aylardır kuaföre gitmeyi erteliyordum ve sonunda gittim...ve inanırmısın hem de olumlamaları dinlediğim ilk gün harekete geçip gittim...sonucunda da mutlu olunca onun haricinde kafamda "yapılacak işler" olarak kuyrukta bekleyen birtakım işlere karşı da bana heves geldi ve aklıma geleni yapıp bitirdim ve zihnimden epey yük kalktı...artık yapılacak iş olarak birşey varsa aklıma geldiği an..eğer o an yapmam mümkün birşeyse hemen yapıyorum....mesela hayatımdan buna dair en son örnek olabilecek şeyi söyleyeyim..bir süredir evdeki musluklardan akan sularda suyu ısıtma soğutma olayında anormallik bozukluk vardı ve biz tamirci çağırmak onarttırmak için önce aybaşını beklemeyi kararlaştırmıştık ama dün haftasonu olmasına rağmen tamircileri aradık ve pazartesi için gün aldık...pazartesiyi yada aybaşını bekleseydik o kadar gün daha bu dertle uğraşacaktık....elimizi bile korkarak yıkar olmuştuk :) yarın inşallah artık öyle bir sorunumuz da kalmıyacak :) bu ufak mucizeler erteleme olumlamalarımın mucizesi oldu...kilo verme konusunda ise daha kilo veremedim ancak spora karşı daha istekli oldum ve iştahımda azalma oldu..daha da iyisi artık herhangi birşey yerken daha seçici davranmaya başladım..ve yemeden önce düşünmeye başladım..acaba bu yiyeceğim şeyin vucuduma faydası mı olacak zararı mı ? diye....ileride başka düzeltmek istediğim konularla ilgili de olumlama seslendirip dinleme yöntemini yapacağım :)

[Alexandra]

Hoşgeldin yeniden İmported Angel,

Seni görmek gerçekten çok güzel:))

Olumlamaları seslendirmiş olman çok iyi olmuş. Onu ben de düşünüyorum. Sürekli dinleyebilmek için, devamlılığını sağlayabilmek için çok gerekli bence.

Bu arada dalgalanmalar yaşamamız çok doğal ancak hayatın karşımıza getirdiği sıkıntılardan ve zorluklardan eğer eskisine göre daha az etkileniyor, hatta üzerinde bile durmadıklarımız oluyorsa, eskisine nazaran daha olumlu bakabiliyor, arkasında iyi birşeyler olacağına inanabiliyorsak, ilerleme kaydediyoruz demektir.

Çok özletme kendini...

Öptüm canımcım:)

Sevgilerimleee