Teşekkür ederim size de ipodunuz hayırlı olsun sağlıkla dinleyin , huzurla ve keyifle...

3 yıllık evlilik bence düşünmek için yeterli ama herkesin kendi özel hayatı bazısına 2-3 yıl yeterken bazısına hiç yetmeyebiliyor. Ben hemen çocuk sahibi olanlardanım ve hiç pişman değilim. Bu dünyadaki yaptığım en muhteşem şey anne olmaktı. Ayrıca bir de yaş faktörü var tabi göz önünde bulunması gereken...

Saygı ve selamlar....

[karavan]

Herkese günaydın,

Saat on herkese güzel günler diliyorum.Bu sabah yine erken kalktım.Sitede biraz gezindim.EFT ile ilgili epey bir okuduktan sonra Biskletime atladığım gibi doğru spora tabii ki müziklerimi dinliyerek.
Dönüş yolunda kaldırımın kenarına oturmuş çok yaşlı bir amca gördüm.Durdum,geri yanına gittim.Eli yüzü nur içinde o kadar güzel bir yüzü vardı ki.Yanına oturdum.Amcam dedim iyimmisin?.Konuşmadı yada konuşamadı.Gülümsiyerek başını salladı iyiyim anlamında.Sonra sordum amcam dedim bir ihtiyacın varmı?Gözlerime baktı omuzlarını kaldırdı o güçsüz haliyle.Hani "İşte" der gibi.Çıkardım bişeyler verdim sıkılarak.Onu kırabileceğimi düşünerek.Aldı.Gözlerime öyle bir baktı ki.Konuşmasına gerek kalmadı anlattıkları için.Usulca kalktım sırtını okşadım.Allah senden razı olsun amcam dedim.Ve yola koyuldum.Sonrada eve gelinceye kadar ağladım.
Bana yaşattığı duygular için allah uzun mür versin allah onu hiç sıkmasın allah ondan razı olsun.İşte böyle bugünümü dolduran şu ana kadarki en güzel olay bu oldu.
Evde biraz ağırlık çalıştım sonrada keyifli bir duş ve şu an günlüğüme yazıyorum.
Artık her an Allah'ıma şükrediyorum.Bana verdiği her lokma için,sağlığım için,sahip olduğum güzel çocuklarım için,onların sağlığı için,onları bana sağlıyan eşim için,hayatımda sahip olduğum en ufak şeyler için dahi şükrediyorum.

Hepinize teşekkür ederim.
İyiki varsınız.
İyiki yanımdasınız.
İyiki sizleri tanıdım.
Her geçen gün daha iyi şeyler yaşamama vesile oluyorsunuz.

[karavan]

Bu arada yazmayı unuttum.
Birkaç gündür uyku ve yorgunluk hali oluyor demiştim.İki gündür telkinleri dinlemeyi minimuma indirdim.Günde bir iki saat kadar biliyorsunuz günde yaklaşık onsekiz saat kadar dinliyordum.Bugün o halim yok.Kesin telkinlerden diyemiycem.Belki olabilir diyorum.Birkaç gün sonra yine onsekiz saatlere çıkıcam eğer yine olursa yine saati düşürücem.Kontrol ederek neticeyi burada sizlerle paylaşıcam.

[karavan]

Günlüğüme merhaba,

Bugün yazmayı öğleden sonraya bıraktım.
Arkadaşlarımın günlüklerine öncelik verdim bugün.
Nede olsa günlüğümde güzel şeyler yazmamın bir sebebi de onlar.
Onların varlığını hissetmek, günlüğüme girip okuduklarını bilmek çok güzel bir duygu.

Ben şöyle düşünüyorum burada hepimiz aynı tirene binmiş değişik vagonlarda, değişik kompartmanlarda seyahat eden kader birliği yapmış gideceği adres aynı olan yolcularız.
Zaman zaman inenlerimiz olsada bir sonraki istasyonda yine yakalayıp yerlerini alıyorlar trende.

Çok çok uzun bir yolculuk bu hele genç kardeşlerimiz çocuklarımız için.Ben kendi adıma çok zevk alıyorum bu yolculuktan.Yeni arkadaşlar ediniyor her istasyonda başka bir mutluluk yaşıyorum.
Daha da güzeli bu trende herkes birbirine birşeyler öğretiyor. Hepimizin bir diğerimizden öğreneceğimiz birşeyler var elbet.

Teşekkür ederim.
Hepiniz iyiki varsınız
İyiki yanımdasınız.

[karavan]

Sevgili günlüğüm,

Bugün günlerden Cuma.
Henüz tamamen bitmese de şu ana kadar güzel geçen bir günün ardından birşeyler yazmak istiyorum.

............................

Ne yazayım diye epey bir bekledim ama nedense yazacak birşey bulamadım.
Öylece ekrana bakıp kaldım.
Dalıp gittim birşey düşünmeden.
Bazen hiçbirşey düşünmeden öylece uzaklara bakmak geliyor içimden.
Az öncede öyle oldu. Ekrana bakıyordum ama ekran değildi baktığım. Ekranın derinliklerinde taaa içime bakıyordum sanki. Birşey düşünmeden derken aslında o kadar çok şey düşündüğümü farkediyorum, sanki bir sürü rengin bir araya gelip bembeyaz görünmesi gibi aslında hiçbirşey düşünmediğimi sanıyorum.

Zaten oldum olalı hep düşünürken görürüm kendimi, dalıp dalıp giderken derinlere.

Ne bileyim işte böyleyim.İyimiyim kötümüyüm bilemiyorum.
Konuşmaktan çok susmaktır beni tarif eden kelime.
Konuşsamda sessiz sessiz kendimle konuşurum hep.


Bu ara alıp başımı gitmek istiyorum. Dağlara o sessizliğin sesini dinliyebildiğim dağlara. Bir kaya kovuğunda gecelemek, gecenin sessizliğinde içsel haykırışlarımı duyabilmek istiyorum. Nedir benim kendimle alıp veremediğim, nedir bitmez tükenmez savaşım bunu hesabını sormak istiyorum. Alıp karşıma kavga etmek istiyorum kimse ayırmadan ağzını burnunu dağıtmak kanlar içinde kalana kadar kolumu kaldıracak halim kalmayana kadar. Sonra da sarılıp barışmak istiyorum tüm öfkeler bittiğinde. Dost olmak istiyorum kendimle. İki kişi olarak gittiğim dağlardan tek kişi olarak inmek istiyorum ama yorgun, ama bitap, belkide sürüne sürüne.

Zaten yorgunum, kalırsam kalayım oralarda diyorum. Dönecek gücüm kalmayana kadar dağlarda dolaşmak istiyorum. Bulutların arasında dağların jilet gibi havasını çeke çeke içime yeniden doğmak belki istediğim. Kimbilir......
Ne istediğimi bende bilmiyorum galiba.
En kötü karar kararsızlıktan daha iyiymiş derler ya.
Yoksa ben karar mı veremedim hala.


"Güzel bir gün " diye başladım, bir fırtınayla nerelere geldim.
İçimde dindiğini sandığım ama bir türlü dindiremediğim o fırtınayla....



İyiki varsınız,
iyiki yazdıklarımı okuyorsunuz,
Hepinize teşekkür ederim.

[karavan]

Sevgili günlüğüm,

Dün sana birşey yazmadım.Yazacak birşey bulamadım aslında.Kayda değer birşey yok yani anlıyacağın.

Herşey kaldığı yerden devam ediyor işte.

Genelime baktığım zaman aybaşından bu yana kendimde olumlu yönde gelişmeler olduğunu görüyorum.

Ara ara dalgalanmalar oluyor bunun da normal olduğunu düşünüyorum.Yılların birikiminin öyle değil birkaç günde aylar içinde bile düzeleceğine inanmıyorum.Ama elbette ki düzelecek.Buna inanıyorum.

Her gün başka arkadaşlarımın günlüklerini, yazdıklarını okuyorum.Yeni şeyler öğreniyorum.Öğrenmek hoşuma gidiyor.durağanlığımı değiştiriyorum gibi hissediyorum.

İşte gördüğün gibi içimden pek yazmak gelmeyince yazdıklarımın da tadı olmuyor.Daldan dala atlıyorum.

En iyisi yazmaya son vermek.

[fgceker]

karavan Nickli Üyeden Alıntı

Sevgili günlüğüm,

Dün sana birşey yazmadım.Yazacak birşey bulamadım aslında.Kayda değer birşey yok yani anlıyacağın.

Herşey kaldığı yerden devam ediyor işte.

Genelime baktığım zaman aybaşından bu yana kendimde olumlu yönde gelişmeler olduğunu görüyorum.

Ara ara dalgalanmalar oluyor bunun da normal olduğunu düşünüyorum.Yılların birikiminin öyle değil birkaç günde aylar içinde bile düzeleceğine inanmıyorum.Ama elbette ki düzelecek.Buna inanıyorum.

Her gün başka arkadaşlarımın günlüklerini, yazdıklarını okuyorum.Yeni şeyler öğreniyorum.Öğrenmek hoşuma gidiyor.durağanlığımı değiştiriyorum gibi hissediyorum.

İşte gördüğün gibi içimden pek yazmak gelmeyince yazdıklarımın da tadı olmuyor.Daldan dala atlıyorum.

En iyisi yazmaya son vermek.

Sevgili karavan;

Geçtiğimiz haftam sürekli yollarda geçtiği için bir türlü siteye istediğim yoğunlukta giremedim ve yeterli verimlilikte okumalarımı yapamadım

Demişsin ki;''Yılların birikiminin öyle değil birkaç günde aylar içinde bile düzeleceğine inanmıyorum.'' Ben bu cümlenin ardından hemen kocaman bir İPTAL diyorum ve bu mesajını evrenden silmek istiyorum

Eski kalıplarımızdan sıyrılmak kolay değil elbette,seninde dediğin gibi dalgalanmalar yaşamadan olmuyor ama sende bilirsin ki her zaman durgun denize bakmak bize zevk vermiyor bazen denizde hayat olduğunu anlayabilmemiz için dalgaların çıkmasını ister oluyoruz.Bazen bu dalgalar ufacık oluyor bazende yeri yerinden oynatacak kadar devasa.Ama diyorum hep elimizdekinin değerini anlayabilmek için bazen arada şöyle gelgitler olmalı ki bizde aslında neye sahip olduğumuzu fark edip şükredebilelim öyle değil mi ....

Sen ihityacın olan en önemli şeye kendine sahipsin.Çıktığın bu zorlu yolculukta en büyük destekçin kendinsin ve içindeki o mutluluğa aç olan sensin.Senin içinde bu büyük güç oldukça hiç bir dalgalanma hiç bir mutsuzluk hissi seni çıktığın bu yoldan döndüremez.Bazen durup dinlenmek gerek.

Bir hikaye vardır bilir misin bilmem ama affına sığınarak seninle paylaşmak istiyorum.

''Bir gün bir keşiş kızılderililerle ilgili bir araştırma yapacakmış ve aylarca onların köyünde yaşamaya karar vermiş.Böylece yanına şehirden bir kızılderiliyi alarak onu kendi köyüne götürmesini istemiş.Önde kızılderili arkada bizim keşiş kızılderilinin rehberliğinde yola çıkmışlar.Hızlı hızlı yol alıyormuş fakat arada nedense kızılderili durup durup birşey bekler gibi arkasına dönüp dönüp bakıyormuş ve biraz oturup beklemeye koyuluyormuş.Bu bir olmuş iki olmuş üç olmuş en sonunda keşiş dayanamayıp kızılderiliye sormuş.

--Herşey iyi hoş güzel ama neden sürekli durup durup sanki arkadan bir gelen varmış gibi onu bekliyor
sun,baksana hava kararmak üzere,acele etmezsek köye varamayacağız ve geceyi dışarıda geçirmek zorunda kalacağız. Bu sözler üzerine kızılderili şöyle bir durmuş ve keşişe şu cevabı vermiş.

--Bazen öyle hızlı yol alırız ki ruhumuz gerimizde kalır.Eğer arada durup onu beklemezsek ve bulunduğumuz noktaya gelip bize uymasını sağlamazsak onu gerilerde bir yerlerde kayıp edebiliriz ve ruhu kayıp olan kimseye değil benim rehberliğim kimsenin rehberliği doğru yolu gösteremez!!!'''

Bu yüzden lütfen rahat ol ve böyle dinlenme,durgunluk sürelerinin tadını çıkartmaya bak.Bazen hiç bir şey yapmamak,çok şey yapmaktan daha iyi gelir ruhumuza.Heleki hiç bilmediğimiz yollarda tam yelken son gaz yol alıyorken

O yüzden bazen havanın kararması ihtimalini ve geceyi dışarıda geçirme ihtimalini göze alabilmeliyiz....

İyiki varsın,İyiki hayatımdasın

Not;günlüğünde yokluğumda paylaştığın tüm deneyimlerini en kısa sürede okumaya söz veriyorum.Bu aralar gün 24 saat ama sanki benim işlerim için 48 saat lazım gibi günler bana yetemiyor.yollardaydım gene yollarda geçecek bu haftam.