Ynt: Umut'un Seyir Defteri
 

Bunları yapmamam için bir sebep yok ve yapıyorum. Ama sorun düşünce tarzımda olduğu için bunlar yeterli gelmiyor. Kendimi tek bir birey olarak görmekten daha açıkcası arkadaşlarımdan ayrı görmekten çok uzağım. Buna saplanıp kaldım. Felsefem Carpediem. Bunu uygulamaktan çok uzaktayım. Konsantre olamıyorum. Enerjimi bir noktaya odaklayamıyorum.

Ama yapmaya çalışıyorum. Zor dönemlerin radikal kararlar gerektirdiğini düşünüyorum.

Ynt: Umut'un Seyir Defteri
 

arkadaşlarımdan ayrı görmek ne demek??? anlayamadım da. dusun

--------------------------

bak imza'n ne güzel. bi kaç defa okusana... benim hoşuma gitti ve bu yazıyı sevdim. saolasın smiliyface

Ynt: Umut'un Seyir Defteri
 

Arkadaşlarımdan ayrı olarak tek başıma bir birey olarak görmekten bahsediyorum.

Ynt: Umut'un Seyir Defteri
 

Heyecan. Merak. Zaman neler getirecek bakalım...

Tekrar merhaba. Yoğun ders temposundan ve sosyal aktivitelerden dolayı uzun zamandır yazamıyorum. Hayatım olduğu gibi akıp gidiyor. Dersler falan filan. Genelde güzel geçiyor. Tabi kötü olduğu zamanlarda oluyor. Ama onlar azınlıkta. Kendimi baya gelişmiş olarak görüyorum. Uzun zamandır kötü hareketler yapmadım. Kız meselesini biraz daha hafifletebiliyorum. Kendimi kontrol edebiliyorum zaman zaman. İlerisi için hedeflerim var.

Sorun tam olarak burada başlıyor. Yaptıklarımdan tatmin olmuyorum. Hiçbir zaman yeteri kadar çalışmadığımı yeteri kadar iyi yapmadığımı düşünüyorum. Kendime pek değer vermiyorum. Yaptıklarıma da tabi. Birisi teşekkür ettiğinde ne olacak birşey yapmadım ki diyorum. Neden korkuyorum? Tam olarak bilmiyorum.

Bazen hayat çok yapay geliyor. Sevmek istiyorum. Zaman var diyorlar. Sevmek zor değil Sevilmek zor olan. Kendimi kitaplardaki kahramanlara benzetiyorum. Allahtan orada ezmiyorum.

Gülebiliyorum. Hayatımın en güzel tarafı bu. Farklı bir espiri anlayışım var. Diğer insanların güldükleri kahkahalarla güldürmüyor beni. Sırıtıyorum. Dişlerim gözüküyor.

Gökyüzünde bir buluta tutulmak ne kadar gerçekci bilmiyorum. O nerede?

Şiir ve yazılarımı yayınladığım bir blog adresim var. Arkadaşlarım yazdıklarımı beğeniyor. Ama yorumda bulunmuyor. Bende kendime yorumda bulundum. Kendi yaptığımı önemli bulmazsam, kimse önem vermez. Kendi yaptığıma önem verdiğimi belli etmezsem, kimse önem verdiğimi bilemez.

"Şair/Yazara Övgü;

Okudunuzdan duyguları hissedebileceğiniz tipte güzel şiirler.Kelimeler, hem motife uygun hem altta yatan gizli anlamla çelişmiyor.Şimdiye kadar kimse yorum yazmamış olsa da yorum getirecek en değerli kişi olarak kendimi görüyorum. Bugüne kadar yorum yazmadığımdan dolayı kendimi kınıyorum. Yabancı bir göz ne der bilmiyorum. Bence çok güzeller. Elinize sağlık. Kutluyorum. Devamını bekliyorum.."






Not: Şimdi blog adresimi vermezsem ayıp olur...
kalemimdendamlayan.blog.com

Cevap: Umut'un Seyir Defteri
 

Hayatım değişti. Hayatım gerçekten değişti mi?

En iyi arkadaşımla aram bozuldu. Çevremdeki insanların %100 ü boşver önemli değil kafana bile takmaya değmez diyor. Şimdiye kadar çok dert ettim. Artık bende umursamamaya çalışıyorum.

Sanki arkadaşlıkla birşeyi maskeliyorum. Kendi yalnızlığımdan kaçıyorum sadece.

Hayatım değişti. Ne kadar devam eder bilmiyorum ama ARTIK BEN VARIM.

Oradan oraya sürüklenen boş sandal değilim.

Olabildiğince kendim olmaya ihtiyacım var.

Ben olmaya.

BEN UMUT.
RUHUYHA DÜŞÜNCELERİYLE BEDENİYLE UMUT.
BEN AİLEM DEĞİLİM.
BEN ARKADAŞLARIM DEĞİLİM.

TEK BAŞIMA ISSIZ BİR ADAYA DÜŞMÜŞ OLSAM DA
İSTANBUL GİBİ BİR METROPOLDE YAŞASAM DA
BEN UMUT'UM.
NE FAZLA NE EKSİK.....

Cevap: Umut'un Seyir Defteri
 

Sıkıldığım zaman günlüğümü, yazdıklarımı sizin katkılarınızı okuyorum ve rahatlıyorum. Daha 5 dakika önce büyük bir ruhsal sıkıntı atlattım. Günlüğüm sayesinde atlattım.

Neredeyse 1 yıl olmuş yazmayalı.

Okulumu bitirdim. Yüksek lisansa okuluma başvurdum ama alınmadım. Özel öğrenci statüsüne başvurdum ve kabul oldu. 2 tane yüksek lisans dersi alıyorum. Eğer yüksek lisansı ara dönemde kazanabilirsem aldığım dersler yüksek lisansta sayılacak ve dönem kaybetmemiş olacağım.

Arkadaşlarımın çoğu İstanbulda iş buldular. İzmirde neredeyse kimse kalmadı. Düzenli olarak sorun yaşadığım arkadaşımla 1 yıldır hiç konuşmuyoruz. Burada kalan arkadaşlarla zaman geçiriyorum.

Yazın okuldaki araştırma görevlilerinden birisiyle çalıştım. Başarılı sayılabilecek bir kongre organizasyonunda teknik ekip başkanlığı yaptım.

Psikologla 2 ayda bir bazen daha uzun aralıklarla konuşuyorum. Aslına bakarsanız çok sağlamlaştım. Güzel planlarım umutlarım hayallerim var. Sorunların üstesinden gelebiliyorum.

Sizden uzak kaldığım 1 yıl çook kısaca böyle geçti....

Umarım hepiniz çook iyisinizdir. Sizi çoook öpüyorum :D