[nurhanza]

tempooo. tempooo seviyorum bu tempoyu dükkanda baya tempolu çalışıyoruz. büyüyoruz, büyüyoruz, işler tam istediğim gibi gelişmeye başladı. bir haftadır firmanın aracına el koydum, sabahları işe gelip akşamları tüm elemanları evlerine bırakıyorum, tam 10 yıllık bir ehliyetim olsada çoook acemi bir sürücüyüm. ve artık bu ilçede benim trafiğe çıktığımı enteresan olaylarımla öğrendiii,,, eveeettt ben trafikteyim, öyle dikkatli öyle titiz ve öyle meraklıyım ki, asla yanlış bir şey yapmamak için kendimi rezil etme pahasına komik durumlara düşsemde hem ben hemde trafikte bana rastlayanları gülmekten kırıp geçiriyorum, baktım araç geri kayacak derhal el frenini çekip iniyorum yada camdan kafamı çıkarıp arkamdaki araca bağırıyorum, lütfen siz geçin arkamda durmayın diyeeee.. yada bakıyorum köprünün üstü kalabalık bizim elemanları çağırıyorum gelip beni götürüyorlar, yada yolda kritik bir durum oluyor hemen trafik polisliği yapmaya başlıyorum, tam anlamıyla stand up gibiyim yaaaaaaaaaaaaa, şaka maka bir haftalık şöför oldum, süper gidiyor şu geri vitesle kaldırıma çıkmasam dahada iyi olacak ama, gözlüktendir diyorlar, yaaa, kızım varyaaa canım kızım hergün beni arayıp dünyanın en güzel annesinin güzel çocuğu olarak beni doğurduğun için sana teşekkür ederim diyor. öleeee sırıtık sırıtık geziyorum işte. dükkanda yeni elemanlar iş başı yaptı. bir kızımız var tam benim kızımın yaşında, öyle tatlıki, ona bir şeyler öğretmek beni çok mutlu ediyor. birde kazım baba geldi benim babamın iyilik dolu versiyonu, dükkandan dışarı çıkmak istemiyorum sanki. yanlız dün akşam babama gidip şöförlüğümü göstereyim dedim, belki dünyanın en iyi şöförü, en iyi tamircisi en akıllı en yeteneklisi benim babamdır diye diye kendimi avuttuğum, babamı özledim ve geri geri giderken halimi görür ve bana öğretir diye umarak evine gittim balkonda oturuyordu. beni yamuk park ederken gördü, usulca kapısını açtım, ilk karşılaştığım manzara girişteki fortmantonun boş içki şişesi dolu oluşuydu, ve kafamı çevirdiğimde salonda iki adam vardı, hiç tanımadığım tipler, babamı çağırdılar içeri giremedim bile korkumdan, 1 metre kadar yanına sokuldum, merdiven boşluğunda öylece kalakaldım, ve hemen en üst katta tam 17 senedir çocuk sahibi olmak için dualar eden komşumun büyük bir hasretle kavuştuğu bebeğini görmeye çıktım, öyle şirindiki, gülücükler atıyordu, babamın evinde sarhoş adamlar hayatını öylece ziyan ederken, evlat diye gözleri parlayan insanlara sarıldım, ve kimbilir kaç saat sokaklarda ağlayarak araba sürdüm gecenin kör saatlerinde