[siyah]

Merhaba bence bu patlama değil haklılığını arama belki yöntem hoş olmasa bile kendine davranıldığı gibi davranmak. Benzer bir deneyimi bende annemle yaşamıştım ben burada telkinlerinde etkisi olduğunu düşünüyorum. Ben nemi yaptım Anneme haklılığımı anlatmak istedim ilk defa ilk olmasa bile sayılıdır ona karşılık verdiğim o suçlar ben dinlerim ardındanda kendimi suçlu hissederim. Ben beni bildim bileli bu böyle işler bir seferde tersi olsun istedim ve onunda bizim ilişkilerimiz kopma noktasına gelmesinin benim açımdan neleri yapmaması gerektiğini anlatmak istedim bir sefer olsun oturup dinlesin istedim onuruma sınırıma saygı göstermesi gerektiğini anlatmaktı isteğim tabikii kabul etmedi neden etsinki yıllarca böyle bir şeyi bir an olsun oturup düşünmemiş istediği zaman çiğnemiş geçmiş
Evlat olmak kendini ezdirip geçmekmidir karşındakinin duygularını hiçe sayıp sadece karşındakini sömürüp onun sevgisini evelat olma isteğini benim yaşadığım şekliyle hayırsız evlat olmaktan kaçıp heşeyden vazgeçmekmidir.
Bunları yazmamdaki amaç senin aslında çokta kendini bulmuş bir insan olup belkide babanın annesi olduğunu görmemi istememdir. Bence sen tamsın vicdan dolusun merhamet dolusun, bağışlama dolusun.
Düşün biz çocuklarımıza neden bunları yaşatmıyoruz bizde sorun yok sadece sorunun ortasına doğduk ve bunları yaşamak kolay değildi bu bir labirentti çıkmakta çok kolay değildi...
Ben kendi adıma sürekli dayak yerdim annemden ne zamana kadarmı evleneceğim güne kadar yani net hatırladığım ilkokula başladığım zamandan 28 yaşıma kadar ben çocuklarıma şiddet uygulamıyorum. Sen sadece sana yapılanı iade ettin geçmişte sana davranıldığı gibi ve inanki bu bir labirentse sen yıllarca tekrar eden zincirin halkasını kırdın bence birşey başardın görüntü hoş olmasada...