[imported_Angel]

tekrar merhaba arkadaşlar ve merhaba sevgili günlük defterim..
şu an yepyeni bir yılın en ilk gününe ait olan günlüğümü tutmaktayım

bugün sosyal fobi ile ilgili nette biraz araştırma yaptım ve konularla ilgili sitelerdeki yazıları okudum...her birisi birbirinden farklı cümlelerle bu durumu ifade etseler de ortak paydaların aynı olduğunu farkettim...
işin daha da ilginç yanı bunları okudukça bu sosyal fobi denilen sorunun kendimde de varolduğunu...hatta bazı diğer sorunlarınım kaynağının da bu sosyal fobi dedikleri şey olduğunu farkettim...
ve bunun kesinlikle herhangi bir hastalığın belirtilerini okuyarak 3-5 tanesini kendime uydurmaya çalışarak "aaaaaa ben de falanca filanca hastasıyım" şeklinde yapılan yanlış yakıştırmalardan olmadığına da % 1500 eminim...
tamamiyla beni anlatıyordu çünkü...

kendini geliştirirken ve sorunları çözmek isterken,
insan kendisindeki bütün sorunlarının temelinin ne olduğunu farketmesi ve bunu adlandırabilmesi kadar büyük bir adım atamazdı heralde..
işte o adımı atmış olduğum için kendime gurur duydum bugün
ve benim bu adımı atmamda yardımcı olan herşeye...yaradana, evrene, aklıma ve benimle ne şekilde ve hangi platformda olursa olsun bilgi alışverişinde bulunan..belki farkında bile olmadan bana katkıda bulunan insanlara sonsuz şükranlarımı sunuyorum..

geçen sene nisan aylarında sorunumun esas kaynağının ne olduğunu bile bilmeden psikiyatriste gitmiştim...ve ona ne diyeceğimi nereden başlayacağımı bile bilmediğim, ve aklımda sorun olarak gördüğüm 1000 lerce değişik ayrıntı olduğu için...hatta onların hiçbirini unutmayım hepsini söyleyim diye düşünüp onları kağıtlara not aldığım için...tabiki bana doğru teşhisler konulamadı...çünkü konulan teşhislerin benim esas sorunumla uzaktan yakından alakası yoktu...ya ben kendimi doğru dürüst ifade edememiştim yada psikiyatrist beni anlamamıştı.. ve psikiyatriste göre ben en az 2 sene boyunca ilaç kullanmalıydım...1 ay boyunca verilen ilaçları kullandım...

ama birşeylerin ters gittiğini farkettim ve bu tedavinin bana yarar sağlamayacağına dair olan içimdeki sesi dinledim...bu sesi duymama hayatımdaki en yakın kişinin de çok yardımı oldu...kendi kendime o tedaviden vazgeçtim ve bir daha gitmedim...

kendi kendimi tedavi etme kararı aldım...çünkü ben kendimi anlamadığım sürece karşımdaki insan da (psikiyatrist bile olsa) beni anlamayacağını anlamış oldum...nihayetinde karşımdaki de bir insandı ve beni ancak benim ona anlattığım kadarıyla tanıyabilirdi ve de kendi değerlerine göre değenlendirebilirdi...objektif olması da çok zordu..

düşünce gücünün herşeyi iyileştirebileceğini düşünerek internette yeni yollar yöntemler aramaya koyulmuştum ki bu siteyle karşılaştım...ve şu an 4 aydır telkin dinliyorum ve inanın o 1 aylık tedavi denemesinden kat be kat daha iyi sonuçlar aldım....şu an telkinlere devam ediyorum...olumlamalar yapıyorum ve hoşuma giden kitapları okuyorum....kendi teşhisimi yaptım ve tedavimi de sürdürüyorum...başka bir insandan yardım eli bekleyerek ve "lütfen beni şu çukurdan çek çıkar" diyerek o çukurdan kurtulunmayacağını anladım...

size tavsiyem lütfen başkalarına dayanarak yaşamayın...herşeyi doktorlardan, psikiyatristlerden, arkadaşlarınızdan veya sevgilinizden beklemeyin..kötü durumlarınızdan sizi "o kişinin" kurtarmasını beklemeyin...siz kendinizi düzgün tanımamıyor bilemiyor ve anlamıyorsanız karşıdaki hiç anlamıyor...