[spc_spc]

kendine başına ürettiğin çözümler kısmi ve kalıcı sonuçlar doğurmaz sosyal fobi için mutlaka destek almalısın son yıllarda sf ile ilgili çok başarılı yaklaşımlar var daha fazla zaman kaybetmeden yaşam kaliteni yükseltmek için bir uzmana görün saygılar sevgiler..

[srkn54]

imported_Angel kesinlikle dediklerine katılıyorum

bizde biliyoruz selam vermeyi çıkıp dışarıda dolaşmayı ama bizim gibi geniş kapsamlı düşünemiyenler bu öneriyi verir
Biz kendimizde neyin eksik olduğunun farkındalığıyla burada bulunan toplumuz
Dediğiniz gibi üzerine gitmek yerine kendimizi güvende sağlayabilicek ortamda bulunsak bu tür sıkıntılar tez zamanda yok olurdu

[imported_Angel]

srkn54 Nickli Üyeden Alıntı

imported_Angel kesinlikle dediklerine katılıyorum

bizde biliyoruz selam vermeyi çıkıp dışarıda dolaşmayı ama bizim gibi geniş kapsamlı düşünemiyenler bu öneriyi verir
Biz kendimizde neyin eksik olduğunun farkındalığıyla burada bulunan toplumuz
Dediğiniz gibi üzerine gitmek yerine kendimizi güvende sağlayabilicek ortamda bulunsak bu tür sıkıntılar tez zamanda yok olurdu

düşüncelerimi doğruladığın için teşekkür ederim arkadaşım
evet haklısın..bize o tarz öneriler veren insanlar malesef empati yeteneği zayıf olan kişiler..halden anlamıyorlar ve biz istemediğimiz veya akıl edemediğimiz için yapmıyoruz zannediyorlar...oysa daha önce kaç kere yaptık ve güvensiz olduğumuzdan ötürü de ağzımızın payını aldık...onun yüzünden çıkıp dolaşıp arkadaş edinmiyoruz..daha doğrusu edinemiyoruz..

spestnaz Nickli Üyeden Alıntı

evet bence de doğru. mesela güvenebileceğim biri olsun yanımda, tüm dünyayı yürüyerek dolaşırım; ama bileyim ona arkamı döndüğümde beni bırakmayacağını. zor olan da böyle birini bulmak sanırım. . ama bizim gibilerin böyle birini hak ettiğini düşünüyorum ben. .

inşallah hakettiğini düşündüğün kişiyi bulursun
fakat yaşantımızı hangi döneminde ve kaç yaşında bulacağımız konusu muamma...o yüzden biz bugünden başlayarak egomuzu ve güvenimizi pekiştirme çalışmalarına tam gaz devam etmeliyiz...o kişi belki bizi 40- 50 yaşımızdayken..belki de hiç bulmayacaktır..onu bekleyerek boşa ömür geçiremeyiz...belki de işin sırrı biz sorunlarımızı aşar aşmaz karşımıza çıkacak olmasıdır o da olabilir....yeter ki biz çitin öte yanına geçip bir de dünyaya o taraftan bakıyor olalım...şimdi çitin bizim tarafımızdan bakıyoruz herşeye...

evet bence de doğru. mesela güvenebileceğim biri olsun yanımda, tüm dünyayı yürüyerek dolaşırım; ama bileyim ona arkamı döndüğümde beni bırakmayacağını. zor olan da böyle birini bulmak sanırım. . ama bizim gibilerin böyle birini hak ettiğini düşünüyorum ben. .

[sudem8]

hayırlı olsun yeniden doğuş sürecin taptaze farkındalıklar diliyorum sevgi ve ışıkla kal.

[imported_Angel]

sudem8 Nickli Üyeden Alıntı

hayırlı olsun yeniden doğuş sürecin taptaze farkındalıklar diliyorum sevgi ve ışıkla kal.

teşekkür ederim canım iyi ki varsın

benzetme güzell: çitin bizim tarafı dediğin gibi, üzerimize düşeni yapalım biz. . sonra sı kısmett

[imported_Angel]

yeni bir günde tekrar merhaba

Bugünkü durumumuzdan ailemiz de sorumlu..onların da bizim üzerimizde azımsanamayacak ölçüde olumlu veya olumsuz katkıları var...dünyaya yeni geldiğimizde ilk gördüğümüz tanıdığımız kişiler onlar..
ancak şu anki halimizden yüzde yüz sorumlu olduklarını düşünürsek onlara da büyük haksızlık etmiş oluruz..

insan denen şey, yani bizler tek bir kaynaktan veri alarak kendimizi geliştirip niteliklerimizi oluşturan varlıklar değiliz...ailenin haricinde çevre şartları var, medya var, yaşam koşulları var, maddi imkanlar var..hatta coğrafi konum...var da var yani... o yüzden topu aileye atmakla diğer etkenlerin üzerimizdeki olumsuz etkilerini de kaldıramayız...

çünkü her etken birbirinden bağımsız..ancak hepsinin etkileri tek bir noktada yani bizde toplanıp buluşuyor ve bugünkü bizi elde etmiş oluyoruz...
kısaca insan denen varlık yani bizler "toplama bir ürünüz"...evet sebeplerin, sonuçların ve değerlendirmelerin toplamıyız...bir bedene sahip olmamız bizi yanıltmasın..sadece göründüğümüz bedenle sınırlı değiliz...insan sadece içinde ruh taşıyan bir beden değildir...yaşadığımız yaş kadar yaşanmışlıkları da içimizde barındırıyoruz ve kişiliğimizi bunlar şekillendiriyor....aslında şu bildiğimiz sudan farksızız...yani hangi kalıbın içine dökülürsek onun şeklini alırız..
Bu özelliğin umut verici tarafı da, aslında her an kişiliğimizi yeniden şekillendirme gücüne sahibiz..

biz sosyal fobiklerin ailelerine tekrar gözatalım şimdi ; bi düşünün şöyle...aileniz sizi yetiştirirken veya hayatınızın her aşamasında size yapmanız gerekenlerden çok "yapmamanız gerekenleri" hep söylemişlerdir..
yani hep yasaklar ve kısıtlamalar ağırlıktadır isteklerin ve kriterlerin yerine...
peki bunun sebebi nedir ? bunun sebebi daha önce söylediğim gibi ailemizin de özgüvenden yoksun oluşu ve bugüne kadar bunu sağlamayı başaramamaları..ve aslında kafalarında neyin doğru olduğuna neyin iyi olduğuna dair çok az kriterlere sahipler....sadece korkularına göre yaşarlar ve bunların gerçekleşmemesi için de bize yasaklar koyarlar..çünkü onlar sürekli neyin yanlış olduğuna neyin kötü olduğuna odaklanmışlardır...işin ilginç tarafı o şeylerin neden kötü olduğunu geçerli bir nedene bile dayandıramamışlardır çoğu zaman...çünkü kendileri de ailelerinden gördükleri iyiyi kötüyü sorgulamadan almıştır..neden niçin demeden...o yüzden kötü dedikleri şeylerin neden kötü olduğuna dair bile fikirleri yoktur...onları yönlendiren sadece korkularıdır..ve bizi de buna göre yönlendirirler...

yazıkki ailemizin birikimi koca bir hiçlikten başka birşey değil...çelişkiler yumağı sonucu oluşan bir hiçlikten başka birşey değil....mesela başarılı olmamızı isterler ama diğer yandan başarı için gereken fedakarlığı göstermekten kaçınırlar...ve sonuç "hiçliğe" çıkar....alın size çelişkiler yumağının doğurduğu bir hiçlik örneği...
onların birikim havuzu koca bir hiçlik yani...ve bu boş havuzda boğulmaktalar..

koskoca insanları kendileri istemedikleri sürece düzeltemeyeceğimiz için biz kendimizi düzeltmeliyiz...
ailenin çelişkiler sonucu oluşan hiçlik havuzu ne yazıkki şu an bizim havuzumuzun da boş olduğunu gösteriyor...kendimde sık sık şikayetçi olduğum durumlardan birisi (belki de en büyük ve en ciddi sorunum) sürekli kafamın dolu ve meşgul olması ama neyle meşgul olduğunu bile bilememem...yani boş bir doluluk böyle ilginç bir durum...sevdiğim ve sevmediğim şeyler hakkında kesin kriterlerim sınırlarım bile yok...birisi birşey sorduğunda net cevaplar yerine dolaylı ve uzun cevaplar veriyorum...
sanırım çoğu sosyal fobili kişiler de bundan şikayetçidir..

mademki havuzumuz boş...hedefimiz yok..zevklerimiz yok..ne hakkında ne düşüdüğümüzü bile bilmiyoruz...madem durum böyle buna bir de iyi tarafından bakalım...boş olan bu havuzu istediğimiz şekilde doldurma lüksüne sahibiz... artık bilgi çağında yaşıyoruz ve her konuda seçeneklerimiz çoğaldı..artık herşeye kolayca erişebiliyoruz...kendimizi tanımak için kendimize fırsat vermemiz ve daha sonra özgüven geliştirip diğer şeylerimizi ona göre şekillendirmemiz lazım....sosyal hayatta dış dünyada başarılı olmak için önce temel hayatımızda başarılı olduğumuzdan emin olmamız lazım...kişisel bakım ve düzenden ve oda düzeninden başlanabilir mesela...kendi seçimimiz olmayan herşeyi odamızdan eleyip kendi hoşumuza giden şeyleri yerine koyarak işe başlayabiliriz...

[imported_Angel]

merhaba günlükcüğüm :)
yine sana yazmadan edemiyeceğim...çünkü artık yavaş yavaş geçmişi irdeleyip sosyal fobinin nedenini..hatta kaynağının en derinini keşfetme yolculuğuma son verip bugüne ve geleceğe bakmak istiyorum...

geçmişe baktığımda sonuçta ailemin de aslında aciz olduğunu anladım ve herşeyimden ötürü tamamıyla onları suçlamaktan vazgeçtim...herşeyi affetmek tabi ki benim için kolay olmayacak ama en azından ufak şeyleri gözardı etmekten başlayarak sonra daha ciddi hatalarını da zamanla affetmeye başlarım artık...yeterki bir noktadan başlayım da....zaten en zor adım en ilk adım değil midir herşeyde ?

bugüne kadar geçmişi irdeleyerek kafamda neleri çözümlemişim onları buraya madde madde toplamaya çalışayım

* Aslında böyle olmamın nedeninin sadece ailem olmadığını ve aslında onların da sorunları olduğunu ve bu sorunların baskısı altında oldukları için bizi böyle yetiştirdiklerini anladım...ve böylece onları affetmeye eğilimim daha da çoğaldı..

* fakat herşeye rağmen elimin altında internet gibi bir bilgi deryası olduğu için ne kadar şanslı olduğumu anladım ve şükrettim...bu nimet sayesinde insanlarla fikirlerimi paylaşıyorum ve onun haricinde özgüvenimi sağlayıp arttırabilecek bilgi kaynaklarını araştırıyorum hatta bu konuda başkalarından tavsiye alabiliyorum..hemde oturduğum yerden..

* sürekli beni rahatsız eden, zihnimdeki doluluk hissinin (ne olduğunu bile bilmediğim doluluk hissinin) şimdi ne olduğunu biliyorum...
sosyal fobiden ötürü başkalarının düşüncelerini fazla önemsemek ve kendimi aşırı derecede inceleyip eleştirmekten ve mükemmeliyetçilikten ötürü veya sürekli kendimi insanlar tarafından hayran olunan birisi olmak üzerine kurduğum hayaller ve bunu alışkanlık haline getirmem sonucu...ve olur detaylara kafamı taktığım için kendimi daha önemli ve daha büyük şeylere veremiyordum...ne enerjim ne de zihnim buna yetemiyordu...kapasitemi haddinden fazla zorluyordum..
bunu çözmenin tek yolunun ve ego ve özgüveni sağlamlaştırmak olduğunu anladım...böylece gereksiz detaylara kafamı takmayacağım..beynimin enerjisi böyle şeylere harcandığı için belki diğer konularda başarılı olamadım..
enerjimi kendi hatalarıma düşüncelerime korkularıma odaklamaktan aklımı başka şeye verememiş olduğumu anladım..


* hayatımı başkalarının beğenileri üzerine kurmamam gerektiğini öğrendim..çünkü başkalarının beğenileri bir hayat için asla sağlam bir temel değildir..çünkü herkesin zevki farklı olduğu gibi..söz konusu olan belli bir kişi bile olsa o kişinin bile zaman içinde zevkleri değişip gelişebilmekte...sürekli değişken olan birşey de kesinlikle hiçbirşeyin temelini oluşturamaz...adı üstünde temel sabit ve sağlam birşeydir...

* kendime ait kriterleri zevkleri görüşleri tam olarak oturtamadığımı ve bunu oturtamamanın verdiği üzüntüyle zihnimi gereksiz yere aşırı yorduğumu farkettim...yani olmayan şeylerin üzerine kafa yormuştum...ve artık kendi kurallarımı oluşturmaya başlamaya karar verdim...
bunu öncelikle en ufak konularda bile seçeneklerimi elimden geldiği kadar arttırdıktan sonra bu seçeneklerin arasından beğendiklerimi seçmek..ve beğendiklerimin içinden de en son olarak en beğendiğimi seçerek alıştırmalar yapmayı düşünüyorum...söz konusu olan şey dinlemek istediğim bir şarkıdan tutun da, bir resim koleksiyonundan en beğendiğim resmi seçmek, hatta son çıkan filmler albümler arasında en beğendiğimin hangisi olduğunu seçmek bile olabilir....hergün aksatmadan ufak şeylerde bu tür bir alıştırma yapacağım..hergün yaparak karar verme becerimi geliştireceğim ve kendi zevklerimi keşfetmiş olacağım..

* ve son olarak da ego ve özgüven denilen şeyin kimseye bize veremeyeceğini ve onu kendimizin oluşturup geliştirmemiz gerektiğini öğrendim

[imported_Angel]

evet sevgili günlük...
artık bugünden sonra kendimi tanımaya çalışma ve kendimi iyileştirme çalışmalarına başlayabilirim..

nasıl olsa geçmişi irdeledim...olan biten kötü şeylerin sebeplerini ve sonuçlarını da çıkardım...
Bugünden itibaren artık geçmişle kafamı yormayı bırakıp bugünden sonrasını kendimi tanımaya çalışmaya ve özgüvenimi geliştirmeye adayacağım..

kendimi tanımaya çalışmak aşamasında kendimce ufak şeyler yapmaya başladım...mesela şu herkesin övdüğü alacakaranlık filmlerini bir izleyim bakıyım dedim...aslında bu film hiçbir zaman ilgimi çekmemiş ve bende merak uyandırmamıştı..ama yine de bir şans vermek istedim ve önyargısızca izleme kararı aldım...o kadar çok kişi izlediğine ve beğendiğine göre vardır bir sebebi diye düşündüm...aslında böyle düşünmem yanlıştı ve her zamanki sosyal fobik olan benim düşüncemdi...yani kendi görüşlerini veya ilgini çekip çekmediğini bir kenara bırakıp başkalarının düşüncelerinin seni kendi düşüncenden saptırmasına izin vermek....
neyse anladımki bu konuda 6. hissime güvenmeliymişim..filmi hiç beğenmedim....ama en azından izlemiş birisi olarak bir fikre sahip olmuş oldum ve bu konuda kendime ait bir görüşüm olmuş oldu...o bakımdan faydalı oldu...hem ben de önemli birşeyleri kaçırıyomuşum gibi dünyaya duyarsız ve ot gibi yaşayan biriymişim hissinden kurtulmuş oldum...

ama kendini tanıamya çalışmak aşamasında sadece iyiydi veya kötüydü demek..yada beğendim yada beğenmedim demek de yeterli değil..bunun nedenleri üzerinde de düşünüp onları da bulmak gerekiyor..o yüzden bu film konusunda görüşlerimi detaylandırmak istiyorum ;

bi kere filmin çekimindeki renk tonları baştan soğuk geldi bana..ağırlıklı olarak yeşil ve gri tonları hakimdi bu filmde..ve ilk baştan soğuk bir hava katmış ve beni itmişti bu...belki filmin başlarında durum böyle olup daha sonra filme daha başka çeşitli renklerin hakim olduğu mekanlar girseydi fikrim değişebilirdi.. ikincisi olaylar çok çabuk gelişti ve olayların arasında kopukluk vardı...herşey oldu bitteye getirildi...ama bunun yanında filmde hareketlilik ve hız da yoktu..ve yavaş ne de hızlı diyebileceğim orta tempoda bir filmdi...görsel efektler de yetersizdi....aksiyon yoktu..romantizm doruklarda değildi...ne tür bir film olduğu belirsizdi....aksiyon film idesen değil..gençlik filmi desen değil...bilim kurgu hiç değil...aşk filmi desem çok daha iyilerini gördüm....bildiğimiz klasik amerikan gençlik filmine her türden azar azar birşeyler katalım demişler herşeyden biraz olsun demişler ama iş aşureye dönmüş...güzel harmanlayamamışlar..

evet bu filmi neden beğenmediğimin sebeplerdi bunlardı....daha sonra başka şeyleri de böyle yorumlayama çalışacağım...böylece kendimi yeniden tanımış ve oluşturmuş olacağım.....sevgilerle..