[siyah]

Evet gerçektende ben çok sıkıştırmışım kendimi tek bir noktaya bakıp kalmışım kendime acımakla savaşmakla çok zaman kaybetmişim. Belki çok geç bir fark ediş ama yine de şükrediyorum şu an olaylara böyle bakabildiğim için ben sürekli sızlanıp durmuşum kalabalıkta kaybolan çocuklar gibi...
Bu bayramda bir ilk yaşadım bir şey beklemedim, yalan yalan beklenti başladığı zaman zihnimi başka konuya yönlendirdim benim için zor olan bazı şeyler yani yaşamaktan tat almadığım şeyler tabii oldu ama ben bunlara öyle çok odaklanmadım...
Belkide ilk defa anneme anne olarak birikmiş beklentilerim olarak bakmadım ben ilk defa anneme bu bayram annem olarak bakmadım... Onu ilk defa görüyormuş gibi baktım bir insan olarak nasıl biri olduğuna baktım.Neyi nasıl yaptığına nasıl yapmaya devam edeceğini görerek baktım. Hangi kurnazlığı hangi söze gizleyeceğine bakarak...
Nasıl incitebilirimi nasıl bir zerafetle yapışını izleyerek baktım...
Ve ben bu bayram bu biyolojik aileye sahip olmak fikrinden vazgeçtim. Aile her tarafaydı her yerde yeni bir başlangıç yapılabilir heryerde bir bitiş yaşanabilirdi...