[cemboli]

artık benim insanları fazla önemsememem gerekiyor çünkü onları fazla önemsediğim zaman ne yapıcağımı şaşırıyorum.insanlara gereğinden fazla değer verirsen seni bırakıp giderler.allahım yardım et ne yapacağımı şaşırdım.hiçbir tekniği kullanamıyorum.bir ablam bana bikaç teknik verdi ama doğru kullanamıyorum.ben içimden ne kadar sakinim dersem o kadar heyecanlanıyorum şaşırıyorum.ya bu ne biçim bir haldir anlamadım.içime hangi telkini versem tersi oluyor.telkinleri dinlerken de daha kötü oluyorum 1 aydır dinliyorum.artık kendimle ilgilenmek istemiyorum.kimse beni anlamıyor.ben nasıl bir insanım anlamadım.ben böyle düşünmeye devam edersem hiçbir yere varamayacağımı biliyorum.ama kenidimi hep bunları düşünürken buluyorum farkında olmadan.benim yapım bu heralde insanlara fazla değer veren onların görüşlerini fazla takan bir yapım var bunu doktorum da söyledi.senin takıntılı bir yapın var dedi.ve bu düzelir mi bilmiyorum.insan 7 sinde neyse 70 inde de odur arkadaşlar.ben en iyisi sadece mutlu olmaya bakayım.kendi halimde mutlu olayım.insanlar beni eleştirdikçe batıyorum halbuki bunlardan motive olup kendimi düzeltmem gerekiyor.bir türlü çözüme odaklanamıyorum.millete çözüm düşün diyorum kendim düşünemiyorum.kimseye öğüt vermeye hakkım yok diye düşünüyorum.benim birsürü eksiğim var kendine güven eksikliği başta geliyor.
bir de ben sakinim dediğim zaman gerçekten sakin olmuyorum.telkinler, içinde bir şey varolan insanlara etki eder bana değil.ben küçükten beri böyleyim herşeyi takan bi insanım bu yüzden bu durumlara geldim bir daha nasıl çıkıcam bilmiyorum.içimde bir duygu var o duyguyu hiçbir düşünceyle yok edemiyorum.ben beynimi değil de beynim beni yönetiyor sanki.nlp de tam benim sorunlarımı giderecek şeyler varmış ama 2500 dolar diyorlar parasızlığın gözü kör olsun.bu dünya zenginlere çalışıyor.ben burda birşeyler falan yazıyorum ama beni tanuısanız gerçekten sevmezsiniz.dersiniz ki bu çocuk bi garip.biz bundan uzak duralım.eğer yakınlaşmya çalışsanız bile yapmacık yaparsınız bunu.benim çok durgun ve soğuk bir yapım var insanlar bana acıyarak bakıyor.herşeyden ümidi kestim ve gerçekten ben iflah olmam arkadaşlar.ben 2 hafta önce hiç böyle diildim.2 haftadır böyleyim.ama şunun farkındayım ne zaman insanlara önem vermeye başlarsam hep mutsuz olmaya başlıyorum.içsel bir şey var yani adı üstünde bilinçaltı ben farkında olmadan hareketlerimi kontrol ediyor.bana yardım edin demiyorum çünkü ben düzelmem artık.bir hafta iyim bir hafta kötü.mutlu değilim hiçbir zaman hatta 2 hafta önce bile tam mutlu dğildim.
şimdi diyeceksiniz ki her insan iniş çıkışlar yaşar.tamam ama benimki çok farklı benim temelim zayıf.kötü giden zaman iyi giden zamandan fazla.beynim hep olumsuz çalışıyor.nlp cd leri dinledim ilk seferde psikolojik etki yaptı sonra gitti.bu telkinleri dinliyorum ilk seferde güzel etki yaptı sonra gitti.çapa falan attım kendime onun da etkileri gitti.artık aciz bir insana döndüm.sanki elim ayağım tutmuyor.hep kendimi öteki dünyayı düşünerek motive ediyorum.ama allaha da dua ediyorum hem bu dünyada hem öteki dünyada mutlu olmayı nasip et diye.
hayatımda bir istikrar yok bir mutluyum bir mutsuz.bakıyorum kimsede böyle bişey yok başkaları 1 2 saat mutsuzlar sıonra gene normale dönüyorlar.anlayacağınız çırpındıkça batıyorum.bu hayat böyle gitmeyecek arkadaşlar kendinize iyi bakın sevgilerle...