[kumsal1980]

5.gün
Uykumdan uyanıyorum.Biraz başım ağrıyor.Ne uzun rüyaydı öyle.Hala etkisindeyim.Bir hayat gördüm.Bana benziyen bir insanın hayatı.Ama o rüyadaki ben değildim ki.O hep başkalarının hayatını yaşıyordu.İpi başkalarının eline vermişti.Anlayamamıştı bu hayat onun.Başklarının değil.Farkettiğinde ettiğinde ise onun gibi bir sürü insan vardı.Çoğu kendine benzetmeye çalışıyordu.Başarısızlık yüklüyordu.O bişeyler yapmaya çalışsa başaramazsın diyorlardı.Engelleyiciler iş başındaydı.Haa ordaki çocuk hep aynı hataları tekrarlıyordu.Sonuç yine aynı olaylar aynı insanları olumsuzlukları kendine çekiyordu.Bu aynı çocuğu olanların onları hastalanmazsın diye dışarı çıkarmamasına benziyordu.Ama o çocuklar güzel hava da dıaşrı çıktığında hastaalnıyordu.Çünkü bağışıklık sistemi güçlenmemişti.Anne babalar haklıydı kendince.Ne diyorlardı milletin çocuğu sabahtan akşama kadar dışardaydı onlar hastalanmıyor ama biz herşeyi yapıyoruz hastalanıyor diyorlardı.Hayatta ancak düşe düşe olgunlaşıyorsun,risk ala ala olgunlaşıyorsun,hata yapa yapa tecrübe kazanıyorsun,başarısız ola ola başarıyı öğreniyorsun ve dışarı çıka çıka bağışıklığın güçleniyor.Engelleyiciler öyle görmüştü.Onlara öyle öğretilmişti.Biz babadan böyle gördük diyorlardı .Kendisi başaramamışsa diğerleri de başaramazdı.Hemen dirençlerini kırmaya çalışırlardı.Bu hayatın kişiye özel tahsis edildiğini unuturcasına.Sen yaşamıyorsan bırak ben yaşayacam :) kendim olarak uyandım.Nelerim olduğunu baktım.Yüreğim vardı sonsuz sevgi üreteceğim,aklım vardı eninde sonunda doğru yolu bulmamı sağlayacak olan.Eee daha nolsun.Nedir bu şikayet diyorum uyandım kötü bir rüyaydı.Ama ders dolu bir rüya.Bugün ne güzel birgün...