[medusa]

Olaya düşünce bazında bakmak insanı çok yoruyor. Çok fazla düşünüp beynim duman oluyor .

Baktım ki olaylar farklı hep aynı etki. Yani bir bakıyorum dünyanın en güzel insanıyım bir bakıyorum mutsuz içinde neşe den çok korku olan biriyim. Artık içimdeki duygulara yöneliyorum. Yani dışarda çözülcek hiçbir şey yok aslında.
BAktım ki mutluyken içimde bir huzur ve sakinlik var. Mutsuzken hep aynı yerde kalbimin hemen altında ve göğsümün ortasında bir tuhaf duygu beliriyor. Bunu hissettiğim zaman nerde olursam olayım kendimi kötü hissediyorum ve o şekilde herşeye tepki veriyorum. Anlamını öğrenmek istiyorum artık o huzursuzluk hissi geldiğinde. Odak lanıyorum içime ve soruyorum hey dostum nerden geldin şimdi buraya amacın ne? Biliyorum ki beni korumak amacın ama artık senin bu şekilde korumana ihtiyacım yok diyorum. Ve o duygu kayboluyor gidiyor. Garip şey herşey içimizde . Bir tane kitap okumuştum Dışarda Hiç Bir Şey Yok diye. Evet dışarda her ne olursa olsun sadece içimize odaklanıp tepki vermeden etkilenmeden huzuru bulabiliriz. Bulmalıyız. Çünkü bir daha gelmeyeceğiz buraya. Neden mutsuz olalımki hayatı huzur içinde yaşamak varken.