|
Cevap: phantommun günlüğü Alıntı:
Selamlar |
Cevap: phantommun günlüğü Merhaba günlük..Uzun zaman oldu di mi yine?Evde değildim seni de ihmal ettim.Aslında kendimi de ihmal ettim çok, itiraf ediyorum.Nasıl oldu hiç farketmedim zaman çok çabuk,günler çok yoğun geçiyor.KEndimi ne zaman boşladım hiç bilmiyorum.Yeniden nefessiz kalınca gördüm kendimden ne kadar uzaklaştığımı. Hep böyle oluyor.Ne zaman kaçsam,kendimi görmezden gelsem sinyaller geliyor. Şuan da bileklerimde sıkışmalar var.Kolumun yukarısına doğru çıkan ağrılar... Hiç gülesim yok.Bugün zirvedeyim bu konuda.Yüzüm artık nasıl bir haldeyse evdekiler tuhaf tuhaf bakıyorlar. Akşam odama çıktım.KEndimle konuştum, ağladım birazcık açıldım. İster istemez sınav stresi yapıyorum.ÇAlışmalar fena değil ama çok yoğun çalışmam gerekiyor.Bir yönden iyi oluyor aslında kafamı başka şeylere takmıyorum ama bazen de biranda öle bir sıkıntı çöküyor ki bu kadar yoğun çalışmaktan dolayı, kendimi çok güçsüz hissediyorum istemediğim duygular yaşıyorum.Uzun zamandır gelmeyen şeyler geliyor aklıma,kafamdan attığım düşünceler yeniden kapımı çalıyorlar.Güçsüz hissederken de hepsini kucaklayasım geliyor ama direniyorum.Olumluya geçiyorum en sonunda.Yine de sağlığım bozuldu yeniden işte.Nefes alamamak kadar kötü birşey yok.Daha kötüsü de kendime bunu nasıl yaptım yeniden hiç bilmiyorum.Sanırım kendimi dinlemediğim yine tepkilerimi zamanında vermediğim için birikti herşey.Eskiden çok çok birikince bu duruma gelirdim ama.Sinirlerim baya yıpranmış galiba. Kapanmış konular içimde yeniden filizlendi.Ve hiç gerek yokken kafamda büyüttüm durdum.KEndimi çok kaptırdım yoktan yere. Neyse şu sınavı atlatınca rahat bir nefes alıcam.Sonuca odaklanmıyorum gerçi.Sürece odaklıyım şu an.Ama öğrenebildiğim kadar herşeyi öğrenmek istememin ve iyi şekilde hazırlanmış hissederek sınava girmek istememin verdiği sorumluluk duygusu ağır geliyor bazen. Beni en çok sıkan şey kenarda köşede kalmış gibi hissetmek sanırım.Malum bu yıl tüm sene evdeydim.Ve dışarda geçirdiğim gün sayısı o kadar az ki..Herkesten herşeyden uzak kaldım.Herkes işe girdi,sözlendi, evlendi,bir yerlere gitti vs. Bense kendimi hala yerimde sayıyormuşum gibi hissediyorum. Kendim işin içinden çıkamıycam.Çünkü eskisi gibi yatıp kalkıp hindiler gibi düşünmüyorum.İptalliyorum olumsuz düşünceleri, uzun uzadıya düşünüp kendimi bile bile üzmüyorum ama bir anda aklımdan bile geçse beni dibe vurduran düşünceler oluyor bazen.Sonrasında toparlıyorum hemen kendimi ama nafile..O tek düşünce yetiyo tüm vücudumun gerilmesine galiba.Yeniden doktora gitmek istiyorum ama ilaç filan da kullanmak istemiyorum.Sinirlerim daha kötüye gider diye de korkuyorum bir yandan ama normal bir psikolog da bana yardımcı olamıycak biliyorum.İyi bir terapi almak,çekirdekleri bulup herşeyi kökünden halletmek istiyorum artık.Çünkü ben yeterince derine inemiyorum galiba.Gitmek istediğim biri var ama çok uzakta.Bİr süredir kendi imkanlarımla aileme söylemeden gitmeyi düşündüm ama olmadı.Bugün düşündüm ki sonuçta bu benim sağlığımla alakalı,mutluluğumla alakalı.Böyle birşeyi neden bastırıyorum,erteliyorum ki?Sınavdan sonra gidicem inşallah.Kısmetse ve herşey umduğum gibi olursa yani. Zaten hep böyle yapıyorum.Herşeyi kendim çözmeye halletmeye çalışıyorum.Kİmse benden yana sıkıntı duymasın diye.Off. Yine de ben çok değerliyim bunu biliyorum çok şükür ki.Gerçekten.Eski olumsuz düşüncelerim yokladığında üzerinde dursam bile sonrasında bilinçli olarak düşünmediğim halde olsun ben değerliyim diyorum, sevdiğim yönlerim geliyor aklıma ve kendimi neden sevmem ve her daim kendime neden sarılmam gerektiğini -hem de kimsenin ne düşündüğünü hiç önemsemeden- hatırlıyorum.Yaptıklarım oldukça işe yarıyor demek ki ama tamamen yeterli değil.Buna da şükür.. |
Cevap: phantommun günlüğü canım içinde bulunduğun durumu çok iyi anlıyorum..insanın bazen bırakası bile geliyor..geçen hafta bir gün sebepsiz yere dersaneye gitmedim inanırmısın..bir yandan olumsuzluk yayan insanlarla uğraşıyorumm..vay sınav çok zor vay çok torpil oynuyor diye...az kaldı...yolun keyfini çıkaralım..imzalarınıda bir yere atalımda başarınca izi kalsın keyif alalım..sevgiler.. |
Cevap: phantommun günlüğü Doğrudur canım.Evet bu konuda olumsuzluk yayan bir sürü kişi var.Bazen bazı arkadaşlarım bile aynı şeyi yapıyor o yüzden onlarla görüşmek bile istemiyorum yani.Kısmette varsa nasılsa olucak ben elimden geleni yapayım da diyorum sadece.Ama bazen ister istemez bi sıkıntı alıyor işte. Bi de benim sınav fobim mi var ne.Dün gece öss/yds zamanımda da böyle olduğum geldi aklıma.Elimde değil geriliyorum yahu.Halbuki önceye oranla şu an sonuçlardan çok daha bağımsız düşünebiliyorum ama...Şu adil mavişin sınav hipnozunu yeniden dinlemeye başlasam iyi olucak. Savunma mekanizması olarakta farklı şeylere takılıp üzülüyorum heralde..Amann neyse, her ne ise geçip gidecek Allah'ın izniyle. İnşallah güzel sonuçlar alıcaz..Rabbim hakkımızda hayırlısını versin.Evet bir sürü torpil,haksızlık var ama emeğimizin hakkını verecek olan herşeyi görüp biliyor.Bu işe maddi ve manevi yönden ihtiyacı olan o kadar çok insan var ki.. İnsanlar sonunda umutlarını yitiriyorlar.Çünkü kaç sene üst üste girip iyi sayılcak puanlar almalarına rağmen atamaları olmuyor.Emekleri boşa gittiği gibi,ailelerine çevrelerine karşı da mahçup hissediyorlar.İşe yaramaz hissediyorlar.Bu kpss olayını da yaşamayan bilemez gerçekten.. Ama inşallah herkesin ihtiyacı görülsün,burası olmasa bile sınava giren emek veren herkese güzel kapılar açılsın inşallah.Bunu o kadar yürekten istiyorum ki.. |
Cevap: phantommun günlüğü Phantomm bahsettiğin can sıkıntısı ya da hayatımızı durduğumuz düşüncesi bir süre herkeste olmuştur eminim, ben bu duraklamayı 3 sene sürdürdüm evet,3 sene..dershaneye gittim kazanamadım bidaha gittim ve bidaha gittim.. hayatım yok,hayatım durmuştu 3 sene boyunca..ve insanoğlu yüzlerce düşünceyi saniyelere sığdırırken bedenin buna eşlik edemeyip yerinde sayması ,içinden gelen tüm yaşam reflekslerini durdurup önünde rakamlara,kelimelere odaklanması o kadar zor oluyo ki..yalnız değilsin, inandığın bir şey için çabalıyosun ve bu sadece hayatının bi kesiti, yaşadığın sıkıntılı anları bile hoşgör normaldir bunlar,bende çok üzüldüm bazen sonsuzluğa çabalıyomuşum gibi gelirdi,ama geçti işte ..:) isteklerine ve hayallerine sahip çıktığın onları bırakmadığın sürece,gerçekleşeceği zamanında geleceğine inanıyorum ben.. emeklerinin karşılığını alman dileğiyle.. |
Cevap: phantommun günlüğü Ne güzel sen emeklerinin karşılığını almışsın buna çok sevindim.Darısı bizlere,şimdi hazırlananlara artık..İnşallah temenni ettiğin gibi olur, teşekkür ederim.. Önce dersaneye gitmeyi hiç istememiştim ama sonradan keşke gitseymişim dedim.En azından sürekli gidecek bir yerim olurdu.Ev dışında hani..4 sene hareketli bir hayattan sonra böyle herşeyin bir anda durması..Bi de uzun süre sürekli aynı duruma odaklanmak, özellikle bu bir sınavsa..Ve bunun dışında hayatında pek hareket yoksa gerçekten soyutlanmış hissediyorsun hakikaten.Hiç birşey olmuyor, hiçbir şey yürümüyormuş gibi.Bu sene inşallah kazanırım; ama olmazsa hem çalışıp hem dersaneye gidicem.Ama tabi şimdilik bu konuyu çok düşünmüyorum.Sadece başarılı olmaya odaklanıyorum, hazırlanırken ve sınav süresinde.Hayırlısı artık:) |
Cevap: phantommun günlüğü Yeniden toparlanmak için istek varsa içinde, birazcık dağıtmış olmanın hiç bir zararı yok. Üstelik o bile bir nimet gibi.Birşeyleri gözden geçirmek, yeniden kararlar almak için.. Ben galiba güçlü olmayı duygulardan arınmış olmak gibi birşey mi algılıyordum içten içe ne.. Çünkü son zamanlarda yani kendimi toparladım dediğim zamanlarda, bazı konularda yine duygularımı bastırmış olduğumu gördüm.Açık bir kapı bırakıp, görülcek bir hesaptan dolayı mutlu hissetmişim biraz sanki. Dağıldığımda görebildim ancak, parçalar içinde bunu bulunca.. O yönden dağılmak gerçek bir nimet oldu benim için. Önceden incelemediğim parçaları analiz ettim bu kez.Hem kendime ait incelenmemiş parçalar, hem de başkalarının bende kalan incelenmemiş parçaları. Ve birazcık daha özgürleştim işte. Ve daha sağlam, daha yüksek bir kule inşa ettim.Daha yakından tanıdığım parçaları daha ekonomik kullanarak, neyin nerde olması gerektiğini daha iyi bilerek.. Yeniden dağılabilme ihtimali ise korkutmuyor beni artık.Evet dağılabilirim, nasılsa yeniden toparlanabileceğimi biliyorum.Bunun yolunu da biliyorum.Dağılmak bir zayıflık değil bunu biliyorum. Bu defa bunu gerçekten başardım.Üzüldüm üzüldüm, üstüne düşünmedim hiç çünkü düşünsem zayıflık göstermiş olacağımı düşünüyordum.Ama bu daha büyük bir zayıflık galiba.En sonunda oturup kendimle konuşunca ve bastırdığım gözyaşlarımı koyverince, yeni mutluluklar koyabileceğim boşluklar açıldı kalbimde.İyi olmayı gerçekten isteyince şak diye geliyor aslında iyilik hali. Sonra birden geçmişte aynı konular üzerinde ne tarz düşündüğüm ve hissettiğimi hatırladım ve birdenbire o duygu ve düşüncelere yeniden adapte oldum.Yalnızca kanal değiştirmeyi unutmuşum meğerse.Bu kadar kolaymış.Sanırım bu iniş çıkışları kendim nasıl idare edebilirim öğrendim artık. Şükürler olsun. |
Cevap: phantommun günlüğü canım şu sınav telkini vardıya ben kaybettim banada yollarmısın........... insan unutu veriyor bazen öğrendiklerini bir sallantı gerekiyor..bir cümle yada bir kuş sesi..tekrar hatırlamak ve ayağa kalkmak için bir bahane.. |
Cevap: phantommun günlüğü Alıntı:
Herşeyden ders çıkarmaya çalışıyorum görebildiğim, anlayabildiğim kadarıyla:)Teşekkür ederim canım benim.. Alıntı:
Kesinlikle, tüm güzellikleri unutmuştum kısa bir zamanda ama yeniden iyi olmayı seçince hemencecik iyi oluverdim.Üstelik mutluluk ve iyi olma halimi üzerine inşa ettiğim bilgi ve olaylar bütünler halinde,örgütlü olarak açığa çıktı ve aniden enerjimde yükselme oldu.Çok ilginçti:) Demek ki önceden yaptığım herşeyle, her onamamla, her çalışmamla iyi bir temel atmışım.Yani güzel olan şeyler de kaybolmuyor.Bunu görmek beni çok mutlu etti. Herkesin istediği mutluluğa istediği zamanda ulaşması dileğiyle.. |
Cevap: phantommun günlüğü Yİne uzun zaman oldu galiba yazmayalı.Tekrardan merhaba günlüğüm. Yazmaya devam etme konusunda kararsızdım açıkçası..Fakat buraya yazmak gelişimimin bir parçası,tamamlayıcısı,destekleyicisi vs. vs. gibi sanki.Aldığım olumlu yorumlar da yazmam yönünde beni desteklediği için devam etme kararı aldım şimdilik. Eveeet.Tabi ki hayatımdaki en büyük değişim kps sınavını atlatmak oldu (= İtiraf etmem gerekirse son bir ayda yani asıl asılacağımı düşündüğüm zamanda işi savsakladım başka hayallere daldığım için.Buna rağmen özellikle genel kültür yetenek kısmım çok iyi geçti.Eğitim her zaman yapabildiğimden daha düşük ama aldığım duyumlara göre kimseninki çok parlak değil.Tabi ki herkes emeğinin karşılığını alsın inşallah gönlümde yatan budur.Ama başkalarına göre belirlendiği için birşeyler bu yönde düşünmek durumunda kalıyor insan. Zaten öğretmenlik olmazsa çeşitli kurumlarda çevirmenlik için başvuru yapacağım, ki bu bana daha cazip geliyor aslnda.Bunun için de kpss3 puanımın yani g. yetenek kültür puanımın iyi olması gerekiyordu, çok şükür iyi gelecek inşallah. O da olmadı daha başka alternatifler de var, yani inşallah bu sene bir işim oluyor. Aslında bu konuda kendimi çok sıktığımı farkettim.Sanki 10 senedir sınava giriyorum kazanamıyorum gibi strese sokmuşum kendimi resmen.Ve kazanmayı çok büyük bir sorun ve zorunluluk olarak gördüğüm için mutluluğu hep sınav sonrasına ertelemiştim.Bunu farkettiğimde herşey daha kolaylaştı sanki, alternatifleri daha iyi görebilir ve onlara daha samimi bir şekilde inanabilir oldum.Zaten daha yaşım ne.. Bazen kendimize hiç haketmediğimiz şekilde davranabiliyoruz maalesef. Zaten "iş" benim mutluluğuma mutluluk katmak için gelmeyecek mi hayatıma?İşte bunu unutmuşum.O olmazsa mutlu olamayacaksın, ona mecburmuşsun gibi düşününce herşey çok zorlaşıyor. Sınava da bu düşüncelerle girdim ve her zaman en hayırlısı için dua ettim.Bakalım şimdi neler olucak?Tek bildiğim ne olursa olsun yepyeni bir hayat var artık önümde. Bu arada sınava çalışmayı savsakladığım günlerde zero limiti okudum.Tabi ki o efsane dört cümleyi herkes biliyor artık.Ben de biliyordum ve kullanıyordum da ama sanki çok inanmıyordum o kadar mucizevi etkiler oluşturabileceklerini.Okuduğumda daha iyi özümsedim öğretiyi ve çok daha somutlaştı, çok daha güvenilir oldu benim için.Çok basit olduğu için inanılmaz sevilesi birşey zaten. İstediğinde her yol mutluluğa gider aslında, ama zero limit kenarları rengarenk çiçeklerle süslü aydınlık bi patika gibi. "Lütfen beni affet. Özür dilerim. Teşekkür ederim. Seni seviyorum." |
| WEZ Format +3. Şuan Saat: 09:47 AM. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.