[spawnix]

Yıllardır bu illetten kurtulmak benim için kolay olmadı çok düşündüm bunu nası başarabilirim diye ve aklıma şu yöntem geldi kendimi cezalandırma yöntemi en iyi çözümün bu olduğunu düşünüyorum.
öncelikle tırnaklarınıza bakmamaya çalışın veya onların olmadığını düşünün bu size kalmış ve sakın tırnaklarınıza dokunmayın oynamamaya çalışın beyin sizden hep aksini isticektir istem dışı olsada kayııcaktır eliniz o yüzden aklınıza geldiği an çekin elinizi. eğer sizi rahatsız eden bi yer varsa tırnak makasıyla halledin sakın ağzınıza elinizi götürmeyin ve bunu kural haline getirin tamamen beyinle bitirilecek bi alışkanlık bu. son olarak istem dışıda elinizi ağzınıza götürdüğünüz takdirde bile elinize diğer elinizle çok sert şekilde vurun gerçekten acıtın elinizi beyin bunun bir suç olduğunu algılamalı kendinizi bu konuda affedici davranmayın lütfen gerçek bir disiplin altında bu yöntemleri uygulayın. inanın bu illetten kurtulursunuz ben bu sayede başardım.. acı ojede kullananlar var ama onların unuttuğu en büyük hata işin beyinde çözümlenmeden bunu çözmeyi planlamaları.. beyin ve suçluluk, hata ilişkisi bu yöntemde çok önemli bir yer tutuyor umarım faydasını görürsünüz

[Xarmaşık]

Bende buna benzer bi yöntem uyguladım işe yaradı ama kalıcı bi çözüm olmadı. Bi ara hepsini uzatmıştım hatta ilk defa tırnak makası kullandım ama sonrasında özellikle stresli olduğum zamanlar farketmeden yemeye başladım yine. Bide şu bahsettiğin düzeltme işini de ağzımla yapmaya başladım sonrası malum... Yani düşünmemiz gereken onca şey varken bütün hayatımız boyunca elimize vurup cezamı vericez böyle ne zaman sonra erecek bu?

[spawnix]

anlıyorum seni bu yol başkalarına kolay gibi gözüksede gerçekten zor yaşayan bilir. o hatalara bende düştüm ama bunu farkına varıpta tekrar bu hatayı yapmamak çok önemli ve tırnaklar uzadı diye aman nolucak diyipte yemek + şurasında birşey var diyerek ısırmak seni yine bu başarının en başına doğru sürüklüyor ve sonuç olarakta beyin artık yiyebilirsin komutunu vermeye başlıyor malesef. stresli olduğun günlerde elini yumruk halinde sık yememeye çalış hatta iki elin ayrı olsun bişeyler atıştır illa cezalandırma yöntemi olucak diye bir şey yok cezalandırma yöntemini ilk başlarda başarıya ulaşmada kullan yeter ulaştığında kendi iradenle gerisi dahada kolaylaşıyor. ama eğerki bu durum sıklaşırsa iradenin yetmediği anlaşılır ve cezalandırma yöntemine dönmek haliylen mecbur bir hâl alır

[nazendem]

offf bende kurtulamadım şu illetten :(

[Xarmaşık]

spawnix Nickli Üyeden Alıntı

anlıyorum seni bu yol başkalarına kolay gibi gözüksede gerçekten zor yaşayan bilir. o hatalara bende düştüm ama bunu farkına varıpta tekrar bu hatayı yapmamak çok önemli ve tırnaklar uzadı diye aman nolucak diyipte yemek + şurasında birşey var diyerek ısırmak seni yine bu başarının en başına doğru sürüklüyor ve sonuç olarakta beyin artık yiyebilirsin komutunu vermeye başlıyor malesef. stresli olduğun günlerde elini yumruk halinde sık yememeye çalış hatta iki elin ayrı olsun bişeyler atıştır illa cezalandırma yöntemi olucak diye bir şey yok cezalandırma yöntemini ilk başlarda başarıya ulaşmada kullan yeter ulaştığında kendi iradenle gerisi dahada kolaylaşıyor. ama eğerki bu durum sıklaşırsa iradenin yetmediği anlaşılır ve cezalandırma yöntemine dönmek haliylen mecbur bir hâl alır

Demekki benim iradem yetmiyo bu konuda. Tamam, irademi kullanıp kendimi iyice odakladığım zaman bi süre yemeyebiliyorum. Ama bide bu bahsettiğim stresli zamanların yanında alışkanlıkta var. Ne zamanki kafam rahat olduğunda boşa veriyorum, yiyip yememek umrumda olmuyo o zaman tekrar başlıyorum. Demek istediğim irade de biyere kadar.. artık öyle bi zaman gelmeli ki, yani bende öyle bir değişim olmalı ki bu konuda, tırnak yemeyi düşündüğümde iğrenmeliyim. Yediğim zamanları hatırladığımda 'ya nasıl yiyormuşum ne salakmışım' diyebilmeliyim kendime...

[spawnix]

Xarmaşık Nickli Üyeden Alıntı

Demekki benim iradem yetmiyo bu konuda. Tamam, irademi kullanıp kendimi iyice odakladığım zaman bi süre yemeyebiliyorum. Ama bide bu bahsettiğim stresli zamanların yanında alışkanlıkta var. Ne zamanki kafam rahat olduğunda boşa veriyorum, yiyip yememek umrumda olmuyo o zaman tekrar başlıyorum. Demek istediğim irade de biyere kadar.. artık öyle bi zaman gelmeli ki, yani bende öyle bir değişim olmalı ki bu konuda, tırnak yemeyi düşündüğümde iğrenmeliyim. Yediğim zamanları hatırladığımda 'ya nasıl yiyormuşum ne salakmışım' diyebilmeliyim kendime...

kesinlikle evet o dediklerini bende kendime dedim bunun gerçekten iğrenilebilecek bi durum olduğunu ve ne kadar basit bir insan olduğumu düşündüm ve bu alışkanlıktan kendimi uzaklaştırmayı denedim ve başarılıda oldum. tırnaklarıma baktıkça tiksindim kendimden ve bir daha bakmama yöntemini uyguladım çok etkili bir yöntem olduğunu söyleyebilirim . eğer iradeyi yönetme konusunda sıkıntın varsa beyni daha farklı yöntemlerle altetmek her zaman daha iyi bir yoldur. çözümü olmayan hiç bir şey yoktur yeterki içimizdeki gücümüzü farkedelim

[cemil489]

bende de var aynı problem. Acı ojenin işe yaramasını umut ediyorum :) Birde Burç'un attığı tokatların :D

[vandal]

Ben biraz ustune gidilerek kurtulmustum. Problem degil bence.

[melis_88]

Ben bu gün nette gezerken karşılaşmıştım tırnakla ilgili daha doğrusu tırnak yemeyle ilgili bir deney bende açacaktım konuyu ama vazgeçmiştim...kısaydı çünkü deney ama iyiki açmışsınız bak denk geldi burdan paylaşıyım sizlerle
deneyde şu ;

Tırnak yeme terapisi

Lawrance Sheean, tırnak yiyen bir grup erkek çocuğunun uyuduğu odada her gece defalarca "Tırnaklarım çok acı" cümlesini tekrarladı. Yaz tatili sonunda biten deneyde çocukların yüzde 40'ının tırnak yeme alışkanlığına son verdiği tespit edildi.

[Işıldayan Safir]

Küçükken tırnaklarımı çok yerdim. Ama her zaman tırnaklarımı uzatmak isterdim. Babam küçükken her ay tırnaklarımızı keserdi Ama hep tırnaklarımız kesildikten sonra canım acırdı . Çok dipten kesiyordu farkında olmadan. Nefret ediyordum o acıdan. Heralde o nedenle tırnaklarımı yiyordum. Kısa olursa tırnaklarım kesilmez ve canımda acımaz diyordum.

Bu durumda hoşuma gitmiyordu. Çünkü hep tırnaklarımı uzatma hayalleri kuruyordum . Ne zaman biraz uzasa bir bakıyordum ki yemeye başlamışım . Artık sinir olmaya başlamıştım. Babam da tırnak kesme olayını bıraktı biraz büyüyünce

Bunun üzerine bende tırnaklarımı yemekten vazgeçmeye karar verdim. Biraz zorlandım ama farkettiğim anda elimi çekiyordum. Acı oje filan da hiç kullanmadım. Nasıl heves ettiysem tırnaklarımı uzatmaya kurtuldum tırnaklarımı yemekten.

Hala da tırnaklarımı tamamen kesmem. Hiç kimseye de tavsiye etmem . Dipten kesmeye ne gerek var biraz kalsın kendinize işkence etmeyin.

Sevgiler.