[huriye_89]

Merhaba Arkadaşlar;
Telkinlerde 6.ayımı doldurdum ve bu 6 ay içerisinde bi çok değişim ve gelişim yaşadım. Özgüvenimi bi nebze olsun toparladım mesela. (daha önce hiç yoktu.) Kendi kendime Yetmeyi, kendi kendimi yönlendirip yönetmeyi, kendi kendimin öğretmeni olmayı öğrendim. Bu arada diğer insanları da Ama yönlendirmeyi de öğreniyo insan farkında olmadan.Suçluluk duygumda bile büyük yol aldım,okuduğum affetme metniyle. Evet belki dışardan hala hiçbirşeyi halledememiş bi işe yaramaz olarak görünebilirim ama içte büyük yol katettiğimi düşünüyorum.
Eee 23 yılını depresif son derecce negatif bi anneyle geçirmek kolay değil. Bence telkinlerin bana geç etki etmesinin sebebi de bu zaten. Zavallı beynim bi yandan beni düzeltmeye çalışıyo bi yandan da dışarıya karşı beni korumaya çalışıyo zavallı işi gerçekten çok zor
Kendi çapımda ilerlemeye çalışıyorum işte.
Son zamanlarda bişey farkettim ben; ATAK OLAMIYORUM. Evet tutukluk yaşıyorum. Özellikle konuşurken bazen de bişey yapmam gerketiğinde içimden bi ses ya "dur" ya da "sus" diyip beni durduruyor. Bunun özellkile davranışlarıma yansıması beni çok rahatsız ediyor. Çoğu zaman yapacağım şeylerden bu yüzden vazgeçiyorum. Son zamanlarda bu durum fazlasıyla aklıma takılmaya başladı ben de gelip size danışmak istedim. Benimle aynı dırımda olanlar,daha önce yaşayıp aşmış olanlar ya da bi fikri olanlar lütfen benimle paylaşsın.Szinle beraber bi çok şeyi atlattım ben bunu da atlatacağıma inanıyorum. Bu arada galiba fazla uzun oldu lütfen kusura bakmayın,cevaplar için şimdiden teşekkürler.