[isimsiz11]

ben çoktan beri bu sitedeyim bunu hatırlatıyım :)
ya işin aslına annem-babam ayrı ve babamın yanında kalıyorum ve onda da sinir var ve bağırıyo sürekli yani bağırılmıycak şeylere bağırıyo ve bende artık babam bağırmasın diye içten içe düşünceler başlamıştı "hemen yapıyım dediğini de bana bağırmasın, acaba ben mi yanlış yapıyorum da bana bağırıyo" diye kendimden şüphe ediyordum ve değersizlik duygusu oluştu bende.Bir de babam olduğu için yani çekirdek inancı'nda anne-baba önemli ya, bilinçaltım babam ne derse alıyo bir başka deyişle..Yani babam bana bağırınca bilinçaltım bana değersizlik duygusu yüklüyo ve ister istemez kendimi birilerine kanıtlama ihtiyacı duyuyorum ve asıl kişi babam olması lazım, ama gerçekte kendimi ona kanıtlamaya gerek yok çünkü asıl sorun babamda yani babam kendini düzeltse bizde iyi olacaz ama napalım ?