[Janer]

Şimdi bencede psikolojik bir durum ben psikolog değilim ama bende mahallede büyüdüm :) .. mersinin en pis mahallesi . etrafımda olanlara baksan şaşırırsın .. torbacısından tut her türlü arkadaşım var .. kolejde okuyanı da var 21 yaşında lise de olan da var :D .. mütahiti de var kaportacısı da var aynı çatı altında kalmışlığımız da var..
psikoloğa görün . derim .. en iyi cevabı yapman gerekeni o sana söyler . kendine güven telkinini de dinle .. ego güçlendirici .. mutlu olmak .. onlar senden üstün değil sen onlardan üstünsün .. çünkü sen kendinin farkına varmışsın ve buradasın :)))

[pinky9]

Janer Nickli Üyeden Alıntı

Şimdi bencede psikolojik bir durum ben psikolog değilim ama bende mahallede büyüdüm :) .. mersinin en pis mahallesi . etrafımda olanlara baksan şaşırırsın .. torbacısından tut her türlü arkadaşım var .. kolejde okuyanı da var 21 yaşında lise de olan da var :D .. mütahiti de var kaportacısı da var aynı çatı altında kalmışlığımız da var..
psikoloğa görün . derim .. en iyi cevabı yapman gerekeni o sana söyler . kendine güven telkinini de dinle .. ego güçlendirici .. mutlu olmak .. onlar senden üstün değil sen onlardan üstünsün .. çünkü sen kendinin farkına varmışsın ve buradasın :)))

aynen janer. o kadar farklı ortamlarda bulunuyorum ki,kafam karışıyo. Liseye kadar hep bi mahalle ilkokulunda okudum. Senin dediğin gibi çin çin gibi bi yerdi. Ama ben arkadaşlarımı çok severdim,çoğu da ilkokuldan sonra okumadı zaten. Ben anadolu lisesini kazanan azınlıktaydım. Sonra liseye bi gittim sorunlar başladı. Ben o yaşıma kadar mahallemden dışarı çıkmamıştım pek,ama lisedeki tanıştığım insanlar ankaranın nerdeyse her tarafını bilen , benim şimdiye kadar olan arkadaşlarımdan kültür olarak çok çok farklı insanlardı. Çok afalladım,uyum sağlayamadım. Samimiyetsiz geldiler çünkü. Benim gibi mahalleden küçük bi ortamdan gelen insan sayısı çok azdı anadolu lisesinde :) bulamadım kendime göre birini. Hepsi nasıı daha sosyal olsak,nasıl daha marjinal olsak nası dikkat çeksek derdindeydi çünkü.
Sonra üniye geçtim,ünide de aynı durum. En yakın arkadaş grubum ankaranın en lüks semtlerinden olan Tunalıda oturuo hepsi de ,şaka gibi :D Ben aslında şanslıyım,her ortamdan arkadaşım var çünkü. Ama mesela bu sosyete dediğim arkadaşlarım,mahalleden olan insanlarla hayatta aynı yolda yürümezler bile! Ben öle değilim... onlardan daha samimi daha sıcak beni her halimle seven beğenen arkadaşlarım da var..ama bu dalga geçenler yüzünden kendime güvenim kalmadı bıktım artık,ben öle değilim.. Ama onların sürekli ezdiği ,laf vermekten hiç çekinmediği kişi olmaktan bıktım,napabilirim bu durumda bilmiyorum. Artık öle bi dereceye geldim ki, çok insancıl olan ben, o arkadaşımda rezil olsun istiyorum,halbuki ben hiç böle biri değildim ama çok üstüme geldi artık.Mesela bugün okuldan bahçeye çıkcaktık,montunu almamış,al benimkini giy benim üstüm kalın dedin gayet iyi niyetle, yok dedi,niye dedim, bacak kadarsın yaa senin ceketin bana olur mu dedi ! Psikoloğu hiç düşünmüyorum ama, kendim halletmem lazım.