[minnettar]

maviinci Nickli Üyeden Alıntı

Bir buçuk sene önce İstanbulda okumayı o kadar çok istiyordum ki.. Sonunda istediğim oldu ama ben doğduğuma pişman oldum. Çok zor geldi bana, artık dayanamıyorum. Bir buçuk sene sonunda anlayabildim artık ailemden uzakta olmanın beni mutsuzlaştırdığını. Şimdi içinde bulunduğum duruma küçük birkaç örnek vermek istiyorum: İlaç kullanan, özgüveni sıfır, dışarıya kendi başına çıkamayan, çalışması gereken derslerine bakınca kaygılanarak çalışmaktan vazgeçen, ailesinden uzak kalmak zorunda olan bir enes. İstanbul bana işkencehane gibi geliyor artık. Yaşamaktan soğudum. Nolur bana yardım edin. Boşluktayım, ne yapacağımı hiç bilemiyorum. Lütfen yardım edin...

Evet haklısın Maviinci, İstanbulda yaşamak, okumak gezmek,görev yapmak zordur..... ama İstanbul bir başkadır....orada metropolde yaşamak nasıl birşey anlarsın,o kültür istemeden üstüne siner ve sen ancak bunu eski tanıdıklarla görüştüğünde anlarsın...İstanbul bir başkadır.... insan tanırsın, belki acı veriyor gibi gelir ama aslında tecrübe kazanırsın ve ilerde ki hayatına da uyarlayabilirsen şayet çok hızlı çıkarsın bazıı yolları, imkanları azdır ama imkanları çokturda... burda kendine sahip çıkmayı öğrenirsin ki kişilik kazanırsın, hayata karşı duruşun oluşur... yaşadığın durumu bence akışına bırak Maviinci, sen buraya geçici olarak geldin sen istemediğin sürece kimse seni burda tutamaz.. Sen buraya okumak için geldin, şartlar ne olursa olsun kazandığın bu hakka sahip çıkmalısın... senin yerinde olmak isteyen kaç kişi vardır sen ce... bence birşeyleri bırakmak yerine nasıl başarmalı nerden başlamalıyım diye tutmalısın... İstanbul dan bir okuldan mezun olmak, ayrıca iyi bir referanstır unutma....