[imported_Angel]

provakatör mistik Nickli Üyeden Alıntı

"bunun da çocukluğumda fiziksel özellikler hakkında maruz kaldığım davranışların sonucu olduğunu sanıyorum..çünkü saç tarama şeklimden tut, bakışlarıma kadar herşeyimi eleştiren bir ailem vardı... konuşma ses tonum ve nefes alış tarzım bile eleştirilirdi..."

Bu satırları okurken kendi çocukluğumu hatırladım birden... Benimde ailem bu şekilde beni sürekli eleştirirdi. Asla olduğum gibi kabul edildiğimi ve saygı duyulduğumu hatırlamıyorum. Beni olduğum gibi kabul edip, beni sevip yüreklendirmeleri gerekirken sürekli eziyorlardı. Bunu belkide benim iyiliğim için yapıyorlardı bilinçsizce...
Şu an da dışarıda dolaşırken beni imrendiren insanlar yakışıklı insanlar değil...Cesur insanlara imreniyorum, atak, hafif, hareketli, sosyal insanlara...Kendiyle barışık insanlara imreniyorum her zaman.... :))

güzel yorumun için teşekkür ederim :)
geçmişi benzer bir şekilde yaşamış birisi olarak beni çok iyi anladığını sanıyorum...hani demişsin ya beni imrendiren insanlar yakışıklı insanlar değil cesur, atak sosyal kendiyle barışık insanlar demişsin ya :)
ya biliyomusun aslında benim imrendiğim şey de aslında salt olarak güzellik yada yakışıklılık değil....belki de o kişilerin kendi özelliklerini gururla güvenle dışa yansıtabilmeleri belki beni etkiliyor...yani ne olduklarını biliyorlar kabullenmişler ve kendi farklılıklarını özelliklerini gururla dışa yansıtıyorlar...mesela daha önce de örnek verdiğim gibi o özendiğim genç kızları ele alırsak saçlarına başlarına özenmişler beğendikleri yanlarını vurgulamışlar ve cinsiyetlerini ortaya çıkaracak şekilde giyinmişler
yani şimdi bir genç kızın spor ayakkabı giymesiyle topuklu ayakkabı giymesi aynı şey değil...
(yanlış anlaşılmasın burada kasetmek istediğim şey aşırı süslenip dekolte veya seksi giyinmek değil) bu özendiğim kişiler yaşlarını konumlarını cinsiyetlerini vesairelerini kabullenmiş insanlar...ama kendime bakıyorum, dışarıdan kendime bakıyorum ne yaş grubum ne cinsiyetim ne tarzım hiçbirşeyimde bellirgin çizgiler sınırlar yok...aslında beni bu üzüyor...kendimi kişiselleştirememiş ve özelleştirememiş olmam..sanki kişilik sahibi olamamışım da dışım da bunu anlatıyormuş gibi...o kadar şeffaf ve boşum ki sanki bana bakan beni değil arkamdakini görüyor...