Bugün bir cevabım var

[perfectimpossible]

Merhaba ben aranıza dün katıldım fakat nice zamandır arayıştaydım . Sosyal fobiyle ilgili terapiler, videolar ne olsa kabulümdü. Birşeyler olmalı birşeyler bulmalıyım diyordum derdime ilaç. Bu site resmen ilaç diyebilirim şimdiden. Bi kere hedefin bilinç altı olması nokta atışı sağlamış.
Derdim ne mi? Sosyal manada korkularım vardı ; başkalarının yanında telefonda konuşmak, kalabalık bir ortamda ve çok da tanımadığım insanların içinde konuşmak zorunda kalmak, derste hocanın beni aniden kaldırması(bu özellikle yüreğimi çok hoplatırdı, ama ben çoğunlukla başarılı bir öğrenciydim ve anadolu lisesinden ikincilikle mezun oldum). Ortaokulda gittiğim psikiatris sosyal fobi tanısı koymuştu. Ama bunların yanında çok dışa dönük bir kişiliğim var yeni insanlarla tanışmaktan, yeni yerlere gitmekten çok hoşlanırım, arkadaşlarımla hemen herşeyimi paylaşırım ailevi olmamak kaydıyla ve bu sosyal fobi dışında. Ama tezatlık var hem içe dönük değilim, genel anlamda neşeliliyim ve sorunlarımı çok abartmam, bunların hepsinin daha ii günler için olduğunu düşünürüm. kalbalıktan hoşlanırım, eğlenmekten vs. Peki ama sosyal fobi ne alaka ozaman bu ne zıtlık die düşünürdüm hep. Az önce forumun sayfalarını dolaşırken şöyle bir şey gördüm; Düşüncelerini hislerinizi kağıda dökün. Sorununuz düşündüğünüzden çok farklı bişey çıkacaktır diyordu. Uyguladım bunu evet sorunumu buldum sanırım. Ben sevdim ve sevildiğim insanlar içinde olmaktan hoşlanıyorum ve bu tanıma uymayan insanların içinde rahat ve mutlu olamıorum. Böyle bir ortama maruz kalmak istemiorum, kalıncada afakanlar basıo ve bastıkça daha çok boğuluorum ben nie diğerleri gibi normal hissedemiom diye. Evet ben ortam adamıyım, ortamına göre sevecen, neşel, enerji dağıtan, ortamına göre sessiz, sıkılgan , çekingen. Farklı kişilikleri taşıorum ama kesinlikle ikincisini tercih etmem istemediğim ortamlarım , konuşmasından , hareketlerinden hoşlanmadığım kişilerle olmak istemiorum . Az önce bunu çok net anladım. Sevmek ve sevilmek tek istediğim ortamda bu varsa sonuna kadar varım yoksa ben die birşey yok zaten ortada. Bu sosyal fobi mi bilmiorum. İkinci keşfettiğim şey ise birşeyleri karşımdaki bana yap dedi, die ben o şeyi yapamk istemiorum. Hoca mesela anlatmaya kaldırıo kalk kızım anlat dio dielim bu bana ters ben zaten istediğimde ve uygun olduğumda anlatcağım. Oooo bu rahatlık kimde var diyebilirsiniz. Bende hep dedim bu zamana kadar. Hiç sevmediğim bir işte hiç sevmediğim insanların ortasında çalıştım uzun bi süre . Sonuçta herkes işinden çevresinden mutlu olacak değildi ya, ve ben çalışmak zorundaydım bi işe girmiştim ve sırf sevmiorum die bırakamazdım sorumluluk ağır basıo. Ama sonrasında daha kötü oldum biliomusunuz. Kimseyle konuşmak istemiodum , hiç bir şey yapmak istemiodum, kurulu bir düzende iyi kötü yaşıyodum işte hepsi o kadar.. İşten yüksek lisans için 2 günlüğüne de olsa ayrıldığımda o kadar mutlu oluyodum ki. Evet sevmediğim bir yerde nefes alamıorum ve istemediğim işlerin yaptırılmasından nefret ediorum. Bugün bunu iyice anlamış oldum kendi kendime yaptığım söyleşiden. Merak ediorum benim gibi olan var mı ? Ve bilen var mı bu sosyal fobi mi? Yoksa sadece özgür bir şekilde yaşamayı istemek mi?

[zynp0]

Hoşgeldin perfectimpossible Bunun sosyal fobi olup olmadığını bilemiyorum, bu konuda daha bilgili olan arkadaşlar yardımcı olacaktır ama yazının birçok yerinde beni anlatıyormuşsun hissine kapıldım. Beni de çok zorlayan bir şeydir sevgi hissinin olmadığı bir ortamda bulunmak, nasıl davranacağımı, ne söyleyeceğimi bilemem, karnıma ağrı girer veya espirilerle geçiştirmeye çalışırım, hayatımın diğer alanlarına göre çok içime kapanırım. Beni tanıdıktan ve ortada sevgiye dayalı bir ilişki olduktan sonra insanlar "Ben senden korkuyordum", "Çok ciddi duruyordun" diyorlar tanışmadan önceki ben hakkında. Halbuki tanışıklığım olan insanlarla ve kendimi rahat hissedebilmem için karşılıklı sevgi olduğunda fazla bile cıvık olabiliyorum Üniversitenin ilk senesi bu rahatsızlık hissiyle geçti diyebilirim, şimdi 3.sınıfım ve çekirdek arkadaş çevrem sayesinde çok çok rahatım artık. Okula karın ağrısıyla gitmekten bıkmıştım zira Bu konuda olumlamalar okumanı ve her gün tekrarlamanı öneririm, bana çok faydası oldu. Sevgiler

[perfectimpossible]

Hoşbulduk Zeynep. Olumlamalardan kastın ne ? Daha çok yeniyim burda.

[cadi_bm]

Hoşgeldiiiiinnnnnnnnnn. Olumlamaya örnek vereyim forumdan:

Mutluluğum gülüşümde yansıyor.
Kendimi ve hayatımı seviyorum.
Sevimli kişiliğim bulaşıcı.
Başkalarına karşı her zaman kibar ve yardımseverim.
Depresyondan şimdi kurtuluyorsun.
Yataktan neşe ve coşkulu bir heyecanla fırlıyorum.
Her yeni güne neşe ve sevinçle başlıyorum.
Her yeni günün başında mutlu olmayı seçiyorum.
Çocukça bir neşeyle kendime kahkahalarla gülüyorum.
Mizah anlayışım etrafımdaki herkese bulaşıyor.
Mutluluğumun sürekliliği bana daha çok mutluluk getiriyor.
Neşem hayatımayeni nimetleri getiriyor.
Mutluluğum içimden geliyor.
Sen hayatında neşe ve sevinci çekiyorsun.
Gülümse,mutlu ol!
hayatımı tutkuyla yaşıyorum.
Sağlık ve mutluluğu seçiyorum.
Hayat eğlenceli.

[perfectimpossible]

Bu linkte varmış olumlamalar: http://www.hayatimdegisti.com/forum/olumlamalar/372702-ben-benim-olumlamalari.html