[bluemoon24]

schopenhauer'in türkçeye de çevrilmiş bir eseridir. ünlü alman düşünürü, aşkın temelde kadın/erkek iki cinsin kendinde olmayanaı aramakla geleceğe sağlıklı nesiller taşımak güdüsüyle aşka saplandıklarını tartışır. ve bu durumun böylece sürüp gitttiğinden bahseder. sonunda aşk evliliklerinin uzun sürmediğini buna nazaran aile tarafından bulunan kişilerle yapılan evliliklerin görece daha uzun sürdüğünü ileri sürmektedir.

kanımca aşkın metafiziği, olsa olsa aşkın gözü kördür kavramı ile örtüştürülmelidir. metafizik anlayışın değişime, atılıma, ilerlemeye muhalif olduğu düşünüldüğünde, aşık olma eylemini gerçekleştiren kişilerin birbirlerine saplanıp kalması, kopamaması, ve gerekirse el ele ölüme varan ilerleyişleri tam da aşkın metafiziğine uygun düşen eylemler olamlıdırr.

iki bireyin tek taraflılıklarını ortadan kaldırmak için biraraya geldiklerini söyler.

kitabın son bölümüne gelene kadar aklıma eşcinsel insanlar gelmişti. en son bölümde buna da açıklık getirdim şeklinde deyinmiştir schopenhauer. filozofun etrafında gördüğü örneklere göre eşcinsel ilişkiler ileri yaşlarda ortaya çıkmaktadır. bunun sebebi de üreme yeteneğinin kaybolmasıdır.

bu dahiyane kitaptaki aşk tanımlarından hareketle denebilir ki insanların, özellikle gençlerin aşkla bu kadar sorunlu bir ilişkilerinin olması, aşkı acı çekmek olarak görmeleri, aşklarını vücuda getiremediklerindendir. aşkın amacı o iki insanın üremesi olduğuna göre, o bebek doğmadan aşk tamamlanamaz, hastalıklı bir durum ortaya çıkar.



süperegomuz ve sosyopsikolojik örgütlerimiz bu kadar gelişkin olduğundandır ki birbirini seven iki insan şakkadanak çiftleşip çocuk yapmıyor/yapamıyor, bu da tamamlanmamış hastalıklı aşka sebep oluyor, bu da yazılan/çizilen aşk edebiyatına kaynak oluyor.



işin ilginci bu durum insanlık tarihi boyunca gittikçe daha da vahimleşmiş: özgürce çiftleşen atalarımızdan sonra gelişen süperego ve toplum kuralları ile doğal üreme giderek zorlaşmış. bugün aşk üremekten koparılmış, seks de aşktan. sonuç: özgürce sevişen ama lastik kılıflar sayesinde çocuk yapmayan gençler ve çocuk yapmak için uygun imkanlara sahip olmak adına 30 yaşına gelmeyi bekleyen, o yaşa kadar çocuk yapmayarak beynindeki aşk merkezini sakatlayan, aşktan korkar hale gelen ve iyi bir iş-ev-eş üçlüsüyle mantık çocuğu yapan ortayaşlılar. bunun daha da vahimi ortaya çıkıyor yavaş yavaş: taşıyıcı anneler ve donör babalar. durumu vahimleştirmede sınır tanımıyoruz burada da.



ee, önünde sonunda doğanın doğuştan hasta çocuklarıyız, bize müstehak.



aşka hep göremeyecek kadar yakından bakan,içeriden dışarısının nasıl gözüktüğünü bilmeyen okuyucuya aşk budur tak takdiye önüne bunu tüm somutluğuyla koyan bir eserdir,aşkı e=mc² gibi formilize eder neredeyse datalar bu,formül bu der kitap bittikten sonra sonuca odaklı okuyucu bu işin doğru çözümünü bulmuş hisseder kendini lakin önce kendisine bir problem bulmalıdır

okunmasını takiben, pek çok kadının şiddetle kınayacağı, reddedeceği ama bir yandan da '' gerçekten böylemidir, bu kadar basit, bu kadar somut olamaz ya, yok olmaaazz olamaazzz '' diye sorgulamalara başlayacağı, fakat bunu yaparken, onlarla beraber aynı anda pek çok erkeğin de '' budur abicim, işte bu kadar, doğruya doğru şimdi, hem doğamda varmış abicim ben naapim '' diye kıs kıs bir sevineceği ve şimdiye kadar yaptıklarıyla düşündüklerine bilimsel bir dayanak bulduğunu sanmanın zevkini süreceği bir schopenhauer eseridir.



schopenhauer, büyüktür, dahidir, hayran olunasıdır ama eğer diğer tespitleri gibi aşka dair tespitleri de aynı şiddetli onayı ve benimsemeyi görse idi, zaten insanoğlunun materyalist ve pragmatist anlayıştan zar zor kurtarabildiği tek tük şeyden biri olan aşk' ın da güme gitmesi ihtimali doğardı ki bu da pek bir kötü olurdu.



efendim, her nekadar '' aauww çok baneell '' yorumlarına maruz kalabilecek olsa da, merak ettiğim ve anlamadığım şey, neden böyle büyük büyük adamların, kendileri umutsuz aşklar yaşadılar diye, aşka çamur atmadan geçemiyor olmalarıdır.



schopenhauer, hayatı boyunca gerçekten aşık olduğu tek kadın olan o güzeller güzeli kadına açılıp da reddedilmeseydi, nietzsche eğer lou salome ile mutlu mesut yaşayıp gidebilseydi, belki de bu iki harika filozof, aşk' ı yerle bir etmeye çalışmazlar, hınçlarını aşk' tan çıkarmazlardı diye düşünmekten de kendimi alıkoyamamaktayım..



-bütün aşklar,istedikleri kadar uçarı,tensellikten,dünyevilikten uzak ayakları

yerden kesik görünsünler,sadece cinsel dürtüde temellenirler.evet,hatta bu aşıklık hali sadece daha yakından belirlenmiş,daha özelleşmiş,hatta sözcüğün en dar anlamıyla bireysellemiş cinsel dürtüdür.



-insanlığın genç kesiminin enerji ve gücüyle birlikte düşüncelerinin yarısını sürekli olarak meşgul ettiği,ara sıra en büyük kafaları bile meşgul ettiği,en önemli meselelerde belirleyici etki olduğu görülür.



-aşk için çıkarılan bunca gürültü patırtı niye?niye bunca itiş kakış,tepinme,korku,endişe ve dert?sonuçta amaç,sadece bir mecnun'un kendi leylası'nı bulması değil midir?



-aşkta bütün meselelerin aksine bireysel iyilik,mutluluk ve acıların değil de insan cinsinin gelecekteki varlığının ve kendine özgü yapısının söz konusudur.



-her aşık olma durumunda,belli bileşim niteliklerine sahip bir bireyin üretilmesinin amaç olarak edinildiği,söz gelimi karşılıklı sevginin değil de,sahip olmanın,yani fiziksel haz ve zevkin asıl tayin edici yan olmasından bellidir.



-belli bir çocuğun dünyaya getirilmesi,taraflar bilincinde olmasalar da,bütün o aşk hikayesinin gerçek amaç ve hedefidir.bu amaç ve hedefe hangi yol ve tarzlardan ulaşılacağı için önemsiz yanıdır.



-iki sevenin birbirine gittikçe artan eğilimleri bile bunların meydana getirebilecekleri ve getirmeyi arzu ettikleri bu yeni bireyin yaşama isteğidir.hatta daha onların özlem dolu bakışlarının buluşması esnasında bile bu bireyin yeni hayatı uyanır ve ahenkli,bileşimi iyi oluşturulmuş gelecekteki bir birey olarak varlığını duyurur.sevenler gerçek bir birleşme ve kaynaşma yoluyla bundan böyle sadece bu tek varlık olarak yaşamayı sürdürmek için tek bir varlık olmanın özlemini duyarlar ve bu özlem sonunda içinde her ikisinin de kalıtımsal özelliklerinin kaynaştığı ve birleştiği o tek varlıkta yaşama devam etmeleriyle gerçekleşir.



-bir erkekle bir kız arasındaki karşılıklı,kararlı ve değişmez inatçı isteksizlik,antipati,nefret ve soğuklukbunların birlikte meydana getirebilecekleri şeyin arızalı,fizyolojik yapısı kötü organize olmuş,kendi içinde uyumsuz,mutsuz bir varlıktan öte birşey olmayacağının göstergesidir.



-oluşacak birey,babasından iradeyi ve karakteri,annesinden zekayıbeden yapısını ise bu ikisinden alacaktır.



-yeni bir bireyin ilk ortaya çıkışı,yani hayatının asıl başlangıç noktası olarak anne-babanın birbirlerini sevmeye başladıkları anı göz önünde tutmak gerekir.



-iki bireyin çeşitli yönlerden birbirine uygunluğu ne kadar fazlaysa,karşılıklı tutkuları da o kadar büyük olacaktır.



-birey,öteki bireyde özellikle kendisinde yoksun bulduğu mükemmelliği ve

kusursuzluğu arayacak,hatta kendisinin karşıtı olan kusurları ve yetersizlikleri onda güzel bulacaktır.



-kendisine uygun güzellikteki bir kadına baktığında onu kıskıvrak yakalayan o kadınla birleşmeyi en yüce iyiymiş gibi gösteren baş döndürücü bir çekicilik

erkeği sarar.bu da oluşturulacak bireyin istenilen niteliklerde o an,o eşle olabileceği düşüncesinden kaynaklanır.



-erkekliğin ve dişiliğin sayısız düzlem leri vardır.erkeğin erkekliğinin belli bir düzleminin kadın dişiliğinin belli bir düzlemine tekabül etmesi gerekir.buna göre,en erkeksi adam,en dişi kadını arayacaktır.bu ikisi arasında bu gerekli tekabüliyetin gerçekleşmiş olduğu,aslında onlarca içgüdüsel yoldan sezilir ve bu içgüdüsel sezgi aşıklığın en yüksek derecelerinin temelinde yer alır.



-aşıkların heyecanlarında kusursuzluğu bulmuş olmanın ve üretilecek yeni bireyin kusursuz olacağı,insan türünün kusursuzluğa erişmede yeni bir basamağa erişildiği düşüncesinin sevinci yatmaktadır.



-uzun boylu,iri yapılı bir adamla kısa boylu,tıknaz bir kadının oğulları eğer kısa

boylu ise,oğlan büyüdüğünde eş olarak uzun boylu bir kadını seçecektir.eğer babası da kısa boylu olsaydı uzun boylu kadına yönelmeye yönelik içgüdüsü bu şekilde olmayabilirdi.



*bir ingiliz deyimidir...aşk için bu deyim kullanılmaktadır...

... hayatın, önemsiz şeylerde olduğu gibi önemli şeylerde de sürekli yalan olduğunu kabul etmek zorundayız. verdiği sözü tutmuyor hayat tutsa bile özlediğimiz şeyin özlenilmeye değer olmaktan ne kadar uzakta bulunduğunu göstermek için yapıyor bunu. kimi zaman umut, kimi zaman da umulan şey aldatıyor bizi. bir eliyle verdiğini öteki eliyle alıyor. uzaklığın büyüsü, cennetler gösteriyor bize ama büyülenir büyülenmez bu cennetlerin uçup gittiğini görüyoruz. demek ki mutluluk ya gelecekte ya geçmişte.

şimdiki an, güneşli ovanın üzerinde dolaşan bir küçük buluta benziyor önü arkası pırıl pırıl bu bulutun, ovaya yalnız onun gölgesi düşüyor.



.. diyebildiği için çok şeyi hakeden bir düşünürün yazdığı, düşündürücü gerçeklerden bir kısım okudunuz.



Kaynak: İtüSözlük