[bluemoon24]

aslında farklı ve çok özel bir anlamı olsada zaman içerisinde bizim toplulumumuzda karşı cinsler arasında ki ilişkiyi simgeleyen bir kelime haline gelmiştir.

eğer iki arkadaş arasında bir denge varsa güzel olan kavramdır kanımca. dengeden kastımız iki insan arasındaki sevginin eşit oranlarda olması ve birbirlerine bağlılıklarının, diğerini rahatsız edecek ölçüde olmamasıdır. çevremizde gördüğümüz arkadaşlıklarda ya da kendi yaşadıklarımızda bu dengenin sağlandığı arkadaşlıkların her zaman daha uzun süreli ve mutlu olduğu gözle görülür bir gerçektir.



bu dengenin olmadığı durumlarda dengenin hafif tarafı, karşısındakinin dikkatini kendisine çekmek için türlü çeşit numaralar yapar , bunların en etkin olanı triptir. genelde işe yarayan bir taktik gibi görünür öyle ki karşınızdaki insan sizinle ilgilenmeye başlamış ve aranız bir süreliğine iyi gidiyor gibi olmuştur . . tabii ki bahsettiğimiz arkadaşlık belli bir seviyeye kadar gelmiş olanlardır. yani iki gün konuşup da trip atmaya kalkışan gençler bu durumdan pek de karlı çıkamayabilirler. benim anlatmaya çalıştığım arkadaşlıklar bir yerlere gelmiş, iki tarafında birbirlerine anlattıkları ve birbirleriyle paylaştıkları bir şeyler olmasıdır. burda karşımıza şöyle bir sorun çıkıyor. bu trip atarak arkadaşını kendisine çeken insan kazara buna muvaffak oldu ve güzel bir şekilde arkadaşlıklarını devam ettirmekteler, bu durumda bu iki insan birbirlerinden memnun olabilirler mi kısacası mutlu olabilirler mi? bana kalırsa bunun cevabı yarraaamı mutlu olurlar"dır efendim. bahsettiğimiz arkadaşlıkta hem sevgisi büyük olan hem de karşısındaki insan bu durumdan alabildiğine rahatsızdır kanımca. ve sadece kendilerini kandırmaktadırlar .



peki bu durumun sonuçları nelerdir? benim gözlemlerim ve yaptığım muhabbetler sonucu bir takım şeyler çıktı ortaya * bunlara baktığımız zaman arkadaşlık bir erkek ile bir kızın arkadaşlığıysa, karşısındakine olan sevgisini bir hoşlanma bir aşk olarak gören şahıs arkadaşından hoşlanmaya ve başlar ve dosta aşık olmak durumu ortaya çıkar. kanımca bu duruma düşen gençler bu denge oyununun en gerzek kısmını oluşturan insanlardır. öyle ki karşısındakine olan sevgisinin daha ne olduğunu anlayamamış ve ona olan bağlılığını bir aşk bir hoşlanma olarak görmüştür.



bir diğer durum ise bu durumu olduğu gibi kabul etmek ve karşısındakini olduğu gibi sevmek vardır. bir beklenti içinde bulunmadan sevmektir ki bence en güzel olanı da budur. öyle ya beklentisiz yapılan her şey güzeldir. maalesef bu duruma alışmak çok zordur ve gerçekten de büyük disiplin ister insan ruhunda.



bana kalırsa bu dengesizlik durumunda en etkin çözüm karşı tarafın mecraasından uzaklaşmak ve karşıdakine herhangi bir uzvu kaptırmamaktır. bu yolun temelinde yatan sebep ise benim sevgimin hakedilmesi lazım tarzında oldukça bencil ve ukela bir tavırdır, uygulaması zor ve gerçekten de büyük * ego gerektirir. belki bir süre acı, boktan rüyaların piç ettiği uykular sizleri rahatsız eder ama bu duruma zamanla alışılır ve arkadaşınız eski arkadaş sıfatına hak kazanır.



arkadaşlıkların güzel yanı sevgiyi ve saygıyı "eşit oranda paylaşmaktır" diyor ve bu salak giriyi noktalıyorum evet.

insanları tanımanın bu kadar zor olduğunu bilmezdim önceleri, tanıyamamak daha kolaymış meğerse. yaşanan onca şey, bir yanılmaymış.iyi, hissedilene karşı bir kaplama olarak kalmış. ne yaparsak, ne edersek adı iyi olmuş. bencillik, başkalarını düşünmemek, hep arkamdalar ne de olsa fobisini tetiklemiş. arkadaşlık, beraber yapılan aktivitelerde, işine gelince arkadaşlıkmış sadece. sadece şartlar elverince, sadece aynı şeyi düşününce.



yaptıklarına, en ufak bir desteği vereceğimi düşünüyorsan yanılıyorsun. aksine, bir anda dönüştüğün canavarı öldürmeye niyetim var. ego, çıkarcılık ... bunlar önceden de bildiğim şeylerdi bazıları için. fakat, aptal yerine koymak bazılarını, ister istemez ağzımın bozulmasına yol açıyor. muhtemelen, bu yolda ilerlediğin sürece, tanıdığım sen olmayacaksın, ama kendince çok güzel günler geçireceğine de eminim. fakat ne olursa olsun dostum, kendine verdiğin değer, ettiğinden daha fazla. kimseden ne üstünsün, ne de akıllı. sadece harcıyor ve harcanıyorsun bazı konularda. arkadaşlarınla devam et, izlediğin bu yolda. belki de bir hiç uğruna ama.. farkına varınca, başkalarına dediğin şeyi kendin yapma. çünkü sanmıyorum ki dünya üzerinde bir kişi, o kişi olamaz artık, olmayacak.



ve ayrıca, sana hala dost diyebiliyorum diye kendini özel biri olarak görme. çünkü dostlarını iki dakikada edinip, kaybedebilen biri için, arkadaşlığın ne kadar önemli olduğunu anlamanı da beklemiyorum. hiç bir şey beklemiyorum, arkadaşım olmayan dostum.



--------------------------------------------------------------------------------



we used to climb the highest peaks

used to lay there in the breeze

then you turned around to run

so now ı'm gone

bir gün cephede, aynı siperde iki yakın arkadaş, düşmana karşı amansız bir mücadele vermektedir, hava kurşunlarla biraz daha ağırlaşmıştır. arkadaşlardan birisi biraz daha ilerideki sipere geçmek zorunda kalır. ama tam diğer hendeğe geçecekken vurulur, hendeğe yuvarlanır. geride kalan arkadaşı ise hemen komutanına gider, komutanım, arkadaşım vuruldu, izninizle onu getirmeye gidiyorum der. komutan hemen karşı çıkar oğlum havada arı gibi kurşunlar geçiyor, arkadaşın şehit oldu, seni de kaybetmek istemem der, ama asker üsteler. askerin bir kaç defa daha üstelemesi ile komutanın ikna olur, gönülsüzce de olsa izin verir.



asker, arkadaşının yanına, mucizevi şekilde yara almadan sürünerek gider. ama arkadaşını kan revan içinde bulur, arkadaşı hala yaşamaktadır, her ne kadar bu pek uzun sürmeyecekse de. yaralı asker, arkadaşına eğilmesi için işaret eder ve kulağına birşeyler fısıldar, ölür. şehit olmuş arkadaşını sırtlayan asker, cephe gerisine kadar yine mucizevi bir şekilde, zorlukla da olsa gelir. fakat şehidi görünce komutan oğlum, görüyorsun işte arkadaşın şehit oldu, kendi hayatını da riske attın der. ancak asker buna karşı çıkar: ama buna değdi komutanım, bana son sözünü söyleyebildi der. komutan şaşırır, hemen sorar ne dedi peki?. asker cevap verir: senin geleceğini biliyordum.

freud'a göre çıkar ilişkisi.

mail forwardladıkça arttığına inanılan insan ilişkisi.

ikili ilişkilerimde başladığı zaman aşkı bitiren ve aşkın bittiği yerde başlayan durum.

basit bir çıkarma yaptık ondokuz sene olmuş,mahalle arkadaşımı gördüm bugün başka bir şehirde kankardeşimi.geçmişe,bugüne şöyle bir bakıyorum da sahici şeylerden biri gerçek arkadaşlık.içimdeki ses ne var lan bunda bunca sene olmuş yenimi anladın diyor...sen sanki çok farkındasın diyorum,etrafına bir bak,çevrendekilere..birden susuyor.acayip bir sessizlik.kim lan bu insanlar sorusunu sormaya bile korkuyorum kendime.içimdeki ses ben mi kendim mi..bilmiyorum.kandırıkçılığın ne olduğunu bildiğimiz ama çıkar nedir henüz öğrenmemiş olduğumuz yıllar..şarkı geliyor birden aklıma hani herkes arkadaş..sonra birden eskidendi diyorum.ama senin için eskidendi.şu an o güzelliği yaşayan sayısız çocuk var..hepsi de büyümek istiyor.hani çocukluktan çıkmış olmanın verdiği garip haz,üniversiteyi bitirince de belirir bünyede hani.. ergen çocuğu,mezun öğrenciyi küçük görür gibi olur ya.güzel olan herşey batıyo kıçımıza,kendimiz batırıp kendimiz kurtulmaya çalışıyoruz..aşklarımızı da bu yüzden kaybetmiyormuyuz..yaş ilerledikçe daha derine batıyo..çocukluk,öğrencilik,aşk..yeterli zaman aşımından sonra da affediyoruz kendimizi.herkesin arkadaşlık hikayesi ayrı..benim bütün gerçek arkadaşlarım hepsi istanbula gitti liseden sonra,sevgilim dahil.biz kaldık.ben hep nefret ettim o şehirden.o da beni çok sallıyodu ya.ulan biriniz de ankaraya gidin.yok.bana da hak ver istanbul senden başka suçlayacak hiç birşey bulamadım.gerçek arkadaşlık daha başka birşeymiş öyle ilkokulu,lisesi,üniversitesi yok bu işin.üniversitede de yaşadık hatta dikenine katlanmayı da öğrendik.sevdik sevildik..yine dağıldık.kader.memleketine dönen,başka şehirde iş bulan.bu arada dönenler oldu istanbuldan.ulen yalvardım dönün içtiğim rakı boğazımdan geçmiyo,tavla oynıyamıyom,başkasıyla yaptığım basket maçından zevk almıyom.sonunda bende iş değiştirip başka şehrin yolunu tutup anladım:arkadaşlık en sevdiğin şiir,şarkı gibi birşeymiş ezbere bilinen..rakı içip kapıyorum gözlerimi hepsi yanımda sanki.

yeterince zengin ve modern olmayan ülkelere özgü bir hastalık.

arkadaşlık ağaca benzer kurudumu yeşermez artık

mekan dahilinde olandır.

bir sıfatın isimleştirilmesinden ibaret bir kelimedir. insan çok değer verdiği, hayatının en önemli anlarında yanında olmasını istediği, en özel detaylarını paylaştığı bir insana da beraber görünmekten bile haz etmediği, onu bir selam vererek başından savuşturmak istediği birine de hayırdır bu kim? ‘bir arkadaş şeklinde bir diyalogla arkadaşım diyip, bir arkadaşlık ilişkisi kurabilir. peki gerçek arkadaşlık hangisiyledir? tabiî ki hayatında devamlı olmasını istediğinledir.



ama gün gelir can ciğer arkadaşım dediğin o insan arkandan ileri geri, bilip bilmeden, abuk sabuk konuşmaya başlar. ben bunu öğrendim ki dünyanın bile döndüğü bir zamanda insanların da dönmesi normalmiş. anladım ki sahte bir tiyatro oyunundan ibaret olan ömürde, arkadaşım dediklerin sadece bu oyunda ufak roller almış figüranlarmış ve kendi rollerini oynuyorlarmış. sen onlara değer vermişsin ama bilememişsin ki figüranlar oyunda sadece bir süre gözükür sonra da kaybolurlarmış. onların arkadaşlığı da kendileri gibi oyundaki bir senaryodan başka bir şey değilmiş. bunu anlayınca değerli dediğin kişinin, selam bile vermek istemediğin kişiye nasıl dönüştüğünü izlersin şaşkınlıkla. ama bilirsin ki insan bile ölüyor, arkadaşlıklar nasıl ölmesin? sen kendin sıfattan türettiğin bu isme değer verirsen, ben böyle ismin sıfatına tükürürüm.

anlamını, yaşanırlığını içimize sindirebildiğimiz konusunda şiddetle kuşkular taşıdığım, içi boşlukta kalmalarda kavramlardan biri daha.sözcükler bu kadar keskin hatlı ama biraz da törpülü gelince buna gardını almak, izin vermemek, değeri yaşamamakta serpiştirilmelidir.nasıl serpiştirmek bir zorunluluğa oynamasın kine?! sonu can yakmalar, üzülmelerle bezeneceği sonucu varken.

peki ne yapalım, bütün kavramları piç edenler var diye herşeyi ''mış'' gibi mi yaşayalım dünya adına bütün savunduklarımıza bile ters düşerek, kendimizle çelişerek.en iyisi biz bu kavram karmaşalarından sıyrılıp çıkalım işin içinden...herkes kendi insanlığı ile sizde, bizde, onda, bunda, şunda anlam bulsun.sıkıştırılmışlığından beklentilerin demetlerinden kurtulsun.ha bunuda karmaşaya yolaklık etme denir ki, ne karmaşası olacaksa. kavram mı! olmayan şeyin mi?

'neyse'ye geçiş verelim ve...hepsi akıl yürütmeleri, ki işarete mazharın silikliğinde.sorun insanlık denilen kavramda bunu taşıyabilmekte, taşıyabilen zaten bir arkadaş, dost hatta baba, dayı, teyze...

kavramların ne suçu var kine?! onlar gayet şıklar. şık olmayan, yakışıksızlığı yaşatan bizden başkası değil.

mutlaka vardır bir yerlerde bu kavramlarında göğsünü kabartanlar, bir oh çektirenler.



hakkında bir sürü site ve telefon hattı açılan şey



Kaynak: İtüSözlük