[bluemoon24]

her insan evladının en az bir kere atması veya yemesi gereken, genelde bünyedeki alkol miktarıyla oluşma şansı doğru orantılı olan, şiddet içerikli eylem.



kimi zaman ve zeminde cenneten çıkmadır şeklinde nitelenir,doğrudur

insanın zihinsel üstünlük sağlayamadığı durumlarda hayvansal özüne dönerek fiziksel şiddete başvurduğu durumda karşısındakine uyguladığı eyleme verilen ad.

acizliği atıldığı yere göre değişen kavramdır

senden güçsüze asla atmamalısın tabi, ama insanı üzüntüden sinirden kıpkırmızı ve ruhunu aşşalık hissettiren aslında yaşça ve otoriter bir biçimde sizden üstün bir insana atıldığında oh dedirten bir eylemdir..

ya da ayrılık konuşmasında, eski sevgilinin seni ne şekilde boynuzladığını dinleyip sabır içinde, daha sonra bir şey yokmuş gibi derin bir nefes alıp bunların acısını çıkartımak için ..şimdi beni dinle diyip önce önündeki bir bardak suyu suratına fırlatıp ıslak ıslak ne olduğunu anlamadan o mahluk, bir tane de patlatırsan en ağırından.. cennetten çıkmış olur o dayak ve sen cennete girmişçesine rahatlarsın.. işte o zaman ne sevgisinden eser kalır ne de boynuzlarının öcü yerde kalır .. eve gidene kadar bütün yol boyunca gülebilrisin.. aferindir sana..ohh

eğer canlı kanlı olanlarına şahit olmadıysanız, ağırlığını asla anlayamayacağınız insanlık dışı eylem.



bir üniversitenin bir öğrenci topluluğu, her sene, fakültenin eğitim verdiği alana uygun olarak kıbrıs sorunu, avrupa birliği sürecinde türkiye gibi konular çerçevesinde sempozyumlar düzenlemektedir ve bu konu hakkında uzman kişileri konuşmacı olarak davet etmektedir. buraya kadar her şey hoştur güzeldir ama f tipi cezaevi yasasını hazırlayan hükümetin eski adalet bakanının konuk olduğu sene bir siyasi görüşün neferleri, üniversite dışından katılan yoldaşlarıyla beraber konferans salonuna girmek istemiş, kendilerini engellemeye çalışan üniversitenin görevlileriyle bir müddet atıştıktan sonra binanın girişinde yer alan ve üniversite öğrencilerinin harç paralarıyla yapılan cam kapıyı kırmışlardır. daha sonraki senelerde gelenek haline gelen cam kapı kırma alışkanlığına, güvenliğe karşı koyma, içerideki konuşmacının sesini bastıracak tonda slogan atma, konuşmacı binayı terk ederken kafasına içi ketçap dolu pet şişe isabet ettirmeye çalışma gibi yaratıcı eylemler eklenmiştir. son olarak konuşmacılardan rauf denktaş ve deniz baykal'ı protesto etmeye gelen gruptan birkaç öğrenci göz altına alınmış ve bu duruma sinirlenen siyasi parti mensubu öğrenciler jandarma ile çatışmış ve üniversiteye araç giriş çıkışını engellemişlerdir.



olayların bir iki hafta sonrasında, ellerinde sopalarla, konferansı düzenleyen topluluğun fakülte içindeki odasını basan siyasi örgüt üyesi öğrenciler, odada bulunan iki kişiye dalmışlardır. bu durum karşısında, yeterince ürken mağdur öğrenciler, kendilerine saldıran ve yeterince sabıkaları ve hakkında süren pek çok soruşturmaları olan örgüt üyesi öğrenciler hakkında şikayetçi olmamışlar ve belki de daha şiddetli bir dayaktan kurtulmuşlardır. yine de durumu bir şekilde üniversite rektörüne ileten öğrenciler, siz şikayetçi olmazsanız ben bir şey yapamam cevabını almışlardır.



bir diğer olay bir lise öğrencisi ve hemen karşı binasında bulunan başka bir siyasi örgütün binasında yer alan sempatizanları arasında geçer. lisenin -ki benim de eski lisemdir- kuruluş yıldönümü nedeniyle etkinlikler düzenlenmiştir. siz de konser alanına girebilmek için okulun önünde sokakta kalabalık oluşturan öğrencilerin arasında eski günlerinizi özlemekte ve kardeşiniz olarak gördüğünüz öğrencilerin arasında tatlı bir nostalji yaşamaktasınızdır. bu sırada hemen yan tarafınızda itişmeler olduğunu görürsünüz. bir lise öğrencisi ellerini kollarını oynatarak karşısındakilerle konuşmaktadır. karşısındakiler ise yaşları yirmi iki ile yirmi beş arasında değişen iki üç parti sempatizanı durmaktadır. liseli çocuk, bağırmadığı için söylemeye çalıştığı şeyleri duyamazsınız ama karşı taraftaki parti sempatizanları çeşitli küfür ve kendisini iteklemek olarak gösteren fiziksel temaslarla şaka yapmadıklarını göstermek ister gibidirler. araya köşe başındaki birkaç taksici girer ve liseli genç uzaklaştırılmaya çalışılır. ancak çocuk arkasını dönüp giderken, bir parti sempatizanı sivri burun ayakkabısıyla çocuğun arkasından kalçasına denk gelecek bir tekme atar. çocuk buna rağmen, arkasını dönmeden söylenmeye ve eliyla koluyla hareketler yapmaya devam ederek olay yerinden uzaklaşır. bu durum karşısında adeta çılgına dönen partili gençler, çocuğun arkasından koşup kafasını yumruklarlar. işin en ilginç yanı bu noktada gerçekleşir. bu sırada olayı parti binasının çatısından gören ve olaya müdahale etmek için aşağıya inen bir grup partili de olaya katılır. artık altı kişi ve kılık kıyafetleri birbirinin aynı olan parti sempatizanları çocuğun koluna girerek liseli genci parti binasına doğru götürmeye çalışırlar. bu sırada yanınızda, gördükleri karşısında korkudan ve şaşkınlıktan ne yapacağını bilemeyen kız arkadaşınız bir şeyler yap, çocuğu dövecekler deyip ağlamaktadır. bu noktada ağzından salyalar akan insan azmanlarına müdahale etmektense polisi aramak aklınıza yatar. 155'i aradığınızda telefonun iki kez çalmasına bile tahammül edemezseniz. neyseki partili gençler, çocuğu binaya sokmanın adam kaçırmaya eş değer sayılabileceğini farkedip çocuğu binaya sokmaktan vazgeçerler. onun yerine onu, hemen binanın girişinde yer alan canpolat gıdanın demirlerine doğru itekleyip düşürürler. onlar, demir parmaklıklara sağ kolu üzerine düşen gence birkaç yumruk daha atana kadar da -belki de hayatınızda ilk defa- aramış olduğunuz polisin köşede belirdiğini görürsünüz. polis olaya müdahale edecek diye rahatlamışken yanı başınızda bir trafik polisi arabasının ve iki trafik polisinin, olayı en başından beri takip ettiğini ve hiç bir şey yapmamış olduklarını farkedersiniz. liseli çocuk olaya karışanlardan şikayetçi olup, polis arabasının başında polislere olayı anlatırken, okula her gelişinde önünden geçmek zorunda kalacağı o çirkin yapıya bakar ve içeride, içlerindeki kini boşaltmak için o çocuğun, her hangi bir gün, her hangi bir saatte oradan geçeceğini bilerek dişlerini gıcırdatan partililerden nefret edersiniz. henüz sakalı bile çıkmamış, yüzünde ergenlik sivilceleri olan on beş-on altı yaşlarındaki bir gencin yediği, ne yapmış, ne söylemiş olursa olsun haketmeyeceği dayak kadar ağır bir yumruyu boğazınızda hissederek gece yastığa başınızı koyduğunuzda uyuyamazsınız.



bu iki olayda da benzerlikler çok fazladır. iki olayda da olaya sebep olanlar uç siyasi fraksiyonlara gönül vermiş kişilerdir. iki olayda da mağdur olanlar, belinde silah taşımayan, hayatında belki de hiç kavga etmemiş olan insanlardır. iki olayda da olaya müdahale yetkisi olduğu halde seyreden en az bir kişi vardır. iki olayda da tek başına olan değil, köpekler gibi sürüyle gezenler kazanmıştır. iki olay da, adaletin olmadığı bir dünyada insana keşke bir süper kahraman olsaydım dedirtmiştir.



dayakla ilgili aylar önce yazdığım bir şey de vardı. onun da yeri burası sanırım...



9 kasım 2005 çarşamba günü ankara'nın işlek caddelerinden olan meşrutiyet caddesi'nde genç bir bayana, uzun kurtlar vadisi paltolu, beyaz kadir inanır atkılı genç bir erkek tarafından atılanına şahit olduğumda müdahale edemediğim için günlerdir etkisinden kurtulamadığım, adamın kadını saçlarından çekip hakaretler yağdırarak neden ve ne tarafa doğru iteklediğini hiçbir zaman öğrenemeyeceğim, altın sarısı saçlarının çekilmesinden duyduğu acıdan çok, zedelenen onuru için attığı çığlıklar kulaklarımdan belki de yıllarca silinmeyecek olan insanlık dışı eylem.

damarına kalleşçe basılan adamın yapmaktan asla kaçınmayacağı, karşı taraf üzerinde kapanmaz yaralar açabilecek, kesinlikle kayda değer dışavurum.*



türkiye'de yapılan bir araştırmaya göre halkın 3te 2si çocuklarını dövüyor. eşlerini döven erkeklerin bulunduğu aileler ise halkın yarısını oluşturuyor. ailelerin yarısının çocukları, okulda ögretmenlerinden dayak yemiş. halkın yarısı çocukların dövülmesini gerekli görüyor, 4te 1i de erkeklerin karılarını dövmesini normal karşılıyor.

insanlar dayagı günlük yaşantının ve egitimin sıradan bir parçası olarak görüyor. araştırmadan çıkan sonuçları bizim de olagan karşılıyor olmamız sanırım daha kötü olan...kabullendigimizi gösteriyor çünkü açıkça. türkiyeyse 21.yyda insan haklarını yaygınlaştırmak hakkında söylenip duruyor. zaten son zamanlarda hep ve sadece söylenip duruyor...

nush ile uslanmayıp,tekdirden de bir türlü anlamayanın hakkını vermek için cennetten çıkıp ,eşşek sudan gelinceye kadar geçen zamanda, bir kamyon dolusu atılan veyahut yenen bir tür sosyal faaliyettir. bazı eğitimciler vurdukları yerde gül yetiştirerek milli eğitimimizde de bu olgudan istifade ederler. sosyal anlaşmazlıkların kısa yoldan çözümünde de kullanılan dayak, kaba kuvvetin geçer akçe olduğu toplum yapılarında gücü yetenin yetene atması ile bugün de güncelliğini korumaktadır.



Kaynak: İtüSözlük